Pobyt w szpitalu z zagipsowanym nosem to z pewnością nic fajnego. Grzegorz został napadnięty i pobity. Incydent ten spowodował, że nie tylko stracił swój telefon, ale też szansę na pracę zarobkową, a ponadto rzuciła go dziewczyna Weronika. Generalnie życie zarysowuje mu się w czarnych barwach. Do tego wymuszone towarzystwo w szpitalnej sali: podstarzały playboy Kurz, upierdliwy Maruda i ten Czwarty. No właśnie... Pan Stachu, skryty, zaczytany w książkach Josepha Conrada dziwak... Jego pokręcone opowieści o małym chłopcu ze wsi Rabinowo pod Włocławkiem, który wymyślił i wystrugał sobie kozła Drewniaka zaczynają coraz mocniej wciągać i zajmować uwagę pozostałych pacjentów. Wraz jednak z coraz mroczniejszą historią życia chłopca rzeczywistość szpitalna niepokojąco zaczyna się zmieniać.

Jakub Małecki serwuje nam intrygującą fabułę z pogranicza snu i jawy, która wciąga czytelnika w podwójny wir zdarzeń wzajemnie ze sobą się splatających. Mamy w czasie rzeczywistym historię dresiarza Grzegorza Bednara i retrospektywną opowieść o życiu Stasia Baryłczaka. Kiedy życiem jednego rządzi ponura, zachłanna postać drewnianego kozła w życiu drugiego znikająca i kurcząca się przestrzeń szpitala zdaje się zapowiadać nieunikniony koniec. Najciekawsza w tym pomyśle fabularnym jest nieustannie popychająca czytelnika ku zakończeniu zagadka: co z tej mieszanki czasoprzestrzennej w końcu wyniknie? I to jest duży plus który przyznaję tej powieści.

Co do mankamentów, to odnoszę wrażenie, że autor miał w zamyśle bardziej poszerzoną historię życia Stasia Baryłczaka, którą ostatecznie nie rozwinął, lub skrócił w korekcie. Co się stało z Andrzejem i Doktor Witz? Po co w fabule pojawiają się takie postacie jak biskup Michał Kozal, czy Baszanowski? Kim tak na prawdę był zaczytany menel siedzący w parku pod szpitalem? Wiele pytań na które w książce ,,Dżozef" niestety nie znajdziemy odpowiedzi.

Nie ma co jednak narzekać, jakby to stwierdził pod koniec książki Grzegorz. Życie jest jakie jest i należy się cieszyć z tego co się ma. Trzeba się więc delektować fabułą, taką w jaki sposób została przez autora podana. Danie jest intrygujące i lekko strawne w czytaniu, więc jak najbardziej godne polecenia.

Pobyt w szpitalu z zagipsowanym nosem to z pewnością nic fajnego. Grzegorz został napadnięty i pobity. Incydent ten spowodował, że nie tylko stracił swój telefon, ale też szansę na pracę zarobkową, a ponadto rzuciła go dziewczyna Weronika. Generalnie życie zarysowuje mu się w czarnych barwach. Do tego wymuszone towarzystwo w szpitalnej sali: podstarzały playboy Kurz,...

Najlepsza książka Małeckiego!!

Najlepsza książka Małeckiego!!

Stadium uczłowieczania się dresiarza przeplatane magiczną historią pacjenta dręczonego przez demony przeszłości w postaci drewnianego kozła. Książka zjawiskowa, dziwna i dająca do myślenia. Kolejna perełka pana Jakuba Małeckiego.

Stadium uczłowieczania się dresiarza przeplatane magiczną historią pacjenta dręczonego przez demony przeszłości w postaci drewnianego kozła. Książka zjawiskowa, dziwna i dająca do myślenia. Kolejna perełka pana Jakuba Małeckiego.

Oby każdy pozbył się swojego wewnętrznego Drewniaka

Oby każdy pozbył się swojego wewnętrznego Drewniaka

Parę miesięcy temu przeczytałam "Święto ognia", potem "Dygot" i wpadłam totalnie. Jęstem ogromną fanką Pana Jakuba Małeckiego. Z "Dżosefem" czy "Saturninem" nie było inaczej - i każdego z głównych bohaterów mam ochotę poznać osobiście i po prostu z nimi pogadać. Dziękuję!

Parę miesięcy temu przeczytałam "Święto ognia", potem "Dygot" i wpadłam totalnie. Jęstem ogromną fanką Pana Jakuba Małeckiego. Z "Dżosefem" czy "Saturninem" nie było inaczej - i każdego z głównych bohaterów mam ochotę poznać osobiście i po prostu z nimi pogadać. Dziękuję!

