Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka opisuje swoje własne przeżycia w getcie warszawskim oraz w obozach w Majdanku, Oświęcimiu, Ravensbrück oraz Neustadt-Glewe. To bardzo szczere wyznanie, pełne bólu, rozpaczy i tęsknoty, ale również miłości, poświęcenia i wybaczenia. Birenbaum nie pomija takich trudnych tematów jak udział policji żydowskiej w doprowadzeniu Żydów na Umschlagplatz, nieludzkie zachowanie się współwięźniów czy pracę na tzw. Kanadzie. Z pewnością z tego względu książka ta musiała czekać aż 17 lat na swoje wydanie w Izraelu. Dziś natomiast stała się w tym kraju niemal lekturą obowiązkową. Czyta ją cała młodzież izraelska przed podróżą do Polski. Prosty i obrazowy język sprawia, że treść jest zrozumiała nawet dla młodych czytelników. Uważam, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby i polską młodzież zachęcać do zapoznania się z tą książką. Pokolenie wchodzące w dorosłe życie musi wiedzieć, do czego może doprowadzić nienawiść i wojna. Nie bez znaczenia jest fakt, że książka ta została napisana po polsku a dopiero później przełożono ją na język hebrajski. Halina Birenbaum posługuje się bowiem cały czas językiem polskim (np. w rozmowach z mężem) pomimo tego, iż w 1947 roku wyemigrowała do Izraela.

Autorka opisuje swoje własne przeżycia w getcie warszawskim oraz w obozach w Majdanku, Oświęcimiu, Ravensbrück oraz Neustadt-Glewe. To bardzo szczere wyznanie, pełne bólu, rozpaczy i tęsknoty, ale również miłości, poświęcenia i wybaczenia. Birenbaum nie pomija takich trudnych tematów jak udział policji żydowskiej w doprowadzeniu Żydów na Umschlagplatz, nieludzkie...