Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo tego co mówi podtytuł - jest nie tylko o poezji. Mnóstwo dygresji światopoglądowych, wiele o historii, moralności i lirycznym spojrzeniu na politykę, które nie kłóci się z metafizyką. Też - co zawsze mnie w Barańczaku urzekało - brak fałszywej skromności, ale i głośne mówienie o własnych pomyłkach - i to wszystko takie szczere, takie niewymuszone, takie "przy okazji" kilku rozmów zgromadzonych w końcu na 130 stronach.

Mimo tego co mówi podtytuł - jest nie tylko o poezji. Mnóstwo dygresji światopoglądowych, wiele o historii, moralności i lirycznym spojrzeniu na politykę, które nie kłóci się z metafizyką. Też - co zawsze mnie w Barańczaku urzekało - brak fałszywej skromności, ale i głośne mówienie o własnych pomyłkach - i to wszystko takie szczere, takie niewymuszone, takie "przy...

Książka, do której muszę wrócić za jakiś czas - bardziej skupiona wzbogacona o pewną wiedzę (chociażby historyczną). Jedna z pozycji, po które sięgnęłam za wcześnie, chociaż już teraz lektura zrobiła na mnie pewne wrażenie i mimo wszystko sporo z niej wyciągnęłam.

Książka, do której muszę wrócić za jakiś czas - bardziej skupiona wzbogacona o pewną wiedzę (chociażby historyczną). Jedna z pozycji, po które sięgnęłam za wcześnie, chociaż już teraz lektura zrobiła na mnie pewne wrażenie i mimo wszystko sporo z niej wyciągnęłam.

Wymagająca.
Wymagająca od czytelnika uwagi, skupienia, czasu (u mnie to 2 tygodnie, ale czymże w przypadku tej historii jest czas? on istnieje tylko dla "ludzi z dołu") i myślenia. Wzbudzająca zaintrygowanie już od pierwszych stron - i podtrzymująca tę ciekawość do ostatniej stronicy.
Nie będę się rozwodzić, bo odbieram ją też bardzo personalnie. Takie książki zostają w nas, wszystko dzieje się "wewnątrz" - i akcja, i przemyślenia, do których prowokuje.

Wymagająca.
Wymagająca od czytelnika uwagi, skupienia, czasu (u mnie to 2 tygodnie, ale czymże w przypadku tej historii jest czas? on istnieje tylko dla "ludzi z dołu") i myślenia. Wzbudzająca zaintrygowanie już od pierwszych stron - i podtrzymująca tę ciekawość do ostatniej stronicy.
Nie będę się rozwodzić, bo odbieram ją też bardzo personalnie. Takie książki zostają w...

Przeczytałam ją w sierpniu. Jest grudzień. Od tamtej pory niemal codziennie wracam do jej fragmentów. Cortazar pokazał mi coś innego, nazwał to, czego ja nie potrafiłam ubrać w słowa, otworzył możliwość "czucia" słów. Ta książka budzi skrajne odczucia; albo się ją kocha, albo nie, ciężko być obojętnym.

Przeczytałam ją w sierpniu. Jest grudzień. Od tamtej pory niemal codziennie wracam do jej fragmentów. Cortazar pokazał mi coś innego, nazwał to, czego ja nie potrafiłam ubrać w słowa, otworzył możliwość "czucia" słów. Ta książka budzi skrajne odczucia; albo się ją kocha, albo nie, ciężko być obojętnym.

Zawiodłam się. Została mi opisana jako przerażająca. Cóż... albo mam zbyt mocne nerwy, albo osoba polecająca za słabe.
Do połowy akcja toczy się spokojnie, mniej więcej w środku książki coś zaczyna się dziać i zaraz... umiera. Jedyna poruszająca scena to zabicie świni. Język jest okropny, ale to już chyba wina tłumacza. Nie poleciłabym tej książki nikomu, szkoda dwóch dni, w tym momencie żałuję, że mam wewnętrzny przymus doczytania każdej książki do końca.

