Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zagubiona perełka wśród obecnie pisanych powieści, to taki Jonathan Carrol, Marquez, Vonneghut. Jak mało jest tego typu książek, pełnych rozbuchanej wyobraźni, obrazów i światła opisanych słowem? I to jeszcze sfów! Cała powieść miała być dopowiedzeniem, uzupełnieniem dwóch poprzednich części a tak naprawdę przydałaby się czwarta dymykająca. Ta część jest w swoim wydźwięku i strukturze najbardziej podobna do jedynki a jednocześnie niestety mniej domknięta, pozostawia zbyt wiele otwartych kwestii. Dla mnie sprawa Anny była mniej ważna niż sprawa ostatecznej misji Nova swing i Eda, czy zapobiegł wojnie? Tego nie wiemy.. Rozdział o labiryncie, o planetoidzie alefa i kobiety kocie bardzo przypomina opowieść o Hyperionie, jak Geins przypomina sobie drogę i pułapki przez labirynt to miałam totalnie Hyperionie skojarzenie.. Ogólnie wszystko było super do czas zakończenia, tak bardzo był otwarty, tak strasznie nagle się skończył, nie rozwiązał dla mnie najważniejszych aspektów, a szkoda, zawiodłam się bardzo.. Język jak zawsze poziom master, piękny, poetycki, konstrukcja zdań to małe cuda, pisarz puszcza przed nami wodze swojej wyobraźni niczym małe perły, uczta wyobraźni, szkoda, że bez solidnego pierdolnięcia na koniec, brakowało mi spektakularnej końcówki, było zbyt przyziemnie i filozoficznie, autor skupił się na teraźniejszości a ja chciałam być wśród gwiazd na Trakcie!

Zagubiona perełka wśród obecnie pisanych powieści, to taki Jonathan Carrol, Marquez, Vonneghut. Jak mało jest tego typu książek, pełnych rozbuchanej wyobraźni, obrazów i światła opisanych słowem? I to jeszcze sfów! Cała powieść miała być dopowiedzeniem, uzupełnieniem dwóch poprzednich częś...

Rozwiń

Zwiń

Piękne ilustracje, niesamowity klimat, czuć ten kurz to słońce, to lato. Rzeczywiście niewiele z regulaminu rozumiem ponieważ każdy w pamięci ma swój regulamin na lato, auto ma inny ja mam inny ale zaprasza mnie do swojego świata, pozwala odkryć i poznać siebie i uczestniczyć w jego wspomnieniach a to jest bardzo miłe, każdy tutaj znajdzie coś nad czym się zaduma, polecam album, jest dosyć sfowy.

Piękne ilustracje, niesamowity klimat, czuć ten kurz to słońce, to lato. Rzeczywiście niewiele z regulaminu rozumiem ponieważ każdy w pamięci ma swój regulamin na lato, auto ma inny ja mam inny ale zaprasza mnie do swojego świata, pozwala odkryć i poznać siebie i uczestniczyć w jego wspomn...

Rozwiń

Zwiń

To jest jak nowa wersja Pikniku na skraju drogi Strugackich, tylko, z większym polotem. Ogólnie druga część nie ma podbicie do pierwszej, jest to po prostu zwykły sf z elementami beketrystyki, ale patrząc jak wiele osób odbiło się od pierwszego tomu, to pewnie dla większości ludzi lepiej. Ja ze swojej strony bardzo czekałam na takie same dzieło jak pierwsza część, więc jestem zawiedziona, ale tylko dlatego. To jest dobra książka, podoba mi się, że wszystko jest w jakiś sposób jednak połączone, jest wiele odniesień i mrugnięć w stronę pierwszego tomu, co jest cudowne. Akcja zaczyna się kilka lat po tym jak w pierwszej część Ed rozwala Trakt a jego część spadają tworząc osobliwość zdarzeń na biednej poranionej planecie. Ach czego tu nie ma, wyraziste postacie, ciekawie poprowadzone wątki, świetnie opisana strefa, miasto niby pełne życia a takie zapadające się, umierające i ci bohaterowie.. Ach niby to jest sf ale tyle tutaj jest dobrej beletrystyki w stylu Marqueza, Carrola, te postacie takie zrezygnowane, udręczone, to miasto, które się dusi, ta ATMOSFERA! Świetnie się to czyta, dosłownie jednym tchem, naprawdę już mało jest wydawanych tak dobrych książek a zwłaszcza mało ambitnych sfów powstaje z postaciami z krwi i kości, z drugim dnem i przesłaniem oraz pewną delikatnością w stosunku do swoich bohaterów. Szczerze polecam.

