Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Matematyka jest powszechna w naszym życiu. Liczymy pieniądze, procenty, ile dodać składników do ciasta. Na fizyce wyliczamy siły, energię, pracę...i mnóstwo innych. Dodajemy, odejmujemy, przeliczamy. Wszędzie dookoła otaczają nas liczby. I często nie zwracamy na to uwagi, bo jest to normalne, wpisane w codzienność. Gdyby ktoś nagle wyskoczył, że może przewidzieć jak potoczą się nasze losy w związku pewnie byśmy go wyśmiali. Błagam, przecież nie da się przewidzieć ludzkich zachowań, ale czy na pewno? W końcu wszystko jest możliwe.

Colin przeżywa załamanie po tym jak zerwała z nim Katherine...dziewiętnasta z rzędu! To dopiero cios. Kto powiedział, że cudowne dziecko, dzięki swej inteligencji, ma łatwiej? Tak, główny bohater jest cudownym dzieckiem. Posługuje się wieloma językami, ciekawostki nie są mu obce, a czyta z prędkością światła. Codziennie się uczy- niewielu dałoby tak radę funkcjonować. Nie jest natomiast tak cudowny jakby chciał, nie potrafi doszukiwać się drugiego dna i jest bardzo kiepski pod względem towarzyskim. Jego jedynym przyjacielem jest Hassan, który jest nieprzykładnym muzułmaninem, a podróż, zdaniem rodziców, może przyczynić się do poprawy jego zachowania.

"Lubił książki, ponieważ uwielbiał sam akt czytania, magię przemieniającą linie na papierze w słowa w jego głowie."

W trudnych chwilach szukamy ratunku, obojętnie jakiego, byleby można określić to tym mianem. Dlatego właśnie Colin nie próżnował i od razu postanowił oszczędzić sobie zawodów w przyszłości. Zabrał się za pisanie Teorematu, który dopracowywał do granic możliwości. Dzięki tej pracy mógłby zaoszczędzić sobie zbędnego bólu po stracie kolejnej dziewczyny oraz wykazać się jako cudowne dziecko. Mógłby wreszcie wykrzyknąć "Eureka!", jak to sobie za dziecka zaplanował.

"Był krótkowzroczny. Przyszłość leżała przed nim- nieuchronna, a jednocześnie niedostrzegalna."

W ten sposób można utknąć w schemacie. Schematy są bezpieczne, każdy ruch został przewidziany, ale ma też swoje wady. Nie ruszymy naprzód, bo kurczowo będziemy trzymać się wzoru i nie dostrzeżemy tego co oczywiste. Jeśli ktoś się na coś uprze, nie zwróci uwagi na inne rzeczy, może nawet lepsze oferty. Zatracimy się przez strach. Schematy są tworzone ze strachu przed nieznanym. A jednak to co nieodkryte kusi, choć nie wszystkich. Singleton być może nie raz stracił szansę na miłość, ponieważ trzymał się tylko Katherine.

Tak więc czy przewidywalność jest taka dobra i bezpieczna? Niekoniecznie.

Zdawać by się mogło, iż porywczej Lindsey ten problem nie dotyczy. Jednak czy osoba, która nie chce opuszczać miasta i ciągle żyć w swoim znanym gniazdku nie utknęła w schemacie? Matematyka składa się z samych schematów i nie ma w niej miejsca na twórcze myślenie, więc czy w życiu dzieje się to samo? Jeśli ugrzęźniemy w swoim życiu nie spróbujemy niczego nowego. Po części ze strachu. Po części z przyzwyczajenia. A pomyślmy jak wiele może nas ominąć. Nie dopuśćmy do stania się Colinem i działajmy, bo w konsekwencji możemy zyskać coś interesującego.

Książka jest zachwycająca i co o niej pomyślę dostrzegam coś, co wcześniej umknęło mojej uwadze. Można spędzić mnóstwo czasu na doszukiwaniu się porównań i ciągle rozwarstwiać książkę. Przy takich książkach pytanie o tempo akcji jest niedorzeczne, ponieważ, gdy lektura niesie tyle przesłań, to ostatnia rzecz o jakiej powinniśmy myśleć to wartka akcja.

"Uważam, że Bóg ma w nosie to, czy ktoś kupi sobie psa albo czy kobieta ubiera się w szorty. Za to nie ma w nosie, czy ktoś jest dobrym człowiekiem."

Hassan. Na pierwszy rzut oka dostrzega się w nim tylko przyjaciela Colina. Opłaca się przyjrzeć mu bliżej. Udaje pana Nic Mnie Nie Rusza, a jednak nie jest całkowicie obojętny. Gdy trzeba umiał doprowadzić Singletona do pionu nie przebierając w słowach, ale zaznaczając, że to co robi, czyni dla jego dobra. Jest też jedną z najzabawniejszych postaci w książce i, jak dla mnie, symbolem zmian.

