Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli mamy być razem, to w pełni. (...) Nie znoszę, gdy zamykasz się w sobie i udajesz, że nic się nie dzieje, nawet kiedy pytam. To mnie doprowadza do szału! Chcę wiedzieć co myślisz i co czujesz. Jeżeli nie potrafisz, to nie wiem, co mamy robić. Może to nie ma sensu.

Jeśli mamy być razem, to w pełni. (...) Nie znoszę, gdy zamykasz się w sobie i udajesz, że nic się nie dzieje, nawet kiedy pytam. To mnie do...

Piszę, bo na błędach trzeba się uczyć. Bo błąd można popełnić, ale nie można go powtarzać.

Piszę, bo na błędach trzeba się uczyć. Bo błąd można popełnić, ale nie można go powtarzać.

Nie mam dużo przedmiotów, przeprowadzam selekcję - to moja zasada, nie obrastam w nie. Rower musi być dobry i rzeczy, których dotykam najczęściej, muszą być dobre. Wiesz dlaczego? (...) Każdy dzień używania tych rzeczy godzien jest i szacunku dla ludzi, którzy je tworzyli, i dla ich wysiłku.

Nie mam dużo przedmiotów, przeprowadzam selekcję - to moja zasada, nie obrastam w nie. Rower musi być dobry i rzeczy, których dotykam najczę...

Marzenia są koniecznym dopełnieniem rzeczywistości, pomagają nie tylko ją znosić, ale też ulepszać. Bez marzeń nie ma postępu. Marzyć to wyznaczać sobie cele. To pokonać bezruch, odrzucać status quo.

Marzenia są koniecznym dopełnieniem rzeczywistości, pomagają nie tylko ją znosić, ale też ulepszać. Bez marzeń nie ma postępu. Marzyć to wyz...

To nieszczęścia chodzą parami, szczęście jest jedno, nieszczęść tysiące, zdrowie jest jedno, chorób miliony, miłość jest jedna, nienawiści jest mnóstwo. Wszystko się zmieni, trzeba tylko jednej małej rzeczy, która by tę zmianę zapoczątkowała.

To nieszczęścia chodzą parami, szczęście jest jedno, nieszczęść tysiące, zdrowie jest jedno, chorób miliony, miłość jest jedna, nienawiści j...

Poranne światło wibrowało w pokoju jak kurz, jak nieznośne przypomnienie o dniu, który był przed nią. Cały długi dzień. Całe życie.

Poranne światło wibrowało w pokoju jak kurz, jak nieznośne przypomnienie o dniu, który był przed nią. Cały długi dzień. Całe życie.

Nie słyszysz, gdy przestaję płakać, i nie rozumiesz, co mi jest, nie widzisz, gdy już nie oddycham, kiedy odchodzę, nie widzisz też.

Nie słyszysz, gdy przestaję płakać, i nie rozumiesz, co mi jest, nie widzisz, gdy już nie oddycham, kiedy odchodzę, nie widzisz też.

-Nie zniosłabym tylko, jakbyś teraz usiadł na kanapie i czekał, aż ci się niebo jakąś gwiazdką zesra. To by znaczyło, że bardzo się pomyliłam. Tylko to.

-Nie zniosłabym tylko, jakbyś teraz usiadł na kanapie i czekał, aż ci się niebo jakąś gwiazdką zesra. To by znaczyło, że bardzo się pomyliła...

- Mam wrażenie, że trudno Ci oddychać. - Tak. - Czy stało się coś szczególnego? - Nie. - Nie? - Nie. Jest tak, jakby słońce było za chmurami, kolory znikły i wszystko stało się czarno-białe, w odcieniach szarości. Nic nie ma znaczenia, kiedy to tak wygląda, i jest to cholernie nieprzyjemne. Nie wiem jak dam radę z tym żyć.

- Mam wrażenie, że trudno Ci oddychać. - Tak. - Czy stało się coś szczególnego? - Nie. - Nie? - Nie. Jest tak, jakby słońce było za chmurami...