Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuły Clampa raz mi podchodzą, a raz nie. Sama nie wiem z czego to wynika. Już podejrzewałam, że wyrosłam z ich twórczości. Rycerzy oraz RV za młodu wciągnęły mnie, a zakończenie nieźle mnie zaskoczyło. Będąc dorosła jakoś mnie nie urzekły. ¯\_ツ_/¯

Z Tokyo Babylon jest inaczej. Nie czytam wcześniej tego. Słyszałam, że niektórzy uważają ją za najlepszy tytuł CLAMPA. Jako, że zdania są podzielone co do twórczości autorek to przymrużyłam oko na takie stwierdzenia.
Także pisali o wątku shounen-ai w tym i bardzo mocno go chwalili. Myślałam, że to jakiś wątek poboczny czy coś. A nie coś co już w pierwszy rozdziale rzuca się w oczy. Mnie to nie przeszkadza, ale chłopcom na pewno będzie.

Głównymi postaciami są rodzeństwo Sumeragari: Hakuto oraz Subaru. Wraz z nimi towarzyszy im Seishirou. Subaru ma wyjątkową siłę duchową. Są oni magzorcystą. Wykonują zlecania dla ludzi opętanych lub nie mogących odciąć się od tego świata.

Na razie pobieżnie poznajemy postacie. Jak na początek to w porządku. Sprawy jakimi się zajmują zaskoczyły mnie. A zwłaszcza taka jedna z dziewczyną. Była o wiele mocniejsza niż pozostałe. Kto czytał ten się domyśli. ;)

Kreska ładna. Trochę szkoda, że Clamp już tak nie rysuje. Taka bardziej mroczna i wygląda lepiej, żeby pokazać straszniejsze rzeczy.

Wydanie takie samo jak w RV. Zamówiłam w twardej. Okładka lepiej się prezentuje w tej obramowanej czarnej ramce. Jak dla mnie za dużo czerwieni źle wygląda.

Na razie nie mogę powiedzieć czy polecam. Musiałabym przeczytać więcej. ^^

Tytuły Clampa raz mi podchodzą, a raz nie. Sama nie wiem z czego to wynika. Już podejrzewałam, że wyrosłam z ich twórczości. Rycerzy oraz RV za młodu wciągnęły mnie, a zakończenie nieźle mnie zaskoczyło. Będąc dorosła jakoś mnie nie urzekły. ¯\_ツ_/¯

Z Tokyo Babylon jest inaczej. Nie czytam wcześniej tego. Słyszałam, że niektórzy uważają ją za najlepszy tytuł CLAMPA....

Łał. Nie mogę uwierzyć, że w końcu skończyłam zbieranie DRRR!! A naprawdę myślałam, że wydawnictwo je porzuciło. Tylko nie chce się przyznać.
Jako, że była dość spora przerwa, to powinnam powtórzyć, co się działo w poprzednim tomie. Jednak nie chciało mi się i miałam nadzieję, że sobie przypomnę. Jednak powtórka nie była potrzebna. O ile kojarzę wszystkich głównych to te poboczne po nazwisku to tak niezbyt. Jedynie jedną postać wygooglowałam, a nad drugą zastanawiałam się nad tym. Czytając przypominało się ciągle anime. Bardzo wierne zekranizowali wszystko.
Ostatni tom poszedł w poważniejszy klimat. Autor może trochę z tym przesadził, ale ja tam przywykłam. Oglądając azjatyckie seriale zauważyłam, że pod koniec zawsze za dużo jest dramatyzmu. Widocznie w książkach jest podobnie.
Szkoda, że ze świata DRRR!! ani pewnie inne tytuły autora nie ma co liczyć. Z jednej strony rozumiem, że się nie opłaca. Skoro tak kiepsko się sprzedawało. Z drugiej poboczne opowiada nie zostały zekranizowane. Tak jest nadzieja, że mogło się więcej ludzi zachęcić.

Jednak dziękuję wydawnictwu Kotori, że do końca wydało serię. ♥ Ostatni tom jako jedyny zamówiłam w preoderze w ramach podziękowania.

