Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezbyt przepadam za Christie w tematyce szpiegowskiej (jak i za samą tematyką szpiegowską gdziekolwiek), a w tej powieści to jej chyba najsłabsza odsłona. Chyba, bo nie zdążyłam jeszcze przeczytać wszystkich książek królowej, ale mam wielką nadzieję, że żadna z czekających w kolejce nie będzie gorsza niż ta.

Niezbyt przepadam za Christie w tematyce szpiegowskiej (jak i za samą tematyką szpiegowską gdziekolwiek), a w tej powieści to jej chyba najsłabsza odsłona. Chyba, bo nie zdążyłam jeszcze przeczytać wszystkich książek królowej, ale mam wielką nadzieję, że żadna z czekających w kolejce nie będzie gorsza niż ta.

Ze względu na nietypowe osadzenie akcji trochę się obawiałam, że tło przysłoni zagadkę kryminalną i będzie to bardziej historia obyczajowa (uwielbiam kulturę starożytnego Egiptu, ale nie oszukujmy się - nie po to sięga się po książki Christie). Na szczęście te obawy się nie sprawdziły i jak zwykle tło - choć świetnie zarysowane - pozostaje tylko tłem, a na pierwszy plan wysuwa się opowieść. Nie jest to może najbardziej zaskakująca intryga (albo to ja już zbyt dobrze autorkę znam), ale wciągająca i zgrabnie poprowadzona. Nie polecałabym na rozpoczynanie przygody z Christie, ale dla jej wiernych fanów to bardzo ciekawa pozycja.

Ze względu na nietypowe osadzenie akcji trochę się obawiałam, że tło przysłoni zagadkę kryminalną i będzie to bardziej historia obyczajowa (uwielbiam kulturę starożytnego Egiptu, ale nie oszukujmy się - nie po to sięga się po książki Christie). Na szczęście te obawy się nie sprawdziły i jak zwykle tło - choć świetnie zarysowane - pozostaje tylko tłem, a na pierwszy plan...

I oto dobrnęłam do ostatniej powieści z moją ukochaną panną Marple - ostatnią z jej udziałem, którą przeczytałam, i ostatnią w ogóle.
Trochę mi smutno.
Bardzo lubię u Christie takie zagadki jak ta: zamiast świeżego morderstwa - takie z przeszłości, nieodkryte, zapomniane, "uśpione". I muszę powiedzieć, że to chyba moja ulubiona historia oparta na takim zabiegu - "Pięć małych świnek" i "Słonie mają dobrą pamięć" momentami nużyły, tymczasem "Uśpione morderstwo" wciąga od początku do końca.
Kiedyś powodem mojego rozgoryczenia był fakt, że nigdy nie udaje mi się odgadnąć mordercy w powieściach Christie. Teraz jednak znam ją na tyle dobrze, że już całkiem często - choć nie zawsze - sama dochodzę do osoby zabójcy, a czasem i szczegółów czy okoliczności morderstwa. I tak było właśnie w tym przypadku.

I oto dobrnęłam do ostatniej powieści z moją ukochaną panną Marple - ostatnią z jej udziałem, którą przeczytałam, i ostatnią w ogóle.
Trochę mi smutno.
Bardzo lubię u Christie takie zagadki jak ta: zamiast świeżego morderstwa - takie z przeszłości, nieodkryte, zapomniane, "uśpione". I muszę powiedzieć, że to chyba moja ulubiona historia oparta na takim zabiegu - "Pięć...

Tym, co u Christie bardzo lubię - poza umiejętnością zaskoczenia czytelnika i pozostawienia go w stuporze ("Zabójstwo Rogera Ackroyda" wciąż wspominam z lekko opadniętą szczęką) - jest to, jak potrafi na przestrzeni dosłownie kilkunastu stron i w najoszczędniejszym stylu zbudować napięcie godne dobrego horroru. "Lalka krawcowej" bardzo mi się podoba, "Mroczne odbicie" depcze jej po piętach. Ogólnie zbiór składa się z opowiadań na jeden kęs, nie ma miejsca na wielowymiarowość bohaterów czy skomplikowane relacje - ale czyta się z przyjemnością i nie jest to książka, której autorka musiałaby się wstydzić w swoim dorobku.

Tym, co u Christie bardzo lubię - poza umiejętnością zaskoczenia czytelnika i pozostawienia go w stuporze ("Zabójstwo Rogera Ackroyda" wciąż wspominam z lekko opadniętą szczęką) - jest to, jak potrafi na przestrzeni dosłownie kilkunastu stron i w najoszczędniejszym stylu zbudować napięcie godne dobrego horroru. "Lalka krawcowej" bardzo mi się podoba, "Mroczne odbicie"...