Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka w sam raz na wakacje. Czyta się lekko, szybko i przyjemnie. Historia jak na tę autorkę jest dość zaskakująca ze względu na to, że zdecydowanie odbiega od poprzednich książek przesiąkniętych mrocznymi tajemnicami, zawikłanymi śledztwami i niebanalnymi bohaterami. Tutaj jest dość przewidywalnie, lecz mimo to w trakcie czytania nie narzekałam na nudę. Muszę się jednak zgodzić z innymi opiniami, iż za dużo jest wątków erotycznych, które są marnej jakości i niewiele wnoszą do całości. To trochę psuje cały odbiór lektury. Główna bohaterka kreowana jest na kobietę sukcesu, która dała się stłamsić apodyktycznemu mężowi, jednak po czasie postanawia odegrać się na nim za doznane krzywdy. Nie brzmi to specjalnie nowatorsko, natomiast muszę przyznać, że historia ma w sobie coś, co sprawia, że ciężko się od niej oderwać. Być może trudno mi zachować obiektywizm, ponieważ uwielbiam twórczość Camilli Läckberg i chociaż jest to coś zupełnie innego od tego, czego można było od niej oczekiwać bazując na poprzednich wydaniach, to nadal w mojej opinii stanowi całkiem niezłą propozycję na letni wieczór.

Książka w sam raz na wakacje. Czyta się lekko, szybko i przyjemnie. Historia jak na tę autorkę jest dość zaskakująca ze względu na to, że zdecydowanie odbiega od poprzednich książek przesiąkniętych mrocznymi tajemnicami, zawikłanymi śledztwami i niebanalnymi bohaterami. Tutaj jest dość przewidywalnie, lecz mimo to w trakcie czytania nie narzekałam na nudę. Muszę się jednak...

Wydaje mi się, iż określanie tej książki mianem "najbardziej oczekiwanego thrilleru tego roku" jest sporą przesadą. Lektura zajęła mi jeden dzień, czyta się lekko i dość dobrze, co można uznać za plus. Niestety na tym koniec. Sam zamysł ciekawy, to fakt. Do tej pory nie miałam okazji czytać podobnej historii, natomiast efekt końcowy mnie nie zadowalił. Bohaterowie nie wzbudzają żadnych uczuć - ani sympatii, ani antypatii. W moim odczuciu są nijacy, co sprawia, że równie szybko jak przeczytałam tę książkę, tak szybko o niej zapomnę. Przez połowę lektury psychoterapeuta z uporem maniaka usiłuje zmusić swoją pacjentkę do tego, by przemówiła (co przez kilka wcześniejszych lat nikomu się nie udało) i nagle po mozolnych próbach okupionych irytacją, poświęceniem i zaangażowaniem zakrawającym wręcz o obsesję - staje się cud i udaje się to. Milcząca kobieta przemawia i wyznaje sekret, który swoją drogą trochę mija się z prawdą. Tutaj kolejny minus, ponieważ pacjentka zamiast otwierać się stopniowo, to w zasadzie w ciągu dwóch dni wyznaje głęboko skrywane tajemnice. I w ten oto sposób całą atmosferę tajemniczości trafia szlag. Odniosłam wrażenie, że autor na pewnym etapie prac nad tą powieścią zatracił początkowy pomysł (który przy odpowiednim rozwinięciu mógłby stanowić naprawdę interesującą, nietuzinkową historię). Przez połowę książki nie dzieje się w zasadzie nic szczególnego, a nagle po kilku stronach poznajemy tak skrzętnie skrywaną tajemnicę, którą kobieta wyjawia bez większych oporów. Samo zakończenie nie tyle szokuje, co wydaje mi się niedorzeczne. Akcja, która teoretycznie toczy się przez parę lat nagle zamyka się w kilku dniach. Odniosłam wrażenie jakby proces twórczy zmęczył autora i chciał zakończyć tę książkę byle jak, żeby tylko ją wydać i móc zadebiutować. Brakuje mi tutaj złożonych postaci, budowania napięcia. Do tego pojawiają się bohaterowie, których obecność niewiele wnosi do fabuły. W skrócie - przez długi czas nie dzieje się nic, a nagle dzieje się wszystko. Trochę takie pomieszanie z poplątaniem, a mogło być naprawdę dobrze... Być może kolejne książki okażą się lepsze, ponieważ w mojej opinii debiut pozostawia sporo do życzenia.