Łał. Nie mogę uwierzyć, że w końcu skończyłam zbieranie DRRR!! A naprawdę myślałam, że wydawnictwo je porzuciło. Tylko nie chce się przyznać.
Jako, że była dość spora przerwa, to powinnam powtórzyć, co się działo w poprzednim tomie. Jednak nie chciało mi się i miałam nadzieję, że sobie przypomnę. Jednak powtórka nie była potrzebna. O ile kojarzę wszystkich głównych to te...

Książki tej nie miałam w planach. Widziałam czasami zdjęcia u kogoś na discordzie, albo gdzieś indziej mi się rzuciła w oczy. Nie bardzo mi się podobała. Nie lubię pomarańczowego. Na okładce pewnie jest Yumeko, ale ta twarz wygląda na sztuczną. I ma się wrażenie, że będzie tu coś poważniejszego? Tak samo rysunki w środku mi nie pasują. Gdy je zobaczyłam wyglądają na podobne do "Wojna makowa", a tam mi pasowały. Są takie surowe.

To jak się stało, że ją kupiłam? Na świecie książki w ich kalendarzu adwentowym kosztowała jakieś 18zł. To pomyślałam, że spoko cena to ją wezmę.

I był to udany zakup. Wciągnęła mnie przez dłuższy czas. W dodatku miałam takie deja vu. A to za sprawą nie tłumaczonych słów jak np. baka, arigato itp. Przypomina mi się stare fanowskie napisy do anime albo japońskich dram. Większość słów po japońsku kojarzyłam. Tak samo znam sporo youkai. Trochę się czytało/oglądało serii z japońskimi demonami. Jednak rozumiem, że komuś nie obeznanego albo nieznającego japońskiej kultury będzie to irytować albo wybijać z czytania. Pod koniec książki jest słowniczek gdzie są one wytłumaczone. Dlatego dla tych co nie znają może być to uciążliwe tak ciągle zaglądać do słownika z tytuły książki.

Sama fabuła oraz postacie to nic nowego. Powiedziałabym, że są tam wszystkie znane mi schematy. Przy tym także miałam uczucie, że ja to skądś znam. Fabuła jakbym czytała jakiegoś shounena tylko zamiast chłopaka to dziewczyna jest główną postacią.

Bardzo przyjemnie mi się ją czytało. Wciągnęła mnie szybko. Bardzo odświeżające. Zwłaszcza, że przeczytałam to po Wchodzącym Cieniu, który mnie straszne zmęczył.

Głównych najbardziej polubiłam. Yumeko oraz zabójcę demonów Tatsumiego. Yumego pomimo swojej naiwności nie jest irytująca. Wypada tutaj uroczo. A Tatsumi to niezły bishounen. ❤（っ＾▿＾）Co tu będę się rozpisywać. XD Trochę jednak się powtarzał. Z tym, że nie może czuć emocji itp. A wiadoma jak to wyszło. Nie będę jednak się czepiała to nie jest na poziomie Koła czasu. Widać, że jest to książka dla młodzieży.

Dla osób, które stęskniły się(przypomina mi stare tytuły, które się oglądało za młodu) albo chcą przeczytać coś lekkiego. Fantasy, które cię nie zaskoczy, ale podaje znane schematy w przyjemnej formie. ^^

PS W ebooku brakowało mi odnośników do tych japońskich słówek. Zdziwiło mnie, że nie ma. Wydawca nie pomyślał. O ile zwykłą przekartkuje do końca po ten słownik. To w ebooku byłoby to upierdliwe.

Książki tej nie miałam w planach. Widziałam czasami zdjęcia u kogoś na discordzie, albo gdzieś indziej mi się rzuciła w oczy. Nie bardzo mi się podobała. Nie lubię pomarańczowego. Na okładce pewnie jest Yumeko, ale ta twarz wygląda na sztuczną. I ma się wrażenie, że będzie tu coś poważniejszego? Tak samo rysunki w środku mi nie pasują. Gdy je zobaczyłam wyglądają na podobne...