To jest jak nowa wersja Pikniku na skraju drogi Strugackich, tylko, z większym polotem. Ogólnie druga część nie ma podbicie do pierwszej, jest to po prostu zwykły sf z elementami beketrystyki, ale patrząc jak wiele osób odbiło się od pierwszego tomu, to pewnie dla większości ludzi lepiej. ...

Rozwiń

Zwiń

Zwykle nie oceniam książeczek, które czytam córce ale tutaj zrobię wyjątek, ogólnie cała seria Kici Kocik jest katowana, córka uwielbia, jednak ta książeczka ma wartość podwójną, albo i potrójna! Książka jest miła, sympatyczna jak każda o kici koci, obrazki są bardzo ładne i przyciągają uwagę dziecka, można odnieść wrażenia, że malowało je dziecko, ale co najważniejsze, córka dzięki tej książce odsmoczkowałam się w ciągu 5 dni, bez żadnych krzyków, płaczów, żalów i protestów!!! Polecam każdej matce. Córka ma 2 lata, więc dziecko kumate, smoczek był okazjonalny ale jednak był, pediatra powiedział, że już musi być całkowicie wyrzucony bo wypycha zęby, więc cóż, dzięki tej książce i przyciętej końcówce dziecko odsmoczkowane równo w 5 dni. polecam!! Książka ma swoje mankamenty, przydługie niektóre momenty, głupie przykłady np, co ma ptaszek do smoczka ale może patrzę z punktu widzenia dorosłego, nic to ważne, że działa cuda. Mega polecam!

Zwykle nie oceniam książeczek, które czytam córce ale tutaj zrobię wyjątek, ogólnie cała seria Kici Kocik jest katowana, córka uwielbia, jednak ta książeczka ma wartość podwójną, albo i potrójna! Książka jest miła, sympatyczna jak każda o kici koci, obrazki są bardzo ładne i przyciągają uw...

Rozwiń

Zwiń

Cudo!! To skrzyżowanie Przestrzeni objawienia z Krainą chichów i np Rzeźnią nr 5. Prawdziwa perła abstrakcja przeplata się z hard sf, magią i mirażami sennymi. Na początku nic się nie klei ale potem wszystko się ładnie spina i łączy w całość, prawdziwa uczta. Nie da się oderwać, zjadłam wszystkie paznokcie normalnie, ach i ten styl pisania, totalnie książka w moim stylu! Myślę, że niestety nie dla wszystkich, masa ludzi się odbije dlatego na początku zaznaczyłam jaki miks książek ta prezentuje, jednak jeśli te trzy, które wymieniłam są waszymi ulubonymi to naprawdę warto. Ciężko jest ją zdobyć, nie ma wznowień i mało bibliotek ją posiada. Dziś już nikt tak nie pisze, chyba jest zbyt skomplikowana. Szczerze polecam, prawdziwa perła!

Cudo!! To skrzyżowanie Przestrzeni objawienia z Krainą chichów i np Rzeźnią nr 5. Prawdziwa perła abstrakcja przeplata się z hard sf, magią i mirażami sennymi. Na początku nic się nie klei ale potem wszystko się ładnie spina i łączy w całość, prawdziwa uczta. Nie da się oderwać, zjadłam ws...