Zawiodłam się. Została mi opisana jako przerażająca. Cóż... albo mam zbyt mocne nerwy, albo osoba polecająca za słabe.
Do połowy akcja toczy się spokojnie, mniej więcej w środku książki coś zaczyna się dziać i zaraz... umiera. Jedyna poruszająca scena to zabicie świni. Język jest okropny, ale to już chyba wina tłumacza. Nie poleciłabym tej książki nikomu, szkoda dwóch dni,...

Po obejrzeniu serialu i filmu poczułam niedosyt. Od razu sięgnęłam po tę pozycję.
Gdyby nie moja wrażliwość, przeczytałabym ją w jeden wieczór, ale w momentach, gdzie emocje Laury się kumulowały - przerywałam nawet na kilka dni.
Ciężko oddać mi ocenę, mimo że to jedna z najbardziej niezwykłych i wpływowych książek jakie dane było mi przeczytać. Mówi się, że dobre pozycje bronią się same - i na tym zakończę swoją ocenę.

Po obejrzeniu serialu i filmu poczułam niedosyt. Od razu sięgnęłam po tę pozycję.
Gdyby nie moja wrażliwość, przeczytałabym ją w jeden wieczór, ale w momentach, gdzie emocje Laury się kumulowały - przerywałam nawet na kilka dni.
Ciężko oddać mi ocenę, mimo że to jedna z najbardziej niezwykłych i wpływowych książek jakie dane było mi przeczytać. Mówi się, że dobre pozycje...

Przez utarty stereotyp krążący wokół pojęcia "gejsza", ludzie z niesmakiem patrzyli w moją stronę podczas jazdy autobusem. Sam nie wiedziałem, czego się spodziewać. Moja styczność z japońską kulturą kończy się na kilku anime. Książkę czytałam od rana do nocy, naprawdę. Losy Sayuri traktowałem z pewną powagą, trzeba przyznać, że choć to fikcja literacka, to wczucie się w jej sytuację nie sprawiało mi problemu. Postać Hatsumomo sprowokowała mnie do refleksji nad... sobą. Przeczytałem już wiele książek, to jedna z nielicznych, która wniosła coś do mojego życia.

Przez utarty stereotyp krążący wokół pojęcia "gejsza", ludzie z niesmakiem patrzyli w moją stronę podczas jazdy autobusem. Sam nie wiedziałem, czego się spodziewać. Moja styczność z japońską kulturą kończy się na kilku anime. Książkę czytałam od rana do nocy, naprawdę. Losy Sayuri traktowałem z pewną powagą, trzeba przyznać, że choć to fikcja literacka, to wczucie się w jej...

Nie będę się rozpisywać. To najlepszy prezent dla fana przygód Finna i Jake'a. Grafika świetnie oddaje charakter kreskówki.

Nie będę się rozpisywać. To najlepszy prezent dla fana przygód Finna i Jake'a. Grafika świetnie oddaje charakter kreskówki.

Miła alternatywa dla mitów greckich i rzymskich poznawanych w szkole. Czyta się szybko, niewygodny jest tylko format. To dobre wprowadzenie do nordyckich opowieści. Narracja jest przejrzysta, świetnie oddaje mistyczną atmosferę.
A książkę znalazłam w zapomnianych już zakamarkach biblioteki.

Miła alternatywa dla mitów greckich i rzymskich poznawanych w szkole. Czyta się szybko, niewygodny jest tylko format. To dobre wprowadzenie do nordyckich opowieści. Narracja jest przejrzysta, świetnie oddaje mistyczną atmosferę.
A książkę znalazłam w zapomnianych już zakamarkach biblioteki.

Akcja dziejąca się w przyszłości, cała koncepcja i wizja świata przypomniała mi pozycję "Igrzyska śmierci" przez "grę na śmierć albo życie". Ale wracając do Uciekiniera: akcja za akcją, nie ma tu miejsca na zastój, czytałam książkę z zapartym tchem. Zakończenie jest może być da niektórych odrażające, lecz nie dla osób zapoznanych ze stylem autora. Warto przeczytać.