"19 razy Katherine" jest jedną z najlepszych książek jakie miałam przyjemność przeczytać. Co typowe dla Greena, niesie przesłanie. Została napisana w taki sposób, że nawet matematyczne brednie mnie interesowały, a jeśli mnie ciekawił jakiś przedmiot ścisły to trzeba mieć niesamowity talent. Po raz kolejny poznałam barwne postaci, a nie papierowych smutasów. Fabuła jest frapująca, a książka wciąga od pierwszych stron wywołując na twarzy uśmiech.

ksiazkikatniss.blogspot.com

Matematyka jest powszechna w naszym życiu. Liczymy pieniądze, procenty, ile dodać składników do ciasta. Na fizyce wyliczamy siły, energię, pracę...i mnóstwo innych. Dodajemy, odejmujemy, przeliczamy. Wszędzie dookoła otaczają nas liczby. I często nie zwracamy na to uwagi, bo jest to normalne, wpisane w codzienność. Gdyby ktoś nagle wyskoczył, że może przewidzieć jak potoczą...

"- Nie mogę uwierzyć, że się wahasz. Sądziłam, że wyrwiesz mi broń z ręki i uciekniesz.
- Przecież wciąż powtarzasz, żebym uczyła się powściągliwości."

Świat nie należy tylko do ludzi, choć ci o tym zupełnie nie wiedzą. Moroje, czyli wampiry, które nie zabijają innych. Dampiry, półludzie półwampiry, zazwyczaj zajmują się ochroną morojów, ponieważ zyskali najlepsze cechy obu ras. Strzygi zabijają niewinnych ludzi ogarnięci żądzą krwi i zachwyceni samą możliwością zabicia. Oni wszyscy chodzą sobie po świecie, a ludzi pozostają nieświadomi.

Rose jest wyjątkowo krnąbrną dampirzycą. Maczała palce, ba, przewodniczyła wielu akcją, które boleśnie odbijały się na świecie morojów. Mimo porażek pozostawała niezrażona i pierw działała, potem myślała. Lissa jest jej przyjaciółką oraz morojką, którą Rose ma za zadanie chronić. Łączy je niezwykła więź.

"Czym jest miłość? Kwiatami, czekoladkami i poezją? Może czymś więcej? Kończeniem za kogoś żartu, absolutną wiarą w to, że ten ktoś zawsze będzie po twojej stronie? przekonanie, że cokolwiek zrobisz, on to zrozumie i myśli tak samo jak ty?"

Rose jest główną bohaterką i narratorką. Jest zbuntowana i nie pozwala sobą pomiatać. Odwaga jest jej głównym atutem, a przyjaźń wiele dla niej znaczy. Jej cięty język, nie raz napyta jej biedy. Zakochuje się w nieodpowiednich osobach. Działanie jest u niej na pierwszym miejscu, dopiero potem zastanawia się, czy postąpiła dobrze czy źle. Jest postacią, która ujmuje swoim charakterem i oddaniem. Pokonała niejedną przeszkodę i wiele kilometrów, aby osiągnąć cel, który sobie wyznaczyła. Na naszych oczach dorasta, jednak w głębi nadal pozostaje pyskatą Rose. Jest świetnie wykreowaną postacią, która ma wyraziste cechy i nie ma mowy o takim papierowym zachowaniu.

"Nie dobijaj się tym, co mogłaś, alko powinnaś była zrobić. Przeszłość jest już za nami. Ruszaj ku przyszłości."

Wasylissa nie przypadła mi do gustu w pierwszym tomie, ale zdobyła uznanie w moich oczach. Oczywiście jest delikatna i łagodna, ale okazała się też inteligentną mówczynią. Porzuciła swoją zależność od Rose i udowodniła, że sama też potrafi nieźle sobie poradzić. Postawiła się arystokracji i dobrze na tym wyszła. Zaprezentowała się jako idealna kandydatka do reprezentowania swojego rodu i świetna przyjaciółka, choć czasami była przebłyski, w których można było dostrzec jej naiwność, ale zdarzały się one rzadko, jakby były tylko przypomnieniem o jej delikatności.

"Jeśli coś ma się zdarzyć, to nic temu nie zaradzi. A poza tym...nasza przyszłość bezustannie się zmienia. Gdybyśmy nie mieli prawa wyboru, nasze życie byłoby pozbawione sensu."

Dymitr okazał się nie lada zagadką, której rozgryzienie pozostawię każdemu z osobna, ponieważ jestem przekonana, że każdy odbierze go tak samo. Jednego jednak nie można mu odmówić- poczucia obowiązku.

Adrian wprowadził do książek powiew świeżości. Arogancki alkoholik, warto dodać, że z pozoru. Arystokrata, który nie zadziera nosa, a swoim odzywkami potrafi wbić człowieka w ziemię. Jego ciocia to Tatiana, królowa, surowa choć dobra, nie zawsze działa tak jak należy, ale żaden polityk nie jest w stu procentach w porządku. Miłym zaskoczeniem jest Christian, który mimo widocznego odrzucenia od arystokratów, nie pozwala, aby ktoś układał mu życie. Uparty, ale nie nieugięty.

