Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szło się różnie, ale do brzegu. Świetnie rozegrane choć mam wrażenie jakby był tu wpływ Brama Stokera i trochę takiej literatury grozy lat 70-tych.

Szło się różnie, ale do brzegu. Świetnie rozegrane choć mam wrażenie jakby był tu wpływ Brama Stokera i trochę takiej literatury grozy lat 70-tych.

Z książkami Grahama jest jak z zupą pomidorową. Znasz, wiesz czego się spodziewać nic już ciebie nie zaskoczy, nie rozczaruje (może delikatnie nutka smaku będzie inna), ale to wciąż pomidorowa. Grahama znam od dawna wiele lat przerwy mieliśmy. Wróciłem i smakowało tak samo, choć już nie porywało jak Monitou, jak Wojownicy Nocy. Lat przybyło, a tu poziom ten sam, nic z eksperymentów.

Z książkami Grahama jest jak z zupą pomidorową. Znasz, wiesz czego się spodziewać nic już ciebie nie zaskoczy, nie rozczaruje (może delikatnie nutka smaku będzie inna), ale to wciąż pomidorowa. Grahama znam od dawna wiele lat przerwy mieliśmy. Wróciłem i smakowało tak samo, choć już nie porywało jak Monitou, jak Wojownicy Nocy. Lat przybyło, a tu poziom ten sam, nic z...

Po przeczytaniu Eksperymentu naciąłem się na to, co wielu z was. Nie jest to w tym klimacie, co Eksperyment, który bardziej mi się podobał niż Inkub Urbanowicza, ale dałem szansę Plonowi. Plon, to książka o relacjach rodzinnych, o odwleczeniu w czasie swojej kary. Przeszłość puka do drzwi i mówi "czas płacić Bracie". Jeżeli jesteście przed czytaniem tej książki i nastawiacie się na powtórkę Eksperymentu, to nie czytajcie tej książki albo zmieńcie nastawienie. Dobry kawał literatury i ubolewam, że nie wyszedł ze stajni Vesper, ale czekam na kolejne książki Grześka i trzymam mocno kciuki.

Po przeczytaniu Eksperymentu naciąłem się na to, co wielu z was. Nie jest to w tym klimacie, co Eksperyment, który bardziej mi się podobał niż Inkub Urbanowicza, ale dałem szansę Plonowi. Plon, to książka o relacjach rodzinnych, o odwleczeniu w czasie swojej kary. Przeszłość puka do drzwi i mówi "czas płacić Bracie". Jeżeli jesteście przed czytaniem tej książki i...

Trochę pachniało mi Hannibalem (Milczenie Owiec). Wiele kwestii zostało przegadanych. Mogła być krótsza o jakieś 150 stron.

Trochę pachniało mi Hannibalem (Milczenie Owiec). Wiele kwestii zostało przegadanych. Mogła być krótsza o jakieś 150 stron.

Bardzo ciekawa historia :) lubię klimaty H.P. Lovecraft.

Bardzo ciekawa historia :) lubię klimaty H.P. Lovecraft.

Czytałem, powoli wchodziłem w opowieść Roberta, wszystko działo się dość przewidywalnie, aż nagle...... ktoś to wszystko poprzewracał. Końcówka trzyma w napięciu do samego końca. Brawo!

Czytałem, powoli wchodziłem w opowieść Roberta, wszystko działo się dość przewidywalnie, aż nagle...... ktoś to wszystko poprzewracał. Końcówka trzyma w napięciu do samego końca. Brawo!

Wkręciłem się Robert krok po kroku wzburzał moją ciekawość. Szczerze nie mogłem się oderwać od tej książki. Krótka, ale za to stworzył napięcie i trzymał je do końca.

Wkręciłem się Robert krok po kroku wzburzał moją ciekawość. Szczerze nie mogłem się oderwać od tej książki. Krótka, ale za to stworzył napięcie i trzymał je do końca.

Nawiedzony dom, mała wioska i wiele tajemnic, które krok po kroku rozwiązuje...
Do tej pory najlepsza książka o nawiedzonym domu to Jamesa Herberta "Nawiedzony" to był sztos i chyba tylko ta jedna książka mi przypadła do gustu z tej tematyki.

Książka mogła być krótsza. Skakanie między 1972 a 2016 męczył, ale zabieg zrozumiały.

Kolejny minus, to że po raz kolejny policjant mierzy się ze złem, co my w polskiej literaturze mamy, że musi być detektyw policjant w horrorze jako główny bohater, jakby zwykły Kowalski nie mógł tego rozwiązywać na własną rękę. Wystarczyło by tajemnicze znikniecie siostry i bardzo zatroskany brat.

Pozostawiam 7, bo książka napisana bardzo dobrze, styl przypadł mi do gustu, Jednak ta książką Urbanowicza nie kupuje mnie w całości.

Nawiedzony dom, mała wioska i wiele tajemnic, które krok po kroku rozwiązuje...
Do tej pory najlepsza książka o nawiedzonym domu to Jamesa Herberta "Nawiedzony" to był sztos i chyba tylko ta jedna książka mi przypadła do gustu z tej tematyki.

Książka mogła być krótsza. Skakanie między 1972 a 2016 męczył, ale zabieg zrozumiały.

Kolejny minus, to że po raz kolejny...

Raczej mnie nie przekonała. Choć znałem film wcześniej. Dobrze, że Arnie przechodził zmiany, co pokazywało jaki wpływ ma Christine na niego w różnych aspektach życia.

Raczej mnie nie przekonała. Choć znałem film wcześniej. Dobrze, że Arnie przechodził zmiany, co pokazywało jaki wpływ ma Christine na niego w różnych aspektach życia.

Fajny klimat, zwłaszcza opowiadanie Legenda o Sennej Kotlinie.

Fajny klimat, zwłaszcza opowiadanie Legenda o Sennej Kotlinie.