Rozwiń

Zwiń

Żałuję, że dopiero teraz zamknęłam cykl, poprzednią część czytałam kilka lat temu, przez to niestety już niewiele pamiętam a wszelkie powiązania i smaczki mi uciekają. Cykl traci bardzo wiele jeśli nie jest czytany w ciągu, mogę się niestety odnieść do samej tej książki, która była, za krótka i tak naprawdę nie odpowiedziała na męczące mnie pytanie, kto wysłał zaproszenie. Niestety, że względu na śmierć Pratcheta, możliwe, że Baxter nie pokusi się, żeby sam napisać następny tom ale z drugiej strony, czy jest to tak istotne? Chyba nie. Książkę czyta się łatwo, szybko i przyjemnie, duża tu zasługa Pratcheta, Baxter jednak nie należy do pisarzy aż tak łatwych w odbiorze. To taka pozycja na wakacje, nie ma tu nic ciężkiego do rozkminy, sama koncepcja ciekawa ale już wyeksploatowany temat w pierwszych tomach, teraz niema już tego efektu Wow. Myślę, że to jednak taka powieść bardziej młodzieżowa, dosyć ugrzeczniona i jakąś taka bardzo poprawna, nie ma tu pazura, wszystko jest takie jakieś ulizane, nie wiem jak to nazwać, potencjał jest ale jaja brakuje. Tutaj naprawdę spokojnie może być następny tom ale czy będzie, czas pokaże, ogólnie polecam.

Żałuję, że dopiero teraz zamknęłam cykl, poprzednią część czytałam kilka lat temu, przez to niestety już niewiele pamiętam a wszelkie powiązania i smaczki mi uciekają. Cykl traci bardzo wiele jeśli nie jest czytany w ciągu, mogę się niestety odnieść do samej tej książki, która była, za kró...

Rozwiń

Zwiń

Czyta się to niczym dobrą powieść, Sagan jest naukowcem ale jego wysoka wrażliwość, troska i miłość do ludzkości oraz dobroć wypływa z każdego zdania i spywa na czytelnika niczym lekka mgiełka. Nie jest to książka stricte o kosmosie, raczej powierzchowne liźnięcie tematów wszelkich dotyczące kosmosu i historii ziemi. Jest tutaj dużo smaczków i odczuwam niedosyt informacji, chcę więcej, to była za krótka podróż, przygoda skończyła się zbyt szybko. Czyta się to naprawdę bardzo dobrze, książka się nie zestarzała praktycznie wcale. Szczerze polecam fanom sf, oraz każdemu komu losy świata, historia i przyszłość nie jest obojętna. Zabieram się za następną pozycję, szczerze polecam.

Czyta się to niczym dobrą powieść, Sagan jest naukowcem ale jego wysoka wrażliwość, troska i miłość do ludzkości oraz dobroć wypływa z każdego zdania i spywa na czytelnika niczym lekka mgiełka. Nie jest to książka stricte o kosmosie, raczej powierzchowne liźnięcie tematów wszelkich dotyczą...

Rozwiń

Zwiń

Koniec trylogii, bardzo interesująca część, akcja za akcją, wszystko się ładnie splata, nie można się nudzić. Jedyne co powoduje pewien zgrzyt to to, że ja to czytałam od końca, czyli kroniki upadłych i nie za bardzo rozumiem jak wobec końcowych wydarzeń tutaj, powstała przeczytana wcześniej kontynuacja.. No ale nic to. Autor zaspokaja w ostatnim tomie wszystkie potrzeby czytelnika, jest duży happy end, ale nie kłuje on za bardzo w oczy. Wszystko jest takie miłe ale nie do porzygu . Ogólnie cały cykl zaliczam do udanych (ten tom zdecydowanie najlepszy) jak na współczesny hard sf. Obecnie znów chcę sięgnąć w tył po Gwiazdokrążcę ponieważ bardzo podoba mi się styl pisania autora, jego wyobraźnia i rozmach. Nie boi się sięgać w głąb siebie, bawi się tym gatunkiem i umie pisać a to w dzisiejszych sf-ach rzadkość. Serdecznie polecam fanom dobrego starego hard sf, Reynoldsa czy Clarka myślę, że się nie zawiodą, wyczarowany świat jak i jego rozmach naprawdę robią wrażenie a i obcy nie są sztuczni, są jak żywi.

Koniec trylogii, bardzo interesująca część, akcja za akcją, wszystko się ładnie splata, nie można się nudzić. Jedyne co powoduje pewien zgrzyt to to, że ja to czytałam od końca, czyli kroniki upadłych i nie za bardzo rozumiem jak wobec końcowych wydarzeń tutaj, powstała przeczytana wcześni...

Rozwiń

Zwiń