Wreszcie w Polsce ukazał się tytuł Claymore. Spodziewałam się, że będzie to idealny "zastępca" Berseka. Tylko czekać jak JPF go ogłosi. I się nie myliłam. I o ile ten drugi tytuł mi się nie spodobał to Claymore tak.
Przeczytałam serię już dawno temu. Wiem, że później już mi się nie podobało aż tak jak na początku. Jednak nie było tragedii. Koniec końców się skusiłam.
Szkoda, że wydanie jest zbiorcze. I ma aż 3w1. Nie cierpię takich grubasów. Mam bardzo małe dłonie i nie wygodnie mi się trzyma takie mangi.

Wreszcie w Polsce ukazał się tytuł Claymore. Spodziewałam się, że będzie to idealny "zastępca" Berseka. Tylko czekać jak JPF go ogłosi. I się nie myliłam. I o ile ten drugi tytuł mi się nie spodobał to Claymore tak.
Przeczytałam serię już dawno temu. Wiem, że później już mi się nie podobało aż tak jak na początku. Jednak nie było tragedii. Koniec końców się skusiłam....

Autor skupia się na świętach w tym tomie. Jak było na początku aż po czas współczesny. Można się dowiedzieć jak bardzo się święta zmieniły przez ten czas. Śmierć jak zawsze fajny. Wnuczka śmierci Suzan także występuje. Nie irytowała za bardzo, ale ona była to jakoś mniej chętniej mi się czytało.

Autor skupia się na świętach w tym tomie. Jak było na początku aż po czas współczesny. Można się dowiedzieć jak bardzo się święta zmieniły przez ten czas. Śmierć jak zawsze fajny. Wnuczka śmierci Suzan także występuje. Nie irytowała za bardzo, ale ona była to jakoś mniej chętniej mi się czytało.

Dobrze się czytało. Główną bohaterkę dało się polubić. Reszta postaci nie zapadła mi się w pamięć. Jeszcze Hoid był sympatyczny i to tyle. Aaa doktorek także trochę intrygujący. Świat przedstawiony jest ciekawy. Zarodniki są fascynujące. Trochę szkoda, jeśli autor nie skorzysta z tego świata w innym tytule. Można byłoby stworzyć tytuł dla starszego czytelnika w tym świecie.
Dobra przygotówka dla młodzieży. Zaskoczyło mnie, że autor wspomniał o książce, którą niedawno przeczytałam. Czyli o Narzeczonej księcia i także o tym, że chciał stworzyć coś podobnego. W mojej opinii o wiele lepszą opowieść napisał. Jednak Narzeczonego Książa uważam bardziej za parodię. I lepiej sięgnąć po film. Jest w nim wszystko co najlepsze. Narzeczona księcia miała za zadanie wyśmiać znane nam schematy w przygotówkach i tyle. Przygody Warkocz są bardziej pouczające?
Zwrot akcji na koniec niezbyt mi się spodobał. Wiem, że ma sens, ale jakoś nie byłam zadowolona z takiego obrotu zdarzeń. Wolałabym coś innego.

Dobrze się czytało. Główną bohaterkę dało się polubić. Reszta postaci nie zapadła mi się w pamięć. Jeszcze Hoid był sympatyczny i to tyle. Aaa doktorek także trochę intrygujący. Świat przedstawiony jest ciekawy. Zarodniki są fascynujące. Trochę szkoda, jeśli autor nie skorzysta z tego świata w innym tytule. Można byłoby stworzyć tytuł dla starszego czytelnika w tym świecie....

Strasznie męcząca. O ile w poprzednim powtarzające się opisy mnie tak nie męczy to tutaj już było irytujące.

W tym tomie poznałam najgorszą kobiecą postać, a jej imię to Faile. Ja nie wiem czemu k Perrin miałby się w niej zakochać. Czy ktokolwiek zakochałby się w osobie, która mówi, że do ciebie na początku takie rzeczy jak: "Muszę go wytresować" albo woła się i sprawdza czy przyjdziesz na zawołanie? To jest kompletny brak szacunku do osoby. Myślałbym, że się wybuchnę jak czytała ich wątek miłośny. Ciągle mam nadzieję, że może autor ją uśmierci. Przez nią już nie lubię Perrina. On zachowuje się jak pies, a nie wilk.