Myślę, że gdybym zaczęła czytać książki Jakuba Małeckiego chronologicznie, to ta kiążka miałaby więcej punktów. Dla mnie jest ona takim przejściem z początków twórczości autora do kolejnego etapu. Język jest plastyczny, są tu piękne opisy emocji i choć lubię realizm magiczny to tutaj część opisu wydarzeń jakoś nie wywiera na mnie takiego wrażenia jak te późniejsze utwory. Warta przeczytania, refleksji, zastanowienia się nad sobą ale mniej porywająca.

Myślę, że gdybym zaczęła czytać książki Jakuba Małeckiego chronologicznie, to ta kiążka miałaby więcej punktów. Dla mnie jest ona takim przejściem z początków twórczości autora do kolejnego etapu. Język jest plastyczny, są tu piękne opisy emocji i choć lubię realizm magiczny to tutaj część opisu wydarzeń jakoś nie wywiera na mnie takiego wrażenia jak te późniejsze utwory....

Po pierwszym przeczytaniu miałam wrażenie, że mimo mojego pełnego skupienia, część historii mi umknęła i nie trafiła do mnie. Jednak czułam, że historia ma potencjał i po prostu wybrałam nieodpowiedni czas na lekturę.
Po roku wróciłam i się zachwyciłam. Uderzyła dokładnie tam gdzie powinna. I wyniosłam z niej to czego mi się nie udało za pierwszym razem.
Historia absolutnie wyjątkowa. W mniejszym lub większym stopniu każdy z nas znajdzie w niej coś dla siebie. Jednak uważam, że trzeba trafić na dobry życiowy moment na czytanie jej, aby wyciągnąć jak najwięcej i by mogła zmienić nasze myślenie, i wnieść coś do naszego życia.

Po pierwszym przeczytaniu miałam wrażenie, że mimo mojego pełnego skupienia, część historii mi umknęła i nie trafiła do mnie. Jednak czułam, że historia ma potencjał i po prostu wybrałam nieodpowiedni czas na lekturę.
Po roku wróciłam i się zachwyciłam. Uderzyła dokładnie tam gdzie powinna. I wyniosłam z niej to czego mi się nie udało za pierwszym razem.
Historia...

Chyba odrobinę mniej wciągająca historia od pozostałych pozycji tego autora, choć nadal ciekawa. Lepiej czytało mi się te fragmenty, w których przenosimy się na wieś i zagłębiamy się w historię Stasia. Szpitalne współczesne perypetie starałem się jak najszybciej odbębnić, żeby móc wrócić do tego co mnie bardziej zaciekawiło. Jest to specyficzna książka, z pogranicza realizmu magicznego, więc nie każdemu przypadnie do gustu, ale na pewno warto przeczytać.

Chyba odrobinę mniej wciągająca historia od pozostałych pozycji tego autora, choć nadal ciekawa. Lepiej czytało mi się te fragmenty, w których przenosimy się na wieś i zagłębiamy się w historię Stasia. Szpitalne współczesne perypetie starałem się jak najszybciej odbębnić, żeby móc wrócić do tego co mnie bardziej zaciekawiło. Jest to specyficzna książka, z pogranicza...

"Dżozef" Jakub Małecki
Magiczna opowieść, niesamowita...

"Conrad napisał kiedyś, że być kobietą to strasznie trudne zajęcie, bo polega głównie na zadawaniu się z mężczyznami".

Małecki - jedyny w swoim rodzaju. Jego powieści mają swoją osobną półkę w moim sercu.

"Dżozef" Jakub Małecki
Magiczna opowieść, niesamowita...

"Conrad napisał kiedyś, że być kobietą to strasznie trudne zajęcie, bo polega głównie na zadawaniu się z mężczyznami".

Małecki - jedyny w swoim rodzaju. Jego powieści mają swoją osobną półkę w moim sercu.

Książki Pana Jakuba Małeckiego jeszcze nigdy mnie nie zawiodły. Przez nie się płynie, wchodzi całym sobą w świat bohaterów. Po za humorem "Dżozef" obdarowuje czytelnika sporą dawką przemyśleń na temat tego, co naprawdę w życiu jest ważne. SERDECZNIE POLECAM.
P.S Pan Jakub Małecki to będzie z pewnością nasz przyszły Noblista.

Książki Pana Jakuba Małeckiego jeszcze nigdy mnie nie zawiodły. Przez nie się płynie, wchodzi całym sobą w świat bohaterów. Po za humorem "Dżozef" obdarowuje czytelnika sporą dawką przemyśleń na temat tego, co naprawdę w życiu jest ważne. SERDECZNIE POLECAM.
P.S Pan Jakub Małecki to będzie z pewnością nasz przyszły Noblista.