Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł mówi wiele i jest chyba lepszą zachętą do przeczytania niż jakakolwiek opinia.

Tytuł mówi wiele i jest chyba lepszą zachętą do przeczytania niż jakakolwiek opinia.

Zajdel świetnie potrafił napisać coś będącego oczywistą, bezpośrednią krytyką komunizmu i innych totalitaryzmów zachowując jednocześnie maksymalną możliwą uniwersalność. Limes inferior i Paradyzja to świetne książki, szkoda, że na jeden wieczór.

Na samym początku, gdy Rinah powoli dowiadywał się o szczegółach życia na planecie i pojawiały mu się coraz to nowe pytania, brakowało mi aby zadał sobie lub innym pytanie o to jak dużo jest samobójstw.

Zajdel świetnie potrafił napisać coś będącego oczywistą, bezpośrednią krytyką komunizmu i innych totalitaryzmów zachowując jednocześnie maksymalną możliwą uniwersalność. Limes inferior i Paradyzja to świetne książki, szkoda, że na jeden wieczór.

Na samym początku, gdy Rinah powoli dowiadywał się o szczegółach życia na planecie i pojawiały mu się coraz to nowe pytania,...

Kolejny tekst, po którym utwierdzam się, że nie ma dla ludzkości perspektyw, a ratunku i końcówkę interpretuję trochę inaczej niż Maciej Parowski w posłowiu.
Wypicie niebieskiego płynu i motyw ucieczki w inną rzeczywistość nie wydaje mi się być w żaden sposób optymistycznym zakończeniem. Widzę tutaj grozę i brak nadziei, czyste zapffeańskie samooszukiwanie się, ucieczkę w bajkowy świat nadziei w reakcji na traumę odkrycia prawdy. A może nawet samobójstwo.

Cieszy to, że autor zna i jest uczciwy wobec ludzkiej natury. Książka niesamowita, historia ciekawa, świat świetnie skonstruowany i opisany, podobieństwa z PRLem ale także współczesnym "zachodem" znakomite i uniwersalne, przeczytałem jednym tchem i na pewno wrócę.

Kolejny tekst, po którym utwierdzam się, że nie ma dla ludzkości perspektyw, a ratunku i końcówkę interpretuję trochę inaczej niż Maciej Parowski w posłowiu.
Wypicie niebieskiego płynu i motyw ucieczki w inną rzeczywistość nie wydaje mi się być w żaden sposób optymistycznym zakończeniem. Widzę tutaj grozę i brak nadziei, czyste zapffeańskie samooszukiwanie się, ucieczkę w...

W wieku nastoletnim, gdy poszukiwałem prawdy na temat wolności woli, sensu życia i tym podobnych zagadnień natrafiłem na stronę zacmienie.org, na której były wtedy amatorskie tłumaczenia wersji roboczej tej książki. Zrobiły na mnie olbrzymie wrażenie i od tamtej pory, kilka długich lat, czekałem na wydanie całego dzieła. Nie spodziewałem się tak szybko oficjalnego polskiego tłumaczenia.

Książka arcydzieło. Ligotti nie jest jedynym filozofem/pisarzem, przedstawiającym ludzie istnienie w przerażającej prawdzie, ale sposób w jaki zagląda za kotarę jest unikalny. Cudownie tworzy klimat nie tracąc nic z przekazywanych prawd.

Ligotti podsumował całość życia i istnienia od pierwotnej zupy, przez współczesność po kres wszystkich żyć na wszystkich wszechświatach. Stworzył dzieło ostateczne, wyczerpał temat, przeniknął najgłębiej, zgasił światło.

W wieku nastoletnim, gdy poszukiwałem prawdy na temat wolności woli, sensu życia i tym podobnych zagadnień natrafiłem na stronę zacmienie.org, na której były wtedy amatorskie tłumaczenia wersji roboczej tej książki. Zrobiły na mnie olbrzymie wrażenie i od tamtej pory, kilka długich lat, czekałem na wydanie całego dzieła. Nie spodziewałem się tak szybko oficjalnego polskiego...