Wydaje mi się, iż określanie tej książki mianem "najbardziej oczekiwanego thrilleru tego roku" jest sporą przesadą. Lektura zajęła mi jeden dzień, czyta się lekko i dość dobrze, co można uznać za plus. Niestety na tym koniec. Sam zamysł ciekawy, to fakt. Do tej pory nie miałam okazji czytać podobnej historii, natomiast efekt końcowy mnie nie zadowalił. Bohaterowie nie...

Po zapoznaniu się z opisami z tyłu okładki moje oczekiwania wobec tej pozycji były dość spore. "Rewelacyjnie skonstruowany thriller", "Olśniewające zakończenie", "Istny rollercoaster" - muszę przyznać, iż powyższe opinie zachęciły mnie do zakupu właśnie tej lektury. Moje rozczarowanie pojawiło się w zasadzie na samym początku, jednak uznałam, że historia rozkręci się po czasie... Niestety, myliłam się. Książka jest najzwyczajniej w świecie nudna. Bohaterowie są bezbarwni, dialogi mocno przekombinowane, a do tego bohaterowie właściwie non stop są pod wpływem alkoholu. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy aby przypadkiem nie jest to jakiś tajny przekaz od autora, że książkę lepiej czyta się po spożyciu sporej ilości alkoholu. Nie wiem, nie próbowałam, jednak jakimś cudem dobrnęłam do zakończenia, które zgodnie z zamieszczonymi na okładce urywkami recenzji miało mnie wbić w fotel... Nie wbiło, lecz przyniosło sporą ulgę, iż nie muszę się dłużej męczyć z czytaniem tej książki. 413 stron to w tym przypadku stanowczo za dużo zważając na to, że przez większość akcji bohaterowie tylko piją i silą się na egzystencjalne przemyślenia... Warto też zaznaczyć, iż "Martwe listy" niewiele mają wspólnego z thrillerem.

Po zapoznaniu się z opisami z tyłu okładki moje oczekiwania wobec tej pozycji były dość spore. "Rewelacyjnie skonstruowany thriller", "Olśniewające zakończenie", "Istny rollercoaster" - muszę przyznać, iż powyższe opinie zachęciły mnie do zakupu właśnie tej lektury. Moje rozczarowanie pojawiło się w zasadzie na samym początku, jednak uznałam, że historia rozkręci się po...

Pierwszym niewątpliwym plusem książki jest sam pomysł na fabułę. Miejska legenda, morderstwa, a do tego przeszłość głównej bohaterki, która nie daje o sobie zapomnieć i jak się później okazuje - ma istotny wpływ na opisywane wydarzenia z teraźniejszości. Muszę przyznać, iż momentami dziwne zachowania głównej bohaterki mogą być lekko irytujące, ponieważ autor podkreśla, iż stało się coś strasznego, co uniemożliwia kobiecie normalne funkcjonowanie, natomiast o czym dokładnie mowa dowiadujemy się praktycznie pod koniec książki (bardziej spostrzegawczy czytelnicy mogą zorientować się mniej więcej w połowie). Fani typowych kryminałów mogą mieć problem, ponieważ sposób prowadzenia śledztwa jest odrobinę nieudolny, a sami śledczy sprawiają wrażenie jakby w policji znajdowali się z czystego przypadku, jednak oceniając całokształt można to wybaczyć. Z kolei fanom horrorów zakończenie może wydać się zbyt trywialne i nieco rozczarowujące. Powracając jednak do zalet - wartka akcja wynagradza drobne niedociągnięcia (jak momentami przydługie opisy przeżyć wewnętrznych głównej bohaterki) - po przeczytaniu pierwszych kilkunastu stron nie sposób oderwać się od lektury. Z każdą linijką coraz bardziej intrygowało mnie to, jak rozwiną się coraz to nowe wątki, w efekcie czego książkę pochłonęłam w bardzo krótkim czasie. Bardzo polecam, zwłaszcza osobom szukającym ciekawej, klimatycznej oraz nieoczywistej lektury, którą z przyjemnością będzie się odkrywało strona po stronie.

