Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiedzieć nic, niczego nie nauczać, nie chcieć niczego, nie czuć nic - spać i ciągle spać: to dzisiaj moja chęć jedyna. Nikczemne to, obmierzłe, ale uczciwe życzenie...

Nie wiedzieć nic, niczego nie nauczać, nie chcieć niczego, nie czuć nic - spać i ciągle spać: to dzisiaj moja chęć jedyna. Nikczemne to, obm...

Wydaje się wręcz, że los zawsze dążył do tego, abym kochał i pragnął tego, co on trzymał w zanadrzu tylko po to, abym następnego dnia się przekonał, że tego nie mam i mieć nie będę.

Wydaje się wręcz, że los zawsze dążył do tego, abym kochał i pragnął tego, co on trzymał w zanadrzu tylko po to, abym następnego dnia się pr...

(...) to, jak kto żyję, tak dalece odbiega od tego, jak żyć powinien, że ten, kto zrywa z tym, co jest robione, na rzecz tego, co powinno być, prędzej upadnie, niż przetrwa.

(...) to, jak kto żyję, tak dalece odbiega od tego, jak żyć powinien, że ten, kto zrywa z tym, co jest robione, na rzecz tego, co powinno by...

Niech każdy sam się zastanowi, czy w czasie, gdy kochał, nie czuł pokusy, by swoje nazbyt do pewnej istoty przywiązane uczucie wprowadzić w wyższe sfery, nadać mu większe znacznie? Kto nie niecierpliwił się widząc, jak promienie jego serca załamują się zaraz obok i wplątują w cudze życie? Kto nie napełniał cudzego życia smutkiem i zmieszaniem, gdy pragnął nagle ponownie zobaczyć swoje własne uczucie, które zniknęło w drugim, i ponownie pragnął odzyskać jego utraconą część? To właśnie budzi w ludziach największe przerażenie, że nikt nie może zobaczyć miłości, której wczoraj dokonał; każda jego skłonność się wyczerpuje, i budząc się widzi drugiego tam, gzie miałby potrzebę zobaczyć samego siebie.

Niech każdy sam się zastanowi, czy w czasie, gdy kochał, nie czuł pokusy, by swoje nazbyt do pewnej istoty przywiązane uczucie wprowadzić w ...

Dusze wszystkich dzieci, póki jeszcze mają te swoją tajemnicę, są nieustannie zaprzątnięte tym, co jedynie ważne: samymi sobą i zagadkowym związkiem swojej własnej osoby ze światem dookoła. Poszukiwacze i mędrcy wracają w dojrzałym wieku do tych zajęć, ale większość ludzi zapomina i bardzo wcześnie opuszcza na zawsze ów wewnętrzny świat spraw prawdziwie ważnych, błąkając się przez całe życie wśród barwnych labiryntów trosk, pragnień i celów, z których żaden nie mieszka w głębi ich duszy i z których żaden nie wiedzie z powrotem w głąb ich duszy ani do domu.

Dusze wszystkich dzieci, póki jeszcze mają te swoją tajemnicę, są nieustannie zaprzątnięte tym, co jedynie ważne: samymi sobą i zagadkowym z...

Czym jednak są pragnienia i rady ludzkie, gdy w gwiazdach pisany jest upadek? A jednak rada wojenna odbywa się także przed przegraną bitwą.

Czym jednak są pragnienia i rady ludzkie, gdy w gwiazdach pisany jest upadek? A jednak rada wojenna odbywa się także przed przegraną bitwą.

Najgorsze, co można sobie wyobrazić, to spustoszony glob, na którym ostatni człowiek zupełnie samotny spogląda zagładzie w oczy.

Najgorsze, co można sobie wyobrazić, to spustoszony glob, na którym ostatni człowiek zupełnie samotny spogląda zagładzie w oczy.

Patrząc na nią nabierało się pewności, że to jeden z owych organizmów spotykanych we wszystkich królestwach przyrody, organizmów, które z wyboru czy instynktu szukają głębi, nie zaś powierzchni rzeczy; jedna z istot przeznaczonych do współżyć tajemnych, które pogrążają się w życiu, jak wielcy pływacy pływający pod wodą, jak górnicy oddychający pod ziemią - istot wielbiących tajemnicę, jej głębie i dla tych głębi; toteż tworzą ją wokół siebie i kochają aż do kłamstwa, bo kłamstwo to tajemnica podwójna, zasłona nieprzenikliwsza, ciemności za wszelką cenę! Może takie istoty kochają kłamstwo dla kłamstwa, jak kocha się sztukę dla sztuki, jak Polacy kochają bitwy. (...) Jestem przekonany, że dla pewnych osób szczęście kryje się w oszustwie. W myśli, że kłamie się i oszukuje, jest przerażająca, ale upajająca szczęśliwość: tylko ty sam znasz siebie, grasz społeczeństwu komedię, którą ono dało się zwieść i która wynagradza cię za koszta inscenizacji wszystkimi rozkoszami pogardy.

Patrząc na nią nabierało się pewności, że to jeden z owych organizmów spotykanych we wszystkich królestwach przyrody, organizmów, które z wy...

Nigdy nie odczuwać szczerze własnych uczuć i wznieść swój blady triumf na poziom, z którego obojętnie patrzy się na własne ambicję, żądze i pragnienia, przechodzić obok własnych radości i lęków, tak jak się przechodzi obok nieinteresujących ludzi. Najwyższe panowanie nad sobą to obojętność wobec siebie, to postrzeganie swojego ciała i duszy jako domu z gospodarstwem, gdzie przeznaczenie zapragnęło, abyśmy spędzili życie.

Nigdy nie odczuwać szczerze własnych uczuć i wznieść swój blady triumf na poziom, z którego obojętnie patrzy się na własne ambicję, żądze i ...