Brak wolności woli, kwestie świadomości i iluzji 'Ja', cytowanie Metzingera - za to wszystko należy się maksymalna ocena.

Drażniło mnie to czym jest biologicznie Jukka Sarasti, bo to słowo jest tak infantylne i zniszczone, że aż drażniło oczy, ale Watts znakomicie wybrnął z tego i wyjaśnił. Mimo wszystko to było niepotrzebne, książka by sobie poradziła, gdyby istotą superinteligentną dowodzącą statkiem był nie przedstawiciel tego gatunku tylko jakiś post-człowiek czy coś.

No i książka ma jakąś opinię niezwykle ambitnej i trudnej, a tak kompletnie nie jest. Zebrała w sobie wiele problemów i pytań z wielu lat istnienia człowieka ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych odkryć w dziedzinie świadomości, ale nie jest w żadnym stopniu książką trudną, "dla elity" czy coś w tym stylu. I bardzo dobrze zresztą.

Brak wolności woli, kwestie świadomości i iluzji 'Ja', cytowanie Metzingera - za to wszystko należy się maksymalna ocena.

Drażniło mnie to czym jest biologicznie Jukka Sarasti, bo to słowo jest tak infantylne i zniszczone, że aż drażniło oczy, ale Watts znakomicie wybrnął z tego i wyjaśnił. Mimo wszystko to było niepotrzebne, książka by sobie poradziła, gdyby istotą...

Nie wiem czy da się w naszej inkluzji wymyślić świat i idee sięgające głębiej, dalej, a następnie przedstawić to za pomocą historii. Ale skoro można było tam sięgnąć umysłem, to musiało to powstać. Gdy rodził się we mnie sprzeciw i bunt wobec jakichś opisów tamtej rzeczywistości, działań poszczególnych istot czy rozwiązań technicznych zaproponowanych przez autora to wyjaśnienie pojawiało się kilka/kilkanaście stron dalej. Ale takich znaków zapytania było coraz więcej i z dużą ich liczbą autor mnie zostawił.

Ta wizja, mimo, że (wg mnie) bardzo optymistyczna i naiwna często się broni, ale nie wiem jak (jeśli w ogóle) J.D. zamierza nam przekazać świat z perspektywy dalszych części krzywej progresu. I bardzo mnie to ciekawi.

Co do fabuły to mam wrażenie, że przeoczyłem jakąś symbolikę i znaczenia, że nie do końca zobaczyłem i zrozumiałem wszystko co autor schował, albo nawet pokazał na widoku.

To było moje pierwsze zetknięcie z Dukajem, nic o nim i jego książkach nie wiem, ale na pewno przeczytam jeszcze kilka, jeśli nie wszystkie.

Nie wiem czy da się w naszej inkluzji wymyślić świat i idee sięgające głębiej, dalej, a następnie przedstawić to za pomocą historii. Ale skoro można było tam sięgnąć umysłem, to musiało to powstać. Gdy rodził się we mnie sprzeciw i bunt wobec jakichś opisów tamtej rzeczywistości, działań poszczególnych istot czy rozwiązań technicznych zaproponowanych przez autora to...

Znałem autora z kilku ciekawych i wartościowych relacji dziennikarskich i akcji wrzuconych w internet, więc gdy zobaczyłem, że napisał książkę o Detroit, który jako trzeci świat w największym (jeszcze, ale już nie długo) mocarstwie światowym zaczynał mnie ostatnio fascynować. Wobec tego oczekiwania wobec książki miałem duże, liczyłem na ciekawe, wartościowe informacje, dobrą historię i zapowiedzianą w tytule 'sekcję zwłok Ameryki'.

Niestety interesujących mnie treści w książce było jakieś 5-10%. Reszta to raczej nieudana próba opowiedzenia historii miasta przez historie 'zwykłych ludzi' oraz zdecydowanie za dużo pisania o sobie i swojej rodzinie. Dużo też tanich chwytów i "szokujących" relacji, które pewnie trafiają do Amerykanów, ale nie do czytelnika ze wschodniej Europy.