Wkurzyła mnie także rozmowa kobiet. Gdy kobieta Arielów pyta się Eleyne przy Egwene co by zrobiły gdyby jednak nadal obie go kochały. Odpowiedź wydaje się oczywista. Facet wybiera, którą woli, a jedna idzie w siną dal. A one co zrobiły? Eleyne była się skłonna dzielić z facetem(WTF!?) z Egwane. Obrzydliwe i widać, że facet to pisze. W takim świece gdzie kobiety rządzą to wątpię, żeby powstały haramy. Zero godności.

Eleyne straciła na osobowości. To nie jest osoba, której pasuje pierwszy opis jakim autor nas uraził nas początku. Nynaeve mnie już nie irytuje. Chyba się do niej przyzwyczaiłam.

Najmniej ciekawy wydawał mi się na początku Mat. Babiarz oraz psotnik. Teraz wydaje się interesującą postacią. Przez te wspomnienia. Ciekawa jestem jaką on będzie miał pannę. W następnym chyba powinno być go więcej. Tutaj było go mało.

O Randzie nie wiem co myśleć. Jakoś mnie nie przekonał. Jedyny zaskakujący fragment to to jak odrywa historię Arielów. To było zaskakujące. Trochę pod koniec pokazał charakteru. Dla mnie to jednak także taki playboy jak Mat. Tylko to one na niego lecą. Nie musi ich zaczepiać jak Mat. A ja takich postaci nie lubię. A dylematy, że kocha obie kobiety są dla mnie żałosne.

Jestem dobrej myśli, że w następnym tomie będzie lepiej. I więcej czasu autor poświęci innym postaciom. Ten tom jest najgrubszy, ze wszystkich książek jakie przeczytałam. Pokonał nawet Trylogię Pan Mercedes oraz Bastiona Kinga. A i zapomniałabym o "Księga wszystkich dokonań Sherlocka Holmesa" ta cegła także się nie umywa do tego tomu. Dobrze, że czytałam jako ebooka. Nie dałam rady ją przeczytać tak szybko. Gdyby nie to, że czytałam ją zawsze w autobusie. W domu mając co innego do czytania mogłabym ją olewać.

Strasznie męcząca. O ile w poprzednim powtarzające się opisy mnie tak nie męczy to tutaj już było irytujące.

W tym tomie poznałam najgorszą kobiecą postać, a jej imię to Faile. Ja nie wiem czemu k Perrin miałby się w niej zakochać. Czy ktokolwiek zakochałby się w osobie, która mówi, że do ciebie na początku takie rzeczy jak: "Muszę go wytresować" albo woła się i sprawdza...

Miałam większe oczekiwania po 2 tomie. Początek wyszedł średnio, ale z drugiej strony było to wprowadzenie. Tak więc można było przymrużyć oko i oczekiwać, że w kontynuacji będzie lepiej.
W tym tomie dowiadujemy się więcej o akademii Night Raven College oraz o jego uczniach. Właściwie to uczniowie są szybko przedstawieni. Każde dormitorium ma swoje charakterystycznie cechy np. Dom Savanaclaw cechuje się wytrwałością, a uczniowie tam przydzieleni są dobrzy w sile fizycznej.
Jedynie poznajemy bliżej postacie, które są na okładce. Ace oraz Deuce. I nie są zbyt interesujący. Tak samo jak główny Yu. Nie obchodzą mnie zbytnio. Yu to jak npc. W ogóle nie jest interesujący, ale ma za zadanie pomoc czytelnikom na zrozumienie krainy Twisted Wonderland.

Zapomniałam, że sporo było o przewodniczącym domu Heartslabyul Riddle. O jego trzymaniu się zasad, które są debilne. Mam na myśli zasady, które ustaliła królowa Kier. Przez cały tom będzie wkurzający albo irytujący dla czytelnika. Oby szybko się do niego dobrali. Nie chce mi się dłużej spędzać z nim czasu. I po tym tomie mam wrażenie, że z innymi uczniami także będą się pojedynkować. Co nie jest dziwne, bo co w grze można robić?

