Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już dawno nie zdążyło mi się znaleźć w książce tylu prostych (i trudniejszych) prawd o życiu, które przeczytane nagle wbijają w fotel. Poza tym bardzo odpowiadający mi mroczny klimat, typowe "polskie" charaktery, tajemnice o zdarzeniach i ludziach, składają się na naprawdę dobra książkę.

Już dawno nie zdążyło mi się znaleźć w książce tylu prostych (i trudniejszych) prawd o życiu, które przeczytane nagle wbijają w fotel. Poza tym bardzo odpowiadający mi mroczny klimat, typowe "polskie" charaktery, tajemnice o zdarzeniach i ludziach, składają się na naprawdę dobra książkę.

Opinia dotyczy tylko samego przekładu bo książka sama w sobie jest moją absolutnie ulubioną. Przekład bardzo dobry, niezmiernie ciekawy i pouczający, pozwalający wynieść z tekstu jeszcze więcej, choć wydawało się to niemożliwe.

Opinia dotyczy tylko samego przekładu bo książka sama w sobie jest moją absolutnie ulubioną. Przekład bardzo dobry, niezmiernie ciekawy i pouczający, pozwalający wynieść z tekstu jeszcze więcej, choć wydawało się to niemożliwe.

Cztery w zasadzie zupełnie różne ludzkie historie. Wszystkie bardzo polskie, choć opisujące ludzi z różnych warstw społecznych. Pięknie pokazane relacje międzyludzkie, mimo tego, że najczęściej negatywne. Autor ma niezwykły dla mnie dar obserwacji naszych rodaków i pięknie to wszystko opisuje. Bez nagany, ciepło i dając czytelnikom pole do zastanowienia się. A o to chyba w pisaniu i czytaniu książek chodzi.

Cztery w zasadzie zupełnie różne ludzkie historie. Wszystkie bardzo polskie, choć opisujące ludzi z różnych warstw społecznych. Pięknie pokazane relacje międzyludzkie, mimo tego, że najczęściej negatywne. Autor ma niezwykły dla mnie dar obserwacji naszych rodaków i pięknie to wszystko opisuje. Bez nagany, ciepło i dając czytelnikom pole do zastanowienia się. A o to chyba w...

Taka smutna, taka mroczna, taka piękna!

Taka smutna, taka mroczna, taka piękna!

Książka podoba mi się na tyle, że za jakiś czas przeczytam ją raz jeszcze. Obie Panie mają podobne do moich poglądy, obie podziwiam (choć z zupełnie innych powodów), widać że się lubią, przez co książka przybiera przyjemną w odbiorze formę. Kilka rad warto wziąć sobie do serca, o kilku poruszanych w niej sprawach warto sobie w spokoju pomyśleć.

Książka podoba mi się na tyle, że za jakiś czas przeczytam ją raz jeszcze. Obie Panie mają podobne do moich poglądy, obie podziwiam (choć z zupełnie innych powodów), widać że się lubią, przez co książka przybiera przyjemną w odbiorze formę. Kilka rad warto wziąć sobie do serca, o kilku poruszanych w niej sprawach warto sobie w spokoju pomyśleć.

Dobrze czyta mi się tego autora. Nie mogę powiedzieć, że książka podobała mi się tak bardzo jak "Dżozef", ale także ma w sobie to coś. Bardzo ciekawy jeżyk, mrok, tajemnicę. Myślę, że nie wszystkim może podobać się tak bardzo jak mnie, bo tak naprawdę trudno opisać co w niej tak naprawdę urzeka.

Dobrze czyta mi się tego autora. Nie mogę powiedzieć, że książka podobała mi się tak bardzo jak "Dżozef", ale także ma w sobie to coś. Bardzo ciekawy jeżyk, mrok, tajemnicę. Myślę, że nie wszystkim może podobać się tak bardzo jak mnie, bo tak naprawdę trudno opisać co w niej tak naprawdę urzeka.

