Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podoba mi się koncepcja zimowania. Kiedy można zwolnić, nie musieć, kiedy można poczuć swój rytm. Obudźcie mnie w kwietniu.

Podoba mi się koncepcja zimowania. Kiedy można zwolnić, nie musieć, kiedy można poczuć swój rytm. Obudźcie mnie w kwietniu.

Jest do dość gruba książka zawierająca bardzo dużo treści. I dużo tej treści jest bardzo wartościowe: o mechanizmach traumy, o tym jak działa wtedy pamięć, o tym, co się dzieje z ciałem- bardzo, bardzo ważna pozycja. A jednocześnie autor wykorzystał strony tej książki, żeby wylać trochę swoich żalów i frustracji w związku z działaniem systemu i innych ludzi. I końcówka, o jego propozycjach pracy z traumą, jest mocno nierówna.

Jest do dość gruba książka zawierająca bardzo dużo treści. I dużo tej treści jest bardzo wartościowe: o mechanizmach traumy, o tym jak działa wtedy pamięć, o tym, co się dzieje z ciałem- bardzo, bardzo ważna pozycja. A jednocześnie autor wykorzystał strony tej książki, żeby wylać trochę swoich żalów i frustracji w związku z działaniem systemu i innych ludzi. I końcówka, o...

Dużo łatwiej jest coś robić, w tym wypadku dbać o sen, kiedy wie się, po co się to robi. Po tej książce już wiem, dlaczego sen jest ważny i jakie rzeczy mają na niego wpływ. Najbardziej odkrywczy był dla mnie związek pomiędzy kofeiną i adenozyną, oraz badania nad pamięcią i fazą REM. Uwielbiam książki, po których lepiej rozumiem. Ta zdecydowanie zalicza się do tej kategorii.

Dużo łatwiej jest coś robić, w tym wypadku dbać o sen, kiedy wie się, po co się to robi. Po tej książce już wiem, dlaczego sen jest ważny i jakie rzeczy mają na niego wpływ. Najbardziej odkrywczy był dla mnie związek pomiędzy kofeiną i adenozyną, oraz badania nad pamięcią i fazą REM. Uwielbiam książki, po których lepiej rozumiem. Ta zdecydowanie zalicza się do tej kategorii.

Wow, napisanie tej książki musiało się wiązać z olbrzymim researchem. Miałam taki moment, gdzie myślałam, że spokojnie mogłaby być o 200 stron (i wątki poboczne) krótsza. A potem w podziękowaniach przeczytałam, że wersja pierwotna miała 1000 stron i, i tak, powieść została odchudzona o 200. I teraz chodzę i zastanawiam się- co zostało wycięte?! Wyraziste postacie, ciekawie zarysowane tło historyczne. Ciekawy pomysł z dwiema bohaterkami, który zostawił mnie z pytaniem, czy historia musi być prawdziwa, żeby była prawdziwa?

Wow, napisanie tej książki musiało się wiązać z olbrzymim researchem. Miałam taki moment, gdzie myślałam, że spokojnie mogłaby być o 200 stron (i wątki poboczne) krótsza. A potem w podziękowaniach przeczytałam, że wersja pierwotna miała 1000 stron i, i tak, powieść została odchudzona o 200. I teraz chodzę i zastanawiam się- co zostało wycięte?! Wyraziste postacie, ciekawie...

Cieszę się, że ta książka powstała. Pozwala podejść do siebie z większą wyrozumiałością- mamy różne mózgi, które różnie funkcjonują i nawet nie mając ADHD, możemy mieć trochę podobnie. A skoro tak się po prostu ma, to może warto sobie przestać dowalać? I nie chodzi mi tu o pobłażliwość, tylko o akceptację, dzięki której można coś zmienić. To jest esencja tej książki i myślę, że taki był cel autorów.

To, co mi trochę przeszkadzało, to za dużo powtórzeń. Książka ma taką strukturę, że najpierw jest jej perspektywa, potem jego, a potem rady. I czasami to jest praktycznie to samo, więc opuszczałam spore fragmenty.