Pierwszym niewątpliwym plusem książki jest sam pomysł na fabułę. Miejska legenda, morderstwa, a do tego przeszłość głównej bohaterki, która nie daje o sobie zapomnieć i jak się później okazuje - ma istotny wpływ na opisywane wydarzenia z teraźniejszości. Muszę przyznać, iż momentami dziwne zachowania głównej bohaterki mogą być lekko irytujące, ponieważ autor podkreśla, iż...

Zamysł fajny, realizacja fatalna.

Zamysł fajny, realizacja fatalna.

"Nie chcesz wiedzieć" to tytuł idealnie odzwierciedlający charakter książki. Początkowo chciałam wiedzieć, jaka historia kryje się za chwytliwą nazwą, jednak w trakcie czytania wielokrotnie żałowałam swojego wyboru. Jakoś dobrnęłam do ostatniej strony, choć nie ukrywam, iż nie było to łatwe. Opis co prawda brzmi całkiem zachęcająco, niestety w trakcie lektury szybko dopadło mnie znużenie i rozczarowanie. Lektura bez polotu, bohaterowie pozbawieni choćby krzty charyzmy, detektywi prowadzący śledztwo są detektywami z przymusu, bez jakichkolwiek znamion inteligencji czy bystrości, którą tak bardzo cenię sobie w powieściach kryminalnych...To wszystko w towarzystwie powielających się opisów przypominających czytelnikowi jak bardzo nieszczęśliwa jest główna autorka i jak bardzo wszyscy usiłują zrobić z niej wariatkę.
Historia z potencjałem w rzeczywistości okazała się nudną, absurdalną lekturą, w której ciężko dostrzec jakikolwiek pozytyw. Brak tu zaskoczenia czy minimalnej dawki grozy, za to pod dostatkiem mamy informacji, które do fabuły nie wnoszą kompletnie nic. Największą zaletą okazała się ostatnia strona i zakończenie spotkania z bezbarwnymi bohaterami "mrocznej" wyspy. Zdecydowanie nie polecam.

"Nie chcesz wiedzieć" to tytuł idealnie odzwierciedlający charakter książki. Początkowo chciałam wiedzieć, jaka historia kryje się za chwytliwą nazwą, jednak w trakcie czytania wielokrotnie żałowałam swojego wyboru. Jakoś dobrnęłam do ostatniej strony, choć nie ukrywam, iż nie było to łatwe. Opis co prawda brzmi całkiem zachęcająco, niestety w trakcie lektury szybko dopadło...

Totalnie nie jestem w stanie pojąć fenomenu "Dziewczyny z pociągu".
Jest to dla mnie jedna z bardziej przereklamowanych książek,jakie miałam okazję czytać.
Skuszona licznymi przychylnymi recenzjami,postanowiłam osobiście przekonać się,czy faktycznie jest to tak niesamowita książka,jak głosiły reklamy w księgarniach i w internecie.
Historia zupełnie mnie nie porwała,a wręcz przeciwnie - przez pierwsze kilkadziesiąt stron przebrnęłam z trudem. Główna bohaterka jest usilnie kreowana na ofiarę losu,co po pewnym czasie staje się dość irytujące. Żeby chociaż była charyzmatyczna lub inteligentna,ale niestety nic z tego...Pozostali bohaterowie również są jak dla mnie zbyt mało wyraziści,a wręcz bezbarwni i nudni.
W drugiej połowie akcja staje się bardziej dynamiczna,jednak nieustanne,bezcelowe podróże opisywane z perspektywy niestabilnej emocjonalnie bohaterki nieszczególnie do mnie przemawiają.
Zakończenie do przewidzenia już po kilkudziesięciu stronach.
Podsumowując: Spore rozczarowanie.

Totalnie nie jestem w stanie pojąć fenomenu "Dziewczyny z pociągu".
Jest to dla mnie jedna z bardziej przereklamowanych książek,jakie miałam okazję czytać.
Skuszona licznymi przychylnymi recenzjami,postanowiłam osobiście przekonać się,czy faktycznie jest to tak niesamowita książka,jak głosiły reklamy w księgarniach i w internecie.
Historia zupełnie mnie nie porwała,a wręcz...

