Max Stirner jest postacią legendarną, lecz jego filozofia - bardzo często symplifikowana i niesłusznie sprowadzana do najbardziej prymitywnej postaci hedonizmu - jest słabo znana. Jedynie - model jednostki obecny w głównym dziele Stirnera - jest powszechnie postrzegany jako sztandarowy przykład projektu istoty społecznie niezakorzenionej lub też radykalnie wykorzenionej z wszelkiej wspólnoty wartości. Sprzyja temu nihilistyczna retoryka samego Stirnera, której sztandarowym przykładem może być motto jego głównego dzieła pt. "Jedyny i jego własnośc". Brzmi ono: "Ich hab' mein Sach auf Nichts gestellt", co tłumaczy się: "ufundowałem swoją sprawę na nicości". Ponieważ fundamentem koncepcji Stirnera jest jednostka, przy literalnej interpretacji tego hasła otrzymujemy "klasycznie" nihilistyczne założenie, zgodnie z którym "ja" jest "nicością", a projekt Stirnera projektem podmiotu całkowicie pozbawionego jakiejkolwiek stałej i ogólnej treści. Czy jednak "Jedyny" Stirnera rzeczywiście stanowi podmiot całkowicie pozbawiony esencji i asubstancjalny