Absolutna rewelacja! W tej książce jest wszystko. Napisana językiem, który idealnie splata brutalną rzeczywistość z baśniową interpretacją marzeń bohaterów. Napisana jak saga - poznajemy życie kilku pokoleń kobiet. Pojawiają się okropnie przeciętne, z niskim poczuciem wartości i takie, których wyjątkowość bije czytelnikowi po oczach, choć często same sobie z tego nie zdają sprawy. Polskie wady narodowe są wytłuszczone do granic możliwości i kłują w oczy, ale jednocześnie są jakby trochę wytłumaczone - jak mamy być inni skoro wychowywali nas tacy ludzie, w takich warunkach geopolitycznych, mentalnych, intelektualnych? Jak wiele wody w Wiśle musi jeszcze popłynąć zanim Dominika Chmura będzie dla nas dziewczyną, której nic nie można zarzucić?

Absolutna rewelacja! W tej książce jest wszystko. Napisana językiem, który idealnie splata brutalną rzeczywistość z baśniową interpretacją marzeń bohaterów. Napisana jak saga - poznajemy życie kilku pokoleń kobiet. Pojawiają się okropnie przeciętne, z niskim poczuciem wartości i takie, których wyjątkowość bije czytelnikowi po oczach, choć często same sobie z tego nie zdają...

Niestety smutek po przeczytaniu jest ogromny, choć pomimo zastosowanych przez autorkę rozwiązań istnieje we mnie mała nadzieja, że bohaterowie książki ułożą sobie życia na nowo. Zaskoczyła mnie już na pierwszych stronach. Klimat z poprzednich części znakomicie zachowany, choć tak wiele się zmienia...Trudna ale piękna trylogia. Na pewno jedna za najlepszych jakie czytałam.

Niestety smutek po przeczytaniu jest ogromny, choć pomimo zastosowanych przez autorkę rozwiązań istnieje we mnie mała nadzieja, że bohaterowie książki ułożą sobie życia na nowo. Zaskoczyła mnie już na pierwszych stronach. Klimat z poprzednich części znakomicie zachowany, choć tak wiele się zmienia...Trudna ale piękna trylogia. Na pewno jedna za najlepszych jakie czytałam.

Matko jedyna jak to się czyta!!! Jakie to jest inne niż większość rzeczy, które dotychczas przeczytałam. Bardzo fajny pomysł aby w opowieści zwykłego dresa przemycić tyle dobrej literatury, prawd życiowych, obaw, demonów ale i rzeczy które w życiu są najważniejsze. Każdy bohater jest niezmiernie ciekawy - nie idealny, ale każdego lubiłam. Świetna narracja, śmiech, strach, łzy i wzruszenie. Cód, miód, ma-sa-kra:)

Matko jedyna jak to się czyta!!! Jakie to jest inne niż większość rzeczy, które dotychczas przeczytałam. Bardzo fajny pomysł aby w opowieści zwykłego dresa przemycić tyle dobrej literatury, prawd życiowych, obaw, demonów ale i rzeczy które w życiu są najważniejsze. Każdy bohater jest niezmiernie ciekawy - nie idealny, ale każdego lubiłam. Świetna narracja, śmiech, strach,...

Autorka stworzyła tu bardzo ciekawy, dusznawy, pasjonujący klimat. Opowieść dotyka bardzo wielu poziomów ludzkiego życia: części prywatnej i zawodowej, relacji międzyludzkich, problemów i wyborów, z którymi każdego dnia zmagają się naukowcy. Czy wszystko co na pierwszy rzut oka wydaje się dla nas lepsze, na pewno takie jest? Jak daleko można ingerować w naturę ludzką? Jak właściwie skończyła się ta książka? Dobrze czy źle? No i co było dalej? Czy jest sens odpowiadać na te pytania?

Autorka stworzyła tu bardzo ciekawy, dusznawy, pasjonujący klimat. Opowieść dotyka bardzo wielu poziomów ludzkiego życia: części prywatnej i zawodowej, relacji międzyludzkich, problemów i wyborów, z którymi każdego dnia zmagają się naukowcy. Czy wszystko co na pierwszy rzut oka wydaje się dla nas lepsze, na pewno takie jest? Jak daleko można ingerować w naturę ludzką? Jak...