Dotychczas nie miałam okazji czytać żadnej z książek Anny Jansson. Na tę pozycję trafiłam przez przypadek i nie żałuję.
Choć nieczęsto się to zdarza już od pierwszych stron wiedziałam,iż styl autorki przypadnie mi do gustu. Początek jest dość dynamiczny (być może dlatego szybko wczułam się w klimat malowniczej wioski Martebo),później akcja nieco zwalnia i niepotrzebnie się rozciąga,ale mimo wszystko nie jest monotonnie (przynajmniej nie przez cały utwór,jak to z niektórymi kryminałami bywa).
Jest zbrodnia,jest morderca i jest świadek - żona zamordowanego,która przez przypadek staje się współwinna zbrodni.Kim jest zabójca i dlaczego żona ofiary dała się wciągnąć w niebezpieczną grę?
Z każdą przeczytaną stroną przybywa pytań i poszlak,które nie zawsze zmierzają w prawidłowym kierunku,czego dowodzi zakończenie...

Dotychczas nie miałam okazji czytać żadnej z książek Anny Jansson. Na tę pozycję trafiłam przez przypadek i nie żałuję.
Choć nieczęsto się to zdarza już od pierwszych stron wiedziałam,iż styl autorki przypadnie mi do gustu. Początek jest dość dynamiczny (być może dlatego szybko wczułam się w klimat malowniczej wioski Martebo),później akcja nieco zwalnia i niepotrzebnie się...

Zamysł wydaje się być w porządku,jednak z realizacją poszło nieco gorzej. W książce jest stanowczo zbyt wiele nieistotnych dla całości wątków,nazwisk,miejsc,a w tym wszystkim za mało konkretów i znaczących faktów. Wprowadza to lekki chaos i sprawia,że lektura miejscami staje się nużąca.
Zamiast rozwodzić się nad mało ważnymi rzeczami autorka powinna skupić się chociażby na zbudowaniu interesujących postaci,bo to według mnie jeden z najsłabszych punktów książki. Bohaterowie są pozbawieni charyzmy i osobowości,wręcz bezbarwni. To poważny minus,ponieważ w znacznej mierze to nietuzinkowe postacie nadają książce odpowiedniego klimatu i charakteru (jak np. ukochany przeze mnie Harry Hole u Nesbø).
Akcja nie toczy się w żadnym zawrotnym tempie,choć jest kilka zwrotów...To jednak wciąż za mało,abym mogła z czystym sumieniem stwierdzić,że to dobry kryminał.

Zamysł wydaje się być w porządku,jednak z realizacją poszło nieco gorzej. W książce jest stanowczo zbyt wiele nieistotnych dla całości wątków,nazwisk,miejsc,a w tym wszystkim za mało konkretów i znaczących faktów. Wprowadza to lekki chaos i sprawia,że lektura miejscami staje się nużąca.
Zamiast rozwodzić się nad mało ważnymi rzeczami autorka powinna skupić się chociażby na...

Wydawać by się mogło,że dla współczesnego człowieka wolność jest nieodłącznym elementem życia. Stała się tak powszechna,że praktycznie niedostrzegalna. To przecież nic nadzwyczajnego - mamy XXI wiek,żyjemy w demokratycznym kraju wyzwolonym od konfliktów zbrojnych/religijnych,istnieje równouprawnienie,posiadamy liczne prawa i przywileje.
W zasadzie poza kilkoma czynnikami nic nas nie ogranicza.
Okazuje się,że to co wydaje się nam naturalne w niektórych krajach jest czymś wyjątkowym,wręcz niewyobrażalnym...A wolność to "towar" na wagę złota.

Lektura dobra na jeden wieczór.
Nie mogę powiedzieć,by była to literatura wybitna,bądź nie wiadomo jak porywająca,ale przeczytać można.
Dla osób,które dotychczas nie zagłębiały się w sytuację panującą w Afganistanie książka prawdopodobnie okaże się pouczająca i pożyteczna.
Jednocześnie nie jestem przekonana,czy to pozycja odpowiednia dla wrażliwców. Starcie z okrutną rzeczywistością,z którą zmagają się mieszkańcy Afganistanu może być niełatwym zadaniem.
Czasami jednak warto się przemóc,zejść na ziemię i otworzyć oczy na ludzką tragedię.

Wydawać by się mogło,że dla współczesnego człowieka wolność jest nieodłącznym elementem życia. Stała się tak powszechna,że praktycznie niedostrzegalna. To przecież nic nadzwyczajnego - mamy XXI wiek,żyjemy w demokratycznym kraju wyzwolonym od konfliktów zbrojnych/religijnych,istnieje równouprawnienie,posiadamy liczne prawa i przywileje.
W zasadzie poza kilkoma czynnikami...