Wydanie jest takie samo jak pierwsze. Będę kontynuować. Mam nadzieję, że w następnym skopią dupę Riddlemu.

Miałam większe oczekiwania po 2 tomie. Początek wyszedł średnio, ale z drugiej strony było to wprowadzenie. Tak więc można było przymrużyć oko i oczekiwać, że w kontynuacji będzie lepiej.
W tym tomie dowiadujemy się więcej o akademii Night Raven College oraz o jego uczniach. Właściwie to uczniowie są szybko przedstawieni. Każde dormitorium ma swoje charakterystycznie cechy...

Susan tak samo irytująca jak rodzice. Śmierć jak zawsze fajny, ale rzadko występujący. Nowe postacie nudne. Czytałam tylko, żeby skończyć. Jedynie przy magach było trochę lepiej i tyle.

Susan tak samo irytująca jak rodzice. Śmierć jak zawsze fajny, ale rzadko występujący. Nowe postacie nudne. Czytałam tylko, żeby skończyć. Jedynie przy magach było trochę lepiej i tyle.

Przykuła moją uwagę okładka, która jest bardzo ładna. Fabuła w tomiku za szybko idzie do przodu, a także uważam dopasowanie poruczników i demonów wygląda sztuczne, ale to jedyne wady jakie zawierał według mnie tomik. Bohaterowie tacy sobie. Trudno mi o nich coś więcej powiedz. Nie spodobał mi się tylko Kei Agemaki. Na pewno dużym plusem "Demon Maiden Zakuro" są Yokai. Lubię mangi w, których właśnie są demony, no i tytułowa Zakuro też nie należy do tych schematycznych bohaterek.

Przykuła moją uwagę okładka, która jest bardzo ładna. Fabuła w tomiku za szybko idzie do przodu, a także uważam dopasowanie poruczników i demonów wygląda sztuczne, ale to jedyne wady jakie zawierał według mnie tomik. Bohaterowie tacy sobie. Trudno mi o nich coś więcej powiedz. Nie spodobał mi się tylko Kei Agemaki. Na pewno dużym plusem "Demon Maiden Zakuro" są Yokai....

Wszystkie postacie są sympatyczne. Dlatego nie jestem po żadnej stronie. Nie spodobało mi się zachowanie Ena. Na pewno Głównej się uda wyzwolić, ale teraz wiedzą o sobie więcej. Ciekawa jestem co z tego wyniknie. (¬‿¬)

Wszystkie postacie są sympatyczne. Dlatego nie jestem po żadnej stronie. Nie spodobało mi się zachowanie Ena. Na pewno Głównej się uda wyzwolić, ale teraz wiedzą o sobie więcej. Ciekawa jestem co z tego wyniknie. (¬‿¬)

Czytanie tego tak odpręża. (っ＾▿＾)💨

Czytanie tego tak odpręża. (っ＾▿＾)💨

Mam mieszane uczucia do mang, które są na podstawie gier.
Przeważnie robione są byle jak. I w większości nawet kreska nie powala. A jak w tym przypadku?

Co do kreski nie ma się przyczepić. Nie tylko okładka ładna, ale także sam środek. I nic dziwnego. Za rysunki odpowiada Sumire Kowono oraz za Yana Toboso(znana z Kuroshita).

Jak z fabułą? Gry nie znam. A nawet gdybym chciała poznać to nie mam jak. Gra nie jest w Polsce dostępna. ◄.►
Disney nie chce, żeby Polacy grali. Nie to nie. (｀_っ´)
Jak dla mnie to jest prawdziwa dyskryminacja. Mniejsza z tym.