Książka nie spełniła moich oczekiwań, ale głównie dlatego, że były zbyt wysokie. +1 za tematykę

Znałem autora z kilku ciekawych i wartościowych relacji dziennikarskich i akcji wrzuconych w internet, więc gdy zobaczyłem, że napisał książkę o Detroit, który jako trzeci świat w największym (jeszcze, ale już nie długo) mocarstwie światowym zaczynał mnie ostatnio fascynować. Wobec tego oczekiwania wobec książki miałem duże, liczyłem na ciekawe, wartościowe informacje,...

Świetna, odświeżająca historia. Bardzo przyjemnie mi się ją czytało, dużo zabawnych momentów, ale również ciętych uwag o stanie ludzkiej rasy. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki przypomina nam o tym czym jesteśmy oraz na czym polega świat istot żywych.

Świetna, odświeżająca historia. Bardzo przyjemnie mi się ją czytało, dużo zabawnych momentów, ale również ciętych uwag o stanie ludzkiej rasy. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki przypomina nam o tym czym jesteśmy oraz na czym polega świat istot żywych.

Ta książka złożyła do kupy wiele istniejących we mnie myśli, dążeń, założeń i wniosków. Wspaniale przebudowuje umysł. Arcydzieło. Polecam też opracowanie Macieja Chmielińskiego.

Ta książka złożyła do kupy wiele istniejących we mnie myśli, dążeń, założeń i wniosków. Wspaniale przebudowuje umysł. Arcydzieło. Polecam też opracowanie Macieja Chmielińskiego.

Genialne opracowanie. Po przeczytaniu "Jedynego..." byłem wstrząśnięty i podniecony, mimo że miałem braki w wiedzy filozoficznej i historycznej. Książka Macieja Chmielińskiego pozwoliła mi zrozumieć brakujące 75% treści dzieła Stirnera, uświadomiła mi kontekst historyczny i filozoficzny, zwróciła uwagę na istotne elementy tłumacząc je, dała perspektywę do całkowitego zrozumienia i wchłonięcia w siebie przekazu Stirnera. Niesamowicie rzetelna i merytoryczna praca, niemalże wyczerpujące temat opracowanie.

Genialne opracowanie. Po przeczytaniu "Jedynego..." byłem wstrząśnięty i podniecony, mimo że miałem braki w wiedzy filozoficznej i historycznej. Książka Macieja Chmielińskiego pozwoliła mi zrozumieć brakujące 75% treści dzieła Stirnera, uświadomiła mi kontekst historyczny i filozoficzny, zwróciła uwagę na istotne elementy tłumacząc je, dała perspektywę do całkowitego...

Przeczytałem dawno temu Syndrom Adamsa gdzieś w Internecie i rozdział ten wstrząsnął mną wtedy. Postanowiłem dowiedzieć się kto to napisał i czy jest więcej - było. Po przeczytaniu całości wiem już, że było warto. Wśród Wysp Bezludnych jest jeszcze kilka znakomitych rozdziałów, arcydzieł, dzięki którym tak wysoko cenię tę książkę.
Czym ona jest? Wg mnie bajką dla dorosłych, poszukiwaniem idei, nostalgią za pewnym światem wartości nigdy nieistniejącym i który nigdy nie będzie istnieć poza naszymi umysłami.
Autor troszeczkę ustawia historię pod ten cel, ale nie jestem historykiem i zupełnie mi to nie przeszkadza. Miesza historię z fikcją, wręcz podróżuje w czasie.
Nie wiem co więcej napisać - trzeba to przeczytać.

Przeczytałem dawno temu Syndrom Adamsa gdzieś w Internecie i rozdział ten wstrząsnął mną wtedy. Postanowiłem dowiedzieć się kto to napisał i czy jest więcej - było. Po przeczytaniu całości wiem już, że było warto. Wśród Wysp Bezludnych jest jeszcze kilka znakomitych rozdziałów, arcydzieł, dzięki którym tak wysoko cenię tę książkę.
Czym ona jest? Wg mnie bajką dla dorosłych,...