Okrucieństwo to tytuł idealnie pasujący do historii. Historii,która odsłania brutalną prawdę na temat współczesnego świata i ludzkiej natury.
Utwór przepełniony jest przeraźliwym cierpieniem,smutkiem oraz rozpaczą. To,co spotkało bohaterkę ze strony przypadkowo poznanych mężczyzn jest wstrząsające...Jednak jeszcze bardziej przerażająca okazuje się ignorancja ze strony najbliższych,a także służb stojących na straży prawa.
W trakcie rozgrywania się procesu Sary przeciwko gwałcicielom momentami przysłowiowy nóż w kieszeni mi się otwierał.
Są winni,zatem musi być kara,czyż nie? W teorii wydaje się to oczywiste,a w praktyce już niekoniecznie.
Niejednokrotnie zadawałam sobie pytanie: Czy naprawdę coś tak absurdalnego może mieć miejsce w cywilizowanym świecie? Przecież to niemożliwe! No niestety...
Książka wzbudziła we mnie wiele negatywnych emocji (ale czego spodziewać się po opowieści o gwałcie?) Chwilami miałam ochotę odłożyć lekturę na półkę i więcej do niej nie wracać,lecz standardowo ciekawość wzięła górę i dotrwałam do końca. Zakończenie oczywiście wyobrażałam sobie inaczej,jednakże cały utwór z pewnością daje do myślenia i pozbawia złudzeń.

Okrucieństwo to tytuł idealnie pasujący do historii. Historii,która odsłania brutalną prawdę na temat współczesnego świata i ludzkiej natury.
Utwór przepełniony jest przeraźliwym cierpieniem,smutkiem oraz rozpaczą. To,co spotkało bohaterkę ze strony przypadkowo poznanych mężczyzn jest wstrząsające...Jednak jeszcze bardziej przerażająca okazuje się ignorancja ze strony...

Autor miał dość oryginalny pomysł,niestety ta historia okazała się zbyt absurdalna oraz wyidealizowana,by mogła przypaść mi do gustu.

Autor miał dość oryginalny pomysł,niestety ta historia okazała się zbyt absurdalna oraz wyidealizowana,by mogła przypaść mi do gustu.

Dawno nie czytałam tak ponurej, specyficznej książki.
Początek jakoś szczególnie mnie nie porwał. Przez kilkadziesiąt stron akcja toczy się mozolnie - (nie polecam zwolennikom trzymających w napięciu, dynamicznie rozgrywających się kryminałów), jednak im bardziej zagłębiałam się w lekturę, tym bardziej fascynował mnie przedstawiony świat.
Brak tu tryskających optymizmem, uśmiechniętych od ucha do ucha bohaterów. Zamiast tego mamy doświadczonego przez los głównego bohatera, który nie potrafi ułożyć sobie życia po traumatycznych wydarzeniach z przeszłości oraz niezupełnie uczciwych, pozornie nic nie wiedzących pracowników hotelu. Co do morderstwa - nie jest to nie wiadomo jak skomplikowana zbrodnia, mimo to tajemnic i pytań w dochodzeniu do finału nie brakuje.
Sporym atutem książki są przedstawione w sposób bezkompromisowy relacje międzyludzkie i wiążące się z nimi problemy - presja otoczenia, uzależnienia, agresja, niezrozumienie, samotność, brak akceptacji.
Z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu, ale zawsze warto się przekonać.

Dawno nie czytałam tak ponurej, specyficznej książki.
Początek jakoś szczególnie mnie nie porwał. Przez kilkadziesiąt stron akcja toczy się mozolnie - (nie polecam zwolennikom trzymających w napięciu, dynamicznie rozgrywających się kryminałów), jednak im bardziej zagłębiałam się w lekturę, tym bardziej fascynował mnie przedstawiony świat.
Brak tu tryskających optymizmem,...