Jak z fabułą?
Tak sobie. Przebiega to standardowo. Główny jest wrzucony do zwariowanego świata. Wraz z nim będziemy poznawać zasady tego świata. Inspirowane Alicją w Krainie Czarów. Swoją drogą to disneyjowską Alicję oglądałam dawno temu. I kompletnie zapomniałam jak u nich wyglądała Królowa Kier. W sumie czułam zawód, bo przez oczyma miałam królową z mangi Alicja w Krainie Serc. ;) Tak, wiem. Nie ma to sensu przecież, żeby tam była.

Wydanie.
Byłam zaskoczona, że Egmont wrócił do wydania mang. To moja pierwsza od nich manga. Niestety nasłuchałam się jak okropnie wydawali. Czy nauczyli się na błędach? Niestety, nie. Owszem wydanie na pierwszy rzut oka ładnie wygląda. Format większy niż standarowy rozmiar mang. Obwoluta(Ja wolę jak jest. Nie niszczą się tak jakby ich nie było). Łatwo się otwiera. Wcześniej czytałam nowe wydanie Paradise od Waneko. I to jest jak niebo i ziemia. Bez problemu się tomik otwiera. Nie ma żadnej sztywności.
Niestety. Krzaki są nie wyczyszczone. Jakbym chciała je oglądać. To brałabym wydanie japońskie. A tutaj mamy sporo krzaków, które łatwo dałoby się usunąć. Są na białym tle...
Tłumaczenie. Jedna kwestia albo dwie wydawały się dziwne. A tak dobrze mi się czytało. Jednak wolałabym, żeby tłumacz przekładał z oryginalnego języka. To są Disneyjowskie mangi, ale pierwotnie wydane w Japonii. A my mamy tłumaczenie z angielskiego. Nie cierpię czegoś takiego. Dlatego mam nadzieję, że Egmont zostanie tylko przy Disney mangach.
Kupię następny tom. Jestem ciekawa dlaczego zostało to takie popularne. Pomimo, że do gry nie mam dostępu to mam nadzieję, że manga udzieli mi odpowiedzi na to.

Mam mieszane uczucia do mang, które są na podstawie gier.
Przeważnie robione są byle jak. I w większości nawet kreska nie powala. A jak w tym przypadku?

Co do kreski nie ma się przyczepić. Nie tylko okładka ładna, ale także sam środek. I nic dziwnego. Za rysunki odpowiada Sumire Kowono oraz za Yana Toboso(znana z Kuroshita).

Jak z fabułą? Gry nie znam. A nawet gdybym...

Wstęp to mordęga. Dawno się tak nie wymęczyłam. Film o wiele lepszy od książki. A nie porwał mnie jakoś. A tutaj mamy męczące wstawki autora. Żenujące są albo za bardzo podkoloryzowane.
Najlepsze dowcipy oraz teksty są w filmie. Nie żeby ich było dużo. Film wziął to co najlepsze. A inne przygody albo co działo się dalej po filmie. Nie są interesujące. Tak właściwie to główni tracili w moich oczach. Mogłam pozostać tylko na filmie.

Miałam to kupione jako ebook. Zauważyłam ją w Intermarche i zdziwiła mnie wielkość tej książki. Wydawca chyba dał czcionkę odpowiednią dla dziadków, żeby mogli czytać wnukom.

Wstęp to mordęga. Dawno się tak nie wymęczyłam. Film o wiele lepszy od książki. A nie porwał mnie jakoś. A tutaj mamy męczące wstawki autora. Żenujące są albo za bardzo podkoloryzowane.
Najlepsze dowcipy oraz teksty są w filmie. Nie żeby ich było dużo. Film wziął to co najlepsze. A inne przygody albo co działo się dalej po filmie. Nie są interesujące. Tak właściwie to...

O wiele lepsza od Morta. Nie było tu irytujących postaci. Jednak wątek gdzie Śmierć był Billem Bramą mnie nudził. Wolałam czytać co się dzieje u maga Windle Poons.

Miałam porzucić gdyby męczyła mnie jak Mort. Przeczytam kolejne tomy. Oby było lepiej. Naprawdę chce się przekonać do Świata Dysku bardziej. ;)

O wiele lepsza od Morta. Nie było tu irytujących postaci. Jednak wątek gdzie Śmierć był Billem Bramą mnie nudził. Wolałam czytać co się dzieje u maga Windle Poons.