Mimo, że nie potrafię się zgodzić z niektórymi fundamentalnymi założeniami stoików oraz nie wszystkie płynące z nich wnioski przedstawione w książce mnie przekonują, a także konstrukcja książki (w stylu poradnika dla gospodyń domowych - takie miałem odczucie, które mnie troszkę bawiło, lecz trzeba przyznać, że niezwykle czytelne!) to muszę przyznać że to co zaproponował Autor naprawdę do mnie trafiło.

Przed lekturą o stoikach wiedziałem tyle co przeciętny człowiek przygodnie interesujący się historią filozofii, czyli niewiele i głównie z wikipedii. Zawsze jednak zastanawiało mnie w jaki sposób stoicy osiągają przysłowiowy "stoicki spokój" i na czym on polega, bo nie wierzyłem, że przez zwykłe zdystansowanie się i obojętność. Autor swoją interpretacją oraz fragmentami naprawdę solidnie przedstawił na czym polegać może stoicka praktyka oraz rozwiał wiele mitów i niedomówień.

Wrócę jeszcze do budowy książki. Schemat polega na wybraniu konkretnej stoickiej metody myślenia i zachowania, rozpoczynaniu danego rozdziału dwoma streszczeniami, podziale rozdziału na fragmenty rozpoczynające się od cytatu ze starożytnych stoików a następnie komentarzu-interpretacji Autora. Schemat ten sprawdza się ZNAKOMICIE. Łatwo przypomnieć sobie nawet po dłuższym czasie całą treść przez prześledzenie samych streszczeń, co więcej - nawet spojrzenie na tytuły rozdziałów w spisie treści dobrze spełnia swoją rolę. Moim wewnętrznym problemem było jedynie to, że czułem się osobą słabą i mało inteligentną przez to w jaki sposób wszystko było wyjaśniane (poradnik gospodyni domowej) a jednocześnie odczuwałem wstyd, że taka forma mi odpowiada. Ale z tego poczucia w trakcie lektury się skutecznie wyleczyłem.

Mimo, że, jak napisałem na początku, znajduję w wielu przedstawionych w książce myślach i założeniach dziury, z którymi nie mogę się pogodzić a niektóre rady są wręcz banalne do bólu, to wypisane i wyjaśnione stoickie sztuczki, tricki i samooszustwa naprawdę działają, pomagają się zdystansować, a nie sądziłem, że coś takiego może na mnie zadziałać i że w ogóle tego mogę potrzebować.

Jestem laikiem, ale myślę, że Piotr Stankiewicz odwalił kawał dobrej roboty podczas pisania tej książki. A przede wszystkim jest ona spójna i zgodna ze wszystkimi założeniami, jakie Autor przyjął, gdy postanawiał jak ma ona wyglądać. Nadal w stosunku do filozofii stoickiej pozostaję w paru procentach sceptyczny, jednak dobrze jest złapać perspektywę, jaką ona daje.

Mimo, że nie potrafię się zgodzić z niektórymi fundamentalnymi założeniami stoików oraz nie wszystkie płynące z nich wnioski przedstawione w książce mnie przekonują, a także konstrukcja książki (w stylu poradnika dla gospodyń domowych - takie miałem odczucie, które mnie troszkę bawiło, lecz trzeba przyznać, że niezwykle czytelne!) to muszę przyznać że to co zaproponował...

Dziwna książka. Opis życia w nieludzkim, idiotycznym ustroju i wielu, szczególnie gospodarczo - przemysłowych, ale również ogólnoludzkich problemów, które ten ustrój generował. Czułem się jakbym czytał autentyczną relację z tamtych czasów (akcja książki to lata 67/68 oraz dużo opisów tego co działo się w Polsce tuż po wojnie). Szybko się czyta, chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że może nużyć momentami.