Opis na okładce był obiecujący,niestety książka okazała się dla mnie sporym rozczarowaniem.
Motyw kryminalny bardzo ubogi - zbrodnie są, winowajca również, jednak opisaniem przebiegu śledztwa autorka nie zaprzątnęła sobie głowy.
Niby jakieś śledztwo się toczy,niby są osoby odpowiedzialne za doprowadzenie sprawy do końca...No właśnie - NIBY,bo zamiast dowiedzieć się o postępach w sprawie czytamy (pseudo)psychologiczne wywody nie wiadomo o czym. Oprócz tego: mnóstwo postaci i nic nie wnoszących wątków,pełno niejasności,wszechobecny chaos. Przeważnie ostatnie strony pomagają w zrozumieniu różnych aspektów, tu niestety tego zabrakło.
Brak pomysłu na zakończenie (o ile nie na całość) historii sprawił,że dobrnięcie do końca było wręcz męczące.
Była to moja pierwsza i ostatnia "przygoda" z tą autorką.

Opis na okładce był obiecujący,niestety książka okazała się dla mnie sporym rozczarowaniem.
Motyw kryminalny bardzo ubogi - zbrodnie są, winowajca również, jednak opisaniem przebiegu śledztwa autorka nie zaprzątnęła sobie głowy.
Niby jakieś śledztwo się toczy,niby są osoby odpowiedzialne za doprowadzenie sprawy do końca...No właśnie - NIBY,bo zamiast dowiedzieć się o...

Jo Nesbø od kilku lat znajduje się w ścisłej czołówce moich ulubionych pisarzy. Po przeczytaniu prawie wszystkich przygód z Harrym Hole w roli głównej czułam pewien niedosyt. Bałam się,że nowi bohaterowie nie sprostają wysokiej poprzeczce,jaką wyznaczył niepokorny Hole. Na szczęście obawy okazały się bezpodstawne. Książka od pierwszych stron przeniosła mnie do emocjonującego świata pełnego intryg,niedomówień,kłamstw i niesprawiedliwości. Świata,od którego nie sposób się oderwać...

Jo Nesbø od kilku lat znajduje się w ścisłej czołówce moich ulubionych pisarzy. Po przeczytaniu prawie wszystkich przygód z Harrym Hole w roli głównej czułam pewien niedosyt. Bałam się,że nowi bohaterowie nie sprostają wysokiej poprzeczce,jaką wyznaczył niepokorny Hole. Na szczęście obawy okazały się bezpodstawne. Książka od pierwszych stron przeniosła mnie do...

Bohaterki - młode,naiwne,irytująco zdesperowane i rozchwiane emocjonalnie.
Opisy uczuć,emocji - ciągną się niczym flaki w oleju przez caaaaały czas.
Napięcie/groza - praktycznie brak. Dlaczego? Dlatego,iż znika równie szybko,jak się pojawia (podobnie zresztą jak moja sympatia do bohaterek).
Zaskoczenie - po przeczytaniu zaledwie kilkunastu stron nietrudno wytypować mordercę,zakończenie również nie jest spektakularne.
Miało być ciekawie i intrygująco - wyszło odwrotnie.

Bohaterki - młode,naiwne,irytująco zdesperowane i rozchwiane emocjonalnie.
Opisy uczuć,emocji - ciągną się niczym flaki w oleju przez caaaaały czas.
Napięcie/groza - praktycznie brak. Dlaczego? Dlatego,iż znika równie szybko,jak się pojawia (podobnie zresztą jak moja sympatia do bohaterek).
Zaskoczenie - po przeczytaniu zaledwie kilkunastu stron nietrudno wytypować...

Dla miłośników skandynawskich kryminałów (i nie tylko!),którzy dotychczas nie mieli styczności z twórczością pani Läckberg - pozycja obowiązkowa. W moim przypadku oderwanie się od lektury stanowiło spore wyzwanie.

Dla miłośników skandynawskich kryminałów (i nie tylko!),którzy dotychczas nie mieli styczności z twórczością pani Läckberg - pozycja obowiązkowa. W moim przypadku oderwanie się od lektury stanowiło spore wyzwanie.

Książka mojego dzieciństwa!

Książka mojego dzieciństwa!

Książkę czytało mi się dobrze,jednak była zbyt przewidywalna (momentami wręcz nudna).

Książkę czytało mi się dobrze,jednak była zbyt przewidywalna (momentami wręcz nudna).

Pięćdziesiąt odcieni grafomanii.

Pięćdziesiąt odcieni grafomanii.