Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to literatura najwyższych lotów, ale zasługuje na osiem oczek, bo napisana jest przejmująco, sprężyście i poprawnie czyli bezpośrednio, zrozumiale i bez zbędnych słów. Czyta się więc wartko, mimo iż opisane tu wydarzenia z punktu widzenia jedenastoletniej Oli są smutne. Czytelnika przeraża otaczająca Olę patologia i bardzo jej współczuje. Czytając tę historię czułam się niemal jak powszechnie znana z mediów bezczynna sąsiadka, która nie reaguje, gdy za ścianą słyszy płacz dziecka, bo nie chce wtrącać się w sprawy prywatne sąsiadów. Można więc tę książkę potraktować jako przestrogę przed tzw. znieczulicą społeczną. Druga kwestia to światełko w tunelu, które jawi się w książce w formie poniesienia konsekwencji za popełnione niegodziwości. Bo za opisane tu haniebne zachowania takie jak pijaństwo, ćpanie, bicie, kradzież, znęcanie się nad zwierzętami, pazerność, oszustwo i kłamstwo oraz wspomnianą bezczynność wymierzona zostaje przez los kara. Ku przestrodze.

Nie jest to literatura najwyższych lotów, ale zasługuje na osiem oczek, bo napisana jest przejmująco, sprężyście i poprawnie czyli bezpośrednio, zrozumiale i bez zbędnych słów. Czyta się więc wartko, mimo iż opisane tu wydarzenia z punktu widzenia jedenastoletniej Oli są smutne. Czytelnika przeraża otaczająca Olę patologia i bardzo jej współczuje. Czytając tę historię...