Przeczytałem w ciemno, ponieważ nie szukałem tej książki tylko ona znalazła mnie. Odbierając paczkę w jakiejś księgarni gdzie UPS miał swój punkt zauważyłem małą półkę z używanymi książkami. Nazwisko Kisiela przykuło moją uwagę, okazało się, że kosztowała 2,50 PLN to bez zastanowienia wziąłem i przeczytałem. Nie żałuję, ciekawa pozycja, chociaż wypełniona w sumie oczywistościami. Dobra dla tych, którzy nie wiedzą i nie wierzą jak idiotyczne to były czasy.

Dziwna książka. Opis życia w nieludzkim, idiotycznym ustroju i wielu, szczególnie gospodarczo - przemysłowych, ale również ogólnoludzkich problemów, które ten ustrój generował. Czułem się jakbym czytał autentyczną relację z tamtych czasów (akcja książki to lata 67/68 oraz dużo opisów tego co działo się w Polsce tuż po wojnie). Szybko się czyta, chociaż zdaję sobie sprawę z...

Utwór niezwykle żywy, napisany wspaniałym językiem. Fabuła wciąga. Czuć klimat Warszawy lat pięćdziesiątych, dzięki tej książce można poznać w bezpośredniej relacji z tamtych czasów jak mniej więcej wyglądać mogło życie wtedy.

Bardzo podobały mi się opisy ludzi i ich zachowań. Każdy gest, mimika twarzy, ton głosu – to wszystko było nie opisane tylko NAMALOWANE, niezwykle trafnie i niezwykle plastycznie. Od razu odczuwałem to co odczuwa się przy danym zachowaniu, od razu przywoływałem sobie w pamięci sytuację w życiu, w której użyłem/ktoś użył dokładnie takich zachowań, stwierdzeń, wymówek, gestów, mimiki, odczuć. Po prostu autor jest w tym mistrzem.

Rewelacyjna książka, polecam każdemu!

Utwór niezwykle żywy, napisany wspaniałym językiem. Fabuła wciąga. Czuć klimat Warszawy lat pięćdziesiątych, dzięki tej książce można poznać w bezpośredniej relacji z tamtych czasów jak mniej więcej wyglądać mogło życie wtedy.

Bardzo podobały mi się opisy ludzi i ich zachowań. Każdy gest, mimika twarzy, ton głosu – to wszystko było nie opisane tylko NAMALOWANE, niezwykle...

Kupiłem tę książkę tylko z powodu Tomasza Metzingera, ale polecam całość. Są w niej naprawdę ciekawe myśli.

Kupiłem tę książkę tylko z powodu Tomasza Metzingera, ale polecam całość. Są w niej naprawdę ciekawe myśli.

Arcydzieło. Geniusz. Rozpadłem się.

Arcydzieło. Geniusz. Rozpadłem się.

Jak na Lema to bardzo nierówno. Są dobre i ciekawe momenty, ale jest to do tej pory najsłabsze (a raczej najprzeciętniejsze) dzieło Lema, jakie czytałem.

Jak na Lema to bardzo nierówno. Są dobre i ciekawe momenty, ale jest to do tej pory najsłabsze (a raczej najprzeciętniejsze) dzieło Lema, jakie czytałem.

Dla początkującego nieoczytanego biegacza ta książka to solidna dawka wiedzy i motywacji do pracy nad pewnymi elementami techniki, nad którymi się nie myśli zaczynając wieczorne człapanie. Dopiero po niej zdałem sobie sprawę z tego, że nie chcę po prostu klepać kilometrów tylko poprawiać wyniki.

Dla początkującego nieoczytanego biegacza ta książka to solidna dawka wiedzy i motywacji do pracy nad pewnymi elementami techniki, nad którymi się nie myśli zaczynając wieczorne człapanie. Dopiero po niej zdałem sobie sprawę z tego, że nie chcę po prostu klepać kilometrów tylko poprawiać wyniki.

Bardzo przyjemna. Dobrze i szybko się ją czyta. Znajdziesz w niej trochę ciekawostek i faktów z historii ultramaratonu.

Bardzo przyjemna. Dobrze i szybko się ją czyta. Znajdziesz w niej trochę ciekawostek i faktów z historii ultramaratonu.