Miałam porzucić gdyby męczyła mnie jak Mort. Przeczytam kolejne tomy. Oby było lepiej. Naprawdę chce się przekonać do Świata Dysku bardziej. ;)

Dałam ocenę wyżej od 1 tomu, ponieważ nie było gdzie mnie książka nużyła. A tak trzyma podobny poziom do poprzedniej.

Główna nie za bardzo się popisała. Wychodzi, że pod koniec dopiero się ogarnęła. Miałam problem z relacjami Głównej z resztą postaci. Np. Kitan. Nie uważałam ich za jakiś bardzo zaprzyjaźnionych. Zwłaszcza pod koniec 1 tomu można było uznać, że już nie będą się przyjaźnić. A w tym tobie niby się tak o sobie troszczą? Wydaje mi się to dziwne. Tak samo relacje z Altenem. W 1 tomie odebrałam, że traktuje go trochę jak rodzinę/autorytet. Ponieważ byli do siebie fizycznie podobni. A tu tutaj było jakby się zabuja bez pamięci w nim. Gryzło mnie to.

Dałam ocenę wyżej od 1 tomu, ponieważ nie było gdzie mnie książka nużyła. A tak trzyma podobny poziom do poprzedniej.

Główna nie za bardzo się popisała. Wychodzi, że pod koniec dopiero się ogarnęła. Miałam problem z relacjami Głównej z resztą postaci. Np. Kitan. Nie uważałam ich za jakiś bardzo zaprzyjaźnionych. Zwłaszcza pod koniec 1 tomu można było uznać, że już nie...

Nie bardzo mi wchodziła przez połowę książki, a potem zaczęła mi podchodzić. Wtedy autor skupił się się akcji, a nie na tym nudnym romansie.
Zaskoczyło mnie, że 2 tom ma inny klimat. O ile 1 tom to przygotówka to tutaj mamy politykę. Jako, że nie przepadam za głównymi jest mi ciężej śledzić losy gdzie akcja skupia się na Vi oraz Elendzie. Sama polityka mi nie przeszkadza. Tylko to było niespodziewane, a ja nastawiona na coś innego. To także mogło wpłynąć na odbiór.
3 tom pewnie jeszcze przeczytam, ale jak ocenię znów niżej to chyba sobie odpuszczę serię.

Nie bardzo mi wchodziła przez połowę książki, a potem zaczęła mi podchodzić. Wtedy autor skupił się się akcji, a nie na tym nudnym romansie.
Zaskoczyło mnie, że 2 tom ma inny klimat. O ile 1 tom to przygotówka to tutaj mamy politykę. Jako, że nie przepadam za głównymi jest mi ciężej śledzić losy gdzie akcja skupia się na Vi oraz Elendzie. Sama polityka mi nie przeszkadza....

Tak jak myślałam. Śmierć przypadł mi do gustu. Niestety reszta głównych już nie. Zwłaszcza irytowała mnie księżniczka Kelli, a potem Mort.

Tak jak myślałam. Śmierć przypadł mi do gustu. Niestety reszta głównych już nie. Zwłaszcza irytowała mnie księżniczka Kelli, a potem Mort.

"Równoumagicznienie" to ostatnia książka z pod cyklu Wiedźmy jaką przeczytałam.
Większość pewnie od tej zaczynała, ale nie ma to znaczenia. Można ją traktować jak spin-off.
Cykl "Wiedźm" nie bardzo mi przypadł do gustu. I wielką przyjemnością poczytam o śmierci. Jako drugoplanowa postać jest świetna.

"Równoumagicznienie" to ostatnia książka z pod cyklu Wiedźmy jaką przeczytałam.
Większość pewnie od tej zaczynała, ale nie ma to znaczenia. Można ją traktować jak spin-off.
Cykl "Wiedźm" nie bardzo mi przypadł do gustu. I wielką przyjemnością poczytam o śmierci. Jako drugoplanowa postać jest świetna.