Nadal znakomicie,choć mniej szokująco niż w pierwszym tomie. Poznana już wcześniej rodzina zrobiła na mnie tym razem sympatyczniejsze wrażenie - starają się, dbają o siebie, jako rodzina rozwijają się. Nadal jednak, pomimo większego ciepła, tyle smutku, przemyśleń, głupich błędów. Jest nad czym pomyśleć, jest się czym wzruszyć, jest od czasu do czasu mały uśmiech. A wszystko tak pięknie opisane.

Nadal znakomicie,choć mniej szokująco niż w pierwszym tomie. Poznana już wcześniej rodzina zrobiła na mnie tym razem sympatyczniejsze wrażenie - starają się, dbają o siebie, jako rodzina rozwijają się. Nadal jednak, pomimo większego ciepła, tyle smutku, przemyśleń, głupich błędów. Jest nad czym pomyśleć, jest się czym wzruszyć, jest od czasu do czasu mały uśmiech. A...

Przyjemność w każdym calu. Narratorką jest Florence - niezmiernie inteligentna jak na swój wiek (co sama przyznaje) dziewczynka, która kocha swojego brata, kocha czytać (tworzy swój własny "szekspirowski" język)i dla obrony tych dwóch spraw jest w stanie zrobić wiele...Jest dreszczyk, inteligenty dowcip i zaskoczenie na każdej stronie. Miło spędzony czas.

Przyjemność w każdym calu. Narratorką jest Florence - niezmiernie inteligentna jak na swój wiek (co sama przyznaje) dziewczynka, która kocha swojego brata, kocha czytać (tworzy swój własny "szekspirowski" język)i dla obrony tych dwóch spraw jest w stanie zrobić wiele...Jest dreszczyk, inteligenty dowcip i zaskoczenie na każdej stronie. Miło spędzony czas.

W Murakamim piękne jest to jak potrafi połączyć magię z codziennością. Uwielbiam to, że wiem jak jest główny ubrany, że gotuje daną potrawę (bo tą lubi, a za to nie przepada za...), jakiej przy tym słucha muzyki, po jaką sięgnie książkę, a zaraz potem dzieją się w jego życiu rzeczy zupełnie nieprzewidywalne. Bohaterowie jedne z nich przyjmują w sposób oczywisty, inne - nawet ich zadziwiają a czasem przerażają. Język jest piękny, bardzo dokładnie opisane wszystkie uczucia, wspaniała ludzkie historie, które nawet jeśli mało prawdopodobne wiele potrafią wnieść do życia czytelnika.

W Murakamim piękne jest to jak potrafi połączyć magię z codziennością. Uwielbiam to, że wiem jak jest główny ubrany, że gotuje daną potrawę (bo tą lubi, a za to nie przepada za...), jakiej przy tym słucha muzyki, po jaką sięgnie książkę, a zaraz potem dzieją się w jego życiu rzeczy zupełnie nieprzewidywalne. Bohaterowie jedne z nich przyjmują w sposób oczywisty, inne -...

Godna kontynuacja części pierwszej. Co prawda już nie tak szokująca. Katniss nie jest już dzieckiem. Wydoroślała ewidentnie i ma też do czynienia ze starszymi przeciwnikami. Nadal jednak książka trzyma w napięciu, zaskakuje i w ciekawy, dla tego typu książek, sposób przedstawia relacje międzyludzkie poddawane różnym próbom w skrajnych sytuacjach życiowych.

Godna kontynuacja części pierwszej. Co prawda już nie tak szokująca. Katniss nie jest już dzieckiem. Wydoroślała ewidentnie i ma też do czynienia ze starszymi przeciwnikami. Nadal jednak książka trzyma w napięciu, zaskakuje i w ciekawy, dla tego typu książek, sposób przedstawia relacje międzyludzkie poddawane różnym próbom w skrajnych sytuacjach życiowych.