Cieszę się, że ta książka powstała. Pozwala podejść do siebie z większą wyrozumiałością- mamy różne mózgi, które różnie funkcjonują i nawet nie mając ADHD, możemy mieć trochę podobnie. A skoro tak się po prostu ma, to może warto sobie przestać dowalać? I nie chodzi mi tu o pobłażliwość, tylko o akceptację, dzięki której można coś zmienić. To jest esencja tej książki i...

"Zachwyć mnie" - taki tytuł bardziej by mi pasował, bo książka jest o tym nieuchwytnym czymś, co sprawia, że tancerz staje się wybitny. A jak tego nie ma, to pomimo starań, nie zachwyca i dobrze, żeby miał inny pomysł na swoje życie. Tak jak główna bohaterka. Zatem nie zaskoczyło mnie, to co miało mnie zaskoczyć, ale styl pisania Maggie Shipstead zaskoczył na tyle, że czytam teraz jej najnowszą powieść " Wielki Krąg" i jestem zachwycona!

"Zachwyć mnie" - taki tytuł bardziej by mi pasował, bo książka jest o tym nieuchwytnym czymś, co sprawia, że tancerz staje się wybitny. A jak tego nie ma, to pomimo starań, nie zachwyca i dobrze, żeby miał inny pomysł na swoje życie. Tak jak główna bohaterka. Zatem nie zaskoczyło mnie, to co miało mnie zaskoczyć, ale styl pisania Maggie Shipstead zaskoczył na tyle, że...

Mieliśmy audiobooka czytanego przez Macieja Sztura. Świetnie się tego słuchało w aucie i chyba właśnie dzięki interpretacji aktora.
Mnie osobiście nie podobało się przemienianie oryginalnych wierszy w te dziwne zlepki. I to, że zostało ukryte żydowskie pochodzenie Tuwima (mimo obecnego wątku wielonarodowości ówczesnej Polski).

Mieliśmy audiobooka czytanego przez Macieja Sztura. Świetnie się tego słuchało w aucie i chyba właśnie dzięki interpretacji aktora.
Mnie osobiście nie podobało się przemienianie oryginalnych wierszy w te dziwne zlepki. I to, że zostało ukryte żydowskie pochodzenie Tuwima (mimo obecnego wątku wielonarodowości ówczesnej Polski).

Drugi tom. Ciekawe tło pod trzeci. Nierówno mi się czytało. Były fragmenty, w których nie mogłam oderwać się od czytania, i takie, że nie mogłam się za to czytanie zabrać.

Drugi tom. Ciekawe tło pod trzeci. Nierówno mi się czytało. Były fragmenty, w których nie mogłam oderwać się od czytania, i takie, że nie mogłam się za to czytanie zabrać.

Niepokojąco spokojna, dystopijna, niejednoznaczna, niejasna.

Niepokojąco spokojna, dystopijna, niejednoznaczna, niejasna.

Mój syn miał przynieść do szkoły ulubiony wiersz Tuwima. A my wszystkie dziecięce książki daliśmy jego kuzynowi. I został mi tylko ten tomik...

"Do niego
Wskoczyłeś na mnie jak zwierzę
Gęstą noc rozdarłeś pazurami,
Oczy w oczy wbiłeś mi gwoździami,
Pod twoim skowytem leżę
Już na zawsze oddany (...)"

Dobrze było sobie przypomnieć, że Tuwim nie pisał dla dzieci ;). (Wydrukowaliśmy "Lokomotywę").

Mój syn miał przynieść do szkoły ulubiony wiersz Tuwima. A my wszystkie dziecięce książki daliśmy jego kuzynowi. I został mi tylko ten tomik...

"Do niego
Wskoczyłeś na mnie jak zwierzę
Gęstą noc rozdarłeś pazurami,
Oczy w oczy wbiłeś mi gwoździami,
Pod twoim skowytem leżę
Już na zawsze oddany (...)"

Dobrze było sobie przypomnieć, że Tuwim nie pisał dla dzieci ;)....