Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsze dwa tomy z cyklu Rodzina Dollangangerów bardzo mi się spodobały, chociaż "Płatki na Wietrze" denerwowały mnie czasem, bo nie rozumiałem motywów jakimi kierowała się główna bohaterka i dlaczego podejmuje takie fatalne decyzje, ale nie o tym chciałem wspomnieć.

Nie wiedziałem za bardzo czego mogę się spodziewać po 3 tomie. Sądziłem, że historia tej rodziny jest już skończona i nie można za wiele ciekawego już powiedzieć, ani że nic już mnie nie zaskoczy, ale z drugiej strony przeczytałem dwa wcześniejsze tomy i były one świetnie napisane.

Historia opowiada nam o losach Cathy i Chrisa, którzy stają się stworzyć normalną rodzinę wraz z dziećmi Cathy. Ich życie mija spokojnie, dopóki najmłodszy syn Bart nie zmienia się pod wpływem tajemniczych osób i czynników.

Muszę szczerze przyznać, że na początku ta historia trochę mnie przynudzała, jednak po pewnym czasie bardzo się rozkręca i nie można się już od niej oderwać. Nowością w tej części jest to, że historia nie jest przedstawiona z narracji Cathy i Chrisa. Historia przedstawiona w tej części jest przedstawiona głównie z perspektywy młodszego brata Bartha, ale również i Jorego. Taki zabieg pozwala na pokazanie wydarzeń z dwóch różnych punktów widzenia, bo każdy się przekona, że Barth i Jory to zupełnie inne osobowości. Kolejną zaleta tej książki jest sposób opisu psychiki młodszego brata. Zawsze doceniam ten aspekt jak autor umie ciekawie opisać myśli, działania, motywy danej postaci, w szczególności jeśli jest to osoba niezrównoważona psychicznie. Może oceniam ten aspekt zbyt pozytywnie, ale od zawsze interesowała mnie psychologia i fascynowały mnie osoby chore psychiczne, bo są one zawsze niepowtarzalne i ciekawe.

Krótko podsumowując 3 tom tego cyklu mnie nie zawiódł, a wręcz miejscami trochę zaskoczył i ciekaw jestem jak prezentują się kolejne dwie części tego cyklu. Kto się waha czy warto kontynuować tą serię, tak jak ja, to szczerze polecam. Jeżeli komuś spodobały się dwie poprzednie części, to ta też mu się spodoba, bo mamy tu wszystko co było dobre w poprzednich częściach plus parę nowości.

P.S. Czasem czuje, że coś jest ze mną nie tak, bo jestem mężczyzną i podobają mi się takie książki jak ta.

Pierwsze dwa tomy z cyklu Rodzina Dollangangerów bardzo mi się spodobały, chociaż "Płatki na Wietrze" denerwowały mnie czasem, bo nie rozumiałem motywów jakimi kierowała się główna bohaterka i dlaczego podejmuje takie fatalne decyzje, ale nie o tym chciałem wspomnieć.

Nie wiedziałem za bardzo czego mogę się spodziewać po 3 tomie. Sądziłem, że historia tej rodziny jest już...