Tak jak każdy inny tom Jeżycjady sprawiła, że chociaż na moment wszystko w mojej głowie wróciło na miejsca. Znów na kilka miesięcy będę pamiętała o tym co w życiu najważniejsze, będę się częściej uśmiechać, będę łaskawszym okiem patrzeć na siebie i innych.

Tak jak każdy inny tom Jeżycjady sprawiła, że chociaż na moment wszystko w mojej głowie wróciło na miejsca. Znów na kilka miesięcy będę pamiętała o tym co w życiu najważniejsze, będę się częściej uśmiechać, będę łaskawszym okiem patrzeć na siebie i innych.

Kultura i życie w Japonii wciąż mnie niezwykle interesują. Połączenie tego ciekawego tematu z autorstwem jednej z moich ulubionych pisarek dają doskonały efekt. Podoba mi się to, że ktoś spróbował w końcu dotrzeć do genezy zachowań Japończyków, które nam - Europejczykom wydają się wyjątkowo dziwne.

Kultura i życie w Japonii wciąż mnie niezwykle interesują. Połączenie tego ciekawego tematu z autorstwem jednej z moich ulubionych pisarek dają doskonały efekt. Podoba mi się to, że ktoś spróbował w końcu dotrzeć do genezy zachowań Japończyków, które nam - Europejczykom wydają się wyjątkowo dziwne.

Bardzo podobają mi się pomysły na narrację tej autorki. Choć sama idea jest podobna do tej opisanej w "Siostrze" to stanowczo nie znudziła mnie i nadal bardzo wciągnęła. Dochodzenie do tej samej prawdy przez wiele osób i skupienie się jednocześnie bardzo mocno na uczuciach i relacjach międzyludzkich sprawia, że książka ma wiele wartości.

Bardzo podobają mi się pomysły na narrację tej autorki. Choć sama idea jest podobna do tej opisanej w "Siostrze" to stanowczo nie znudziła mnie i nadal bardzo wciągnęła. Dochodzenie do tej samej prawdy przez wiele osób i skupienie się jednocześnie bardzo mocno na uczuciach i relacjach międzyludzkich sprawia, że książka ma wiele wartości.

Chłód pojawia się na każdej stronie. Bo Norwegia, bo zima, bo śmierć i choroba, bo relacje międzyludzkie...a raczej ich brak. A jednocześnie nadzieja. Bo Święta, bo jednak mimo wszystko rodzina, bo zawsze można coś odbudować. Poruszająca, niezmiernie ciekawa i pomimo bieli barwna.

Chłód pojawia się na każdej stronie. Bo Norwegia, bo zima, bo śmierć i choroba, bo relacje międzyludzkie...a raczej ich brak. A jednocześnie nadzieja. Bo Święta, bo jednak mimo wszystko rodzina, bo zawsze można coś odbudować. Poruszająca, niezmiernie ciekawa i pomimo bieli barwna.

Od razu mówię, że ja mogę być nieobiektywna. Kocham Zakopane od zawsze miłością głupią, ślepą i zupełnie nieuzasadnioną (podobnie jak moją cudowną Łódź!!!). No może nie taką ślepą - podobnie jak autorkom minusy nie przesłaniają mi plusów. Obydwie Panie dokładnie opisały to co czuję do tego miasta, przeprowadziły przez jego historię, wady, zalety, porady (bezcenne!)w sposób ciekawy, zabawny, no z jajem po prostu. Bardzo dobrze się czyta i nie jest to absolutnie czas stracony. Książka poza tym jest bardzo ładnie wydana.

Od razu mówię, że ja mogę być nieobiektywna. Kocham Zakopane od zawsze miłością głupią, ślepą i zupełnie nieuzasadnioną (podobnie jak moją cudowną Łódź!!!). No może nie taką ślepą - podobnie jak autorkom minusy nie przesłaniają mi plusów. Obydwie Panie dokładnie opisały to co czuję do tego miasta, przeprowadziły przez jego historię, wady, zalety, porady (bezcenne!)w sposób...