Akcja dziejąca się w przyszłości, cała koncepcja i wizja świata przypomniała mi pozycję "Igrzyska śmierci" przez "grę na śmierć albo życie". Ale wracając do Uciekiniera: akcja za akcją, nie ma tu miejsca na zastój, czytałam książkę z zapartym tchem. Zakończenie jest może być da niektórych odrażające, lecz nie dla osób zapoznanych ze stylem autora. Warto...

Książka ta wywołała we mnie mieszane uczucia. Ładnie ubrana w słowa, mistyczny klimat już od pierwszych kartek. Ale przez potok zdań pogubiłam się w niej. Aż do połowy książki nie mogłam się odnaleźć w temacie, musiałam się momentami zmuszać do przebrnięcia dalej. W drugiej połowie zainteresowała mnie na tyle, by dać taką, a ni inną ocenę. Sięgnęłabym po kolejną część mimo wszystko.

Książka ta wywołała we mnie mieszane uczucia. Ładnie ubrana w słowa, mistyczny klimat już od pierwszych kartek. Ale przez potok zdań pogubiłam się w niej. Aż do połowy książki nie mogłam się odnaleźć w temacie, musiałam się momentami zmuszać do przebrnięcia dalej. W drugiej połowie zainteresowała mnie na tyle, by dać taką, a ni inną ocenę. Sięgnęłabym po kolejną część mimo...

Powieść o realiach życia. Dążeniu do osiągnięcia czegoś, radzeniu sobie z wszelkimi przeciwnościami losu przez nietuzinkowego bohatera Martina Edena.
Książę musiałam sobie dawkować. Nie mogłam przeczytać więcej, niż 80 stron dziennie, ale jakże wartościowe one były! Kunszt literacki. Słowa tej książki malują w wyobraźni piękne obrazy. Nawet opisując tragiczną sytuację, autor popisał się subtelnym językiem. Pożywienie dla mózgu.
Przez całą książkę przyglądamy się wewnętrznej przemianie Edena, autor ukazuje nam dobre i złe strony dążenia do perfekcji w strefie duchowej. Pojawia się też wątek romantyczny, bowiem Martin zakochuje się w Ruth, dziewczyny pochodzącej z "wyższych sfer". To ona zmotywowała go do kształcenia się i była też skutkiem jego mentalnego upadku.
Jest to jedna z najlepszych historii, które czytałam. Na plus przemawia fakt, że zawarte są w niej wątki biograficzne autora.

Powieść o realiach życia. Dążeniu do osiągnięcia czegoś, radzeniu sobie z wszelkimi przeciwnościami losu przez nietuzinkowego bohatera Martina Edena.
Książę musiałam sobie dawkować. Nie mogłam przeczytać więcej, niż 80 stron dziennie, ale jakże wartościowe one były! Kunszt literacki. Słowa tej książki malują w wyobraźni piękne obrazy. Nawet opisując tragiczną sytuację,...

Powieść przyjemna, jednak spodziewałam się po Kingu czegoś mocniejszego po początku, który trzyma w napięciu.
Książka podzielona jest na dwie części. Jedna z nich przedstawia Johnny'ego - faceta, który na długi czas zapada w śpiączkę, po przebudzeniu odkrywa w sobie moc jasnowidzenia - tu jest nutka fantastyki. Druga opowiada o Gregu Stillsonie - tu, niestety, według mnie bez polotu, znacznie bardziej zaciekawiły mnie fragmenty o Johnnym.
Książa bardzo dobra, trochę za dużo spraw politycznych, ale w sumie, aż tak bardzo mi to nie przeszkadzało, o dziwo. Warto, szczególnie dla "notatek z martwej strefy".

Powieść przyjemna, jednak spodziewałam się po Kingu czegoś mocniejszego po początku, który trzyma w napięciu.
Książka podzielona jest na dwie części. Jedna z nich przedstawia Johnny'ego - faceta, który na długi czas zapada w śpiączkę, po przebudzeniu odkrywa w sobie moc jasnowidzenia - tu jest nutka fantastyki. Druga opowiada o Gregu Stillsonie - tu, niestety, według mnie...