"- Moja córeczka- mruknął.- Zaledwie osiemnastolatka, a już została oskarżona o popełnienie morderstwa, pomagała kryminalistom i ma na koncie więcej ofiar niż większość strażników przez całe życie- urwał.- Nie mógłbym być bardziej dumny."

Książki są przepełnione zaskokami. Akcja pędzi na złamanie karku, co rusz szokując. Nie ma co liczyć na przewidywalność czy płytkich jak kałuża bohaterów. Wszystkie wydarzenia płynnie przechodzą, często pozostawiając więcej pytań niż odpowiedzi. Nie ma mowy o zbiegach okoliczności, o domysłach też można zapomnieć, bo wysnucie jakiś graniczy z cudem. Polityka również się pojawia, i mimo że mowa o tej ze świata morojów, jest niesamowicie podobna do ludzkiej, a intrygi są na porządku dziennym.

Do tego wszystkiego książki zostały napisane przystępnym językiem, żartobliwie. Często skłaniały do myślenia, często po nocach. Niemożliwością jest powrót do normalnych czynności, póki nie pozna się zakończenia. A nawet potem, wszystko nadal pozostaje w głowie. Jestem przekonana, że na długo zapamiętam tą serię, bo jest ona jedną z najlepszych. Takich, których nie sposób nie przeczytać.

ksiazkikatniss.blogspot.com

"- Nie mogę uwierzyć, że się wahasz. Sądziłam, że wyrwiesz mi broń z ręki i uciekniesz.
- Przecież wciąż powtarzasz, żebym uczyła się powściągliwości."

Świat nie należy tylko do ludzi, choć ci o tym zupełnie nie wiedzą. Moroje, czyli wampiry, które nie zabijają innych. Dampiry, półludzie półwampiry, zazwyczaj zajmują się ochroną morojów, ponieważ zyskali najlepsze cechy...

"- Nie mogę uwierzyć, że się wahasz. Sądziłam, że wyrwiesz mi broń z ręki i uciekniesz.
- Przecież wciąż powtarzasz, żebym uczyła się powściągliwości."

Świat nie należy tylko do ludzi, choć ci o tym zupełnie nie wiedzą. Moroje, czyli wampiry, które nie zabijają innych. Dampiry, półludzie półwampiry, zazwyczaj zajmują się ochroną morojów, ponieważ zyskali najlepsze cechy obu ras. Strzygi zabijają niewinnych ludzi ogarnięci żądzą krwi i zachwyceni samą możliwością zabicia. Oni wszyscy chodzą sobie po świecie, a ludzi pozostają nieświadomi.

Rose jest wyjątkowo krnąbrną dampirzycą. Maczała palce, ba, przewodniczyła wielu akcją, które boleśnie odbijały się na świecie morojów. Mimo porażek pozostawała niezrażona i pierw działała, potem myślała. Lissa jest jej przyjaciółką oraz morojką, którą Rose ma za zadanie chronić. Łączy je niezwykła więź.

"Czym jest miłość? Kwiatami, czekoladkami i poezją? Może czymś więcej? Kończeniem za kogoś żartu, absolutną wiarą w to, że ten ktoś zawsze będzie po twojej stronie? przekonanie, że cokolwiek zrobisz, on to zrozumie i myśli tak samo jak ty?"

Rose jest główną bohaterką i narratorką. Jest zbuntowana i nie pozwala sobą pomiatać. Odwaga jest jej głównym atutem, a przyjaźń wiele dla niej znaczy. Jej cięty język, nie raz napyta jej biedy. Zakochuje się w nieodpowiednich osobach. Działanie jest u niej na pierwszym miejscu, dopiero potem zastanawia się, czy postąpiła dobrze czy źle. Jest postacią, która ujmuje swoim charakterem i oddaniem. Pokonała niejedną przeszkodę i wiele kilometrów, aby osiągnąć cel, który sobie wyznaczyła. Na naszych oczach dorasta, jednak w głębi nadal pozostaje pyskatą Rose. Jest świetnie wykreowaną postacią, która ma wyraziste cechy i nie ma mowy o takim papierowym zachowaniu.

"Nie dobijaj się tym, co mogłaś, alko powinnaś była zrobić. Przeszłość jest już za nami. Ruszaj ku przyszłości."

Wasylissa nie przypadła mi do gustu w pierwszym tomie, ale zdobyła uznanie w moich oczach. Oczywiście jest delikatna i łagodna, ale okazała się też inteligentną mówczynią. Porzuciła swoją zależność od Rose i udowodniła, że sama też potrafi nieźle sobie poradzić. Postawiła się arystokracji i dobrze na tym wyszła. Zaprezentowała się jako idealna kandydatka do reprezentowania swojego rodu i świetna przyjaciółka, choć czasami była przebłyski, w których można było dostrzec jej naiwność, ale zdarzały się one rzadko, jakby były tylko przypomnieniem o jej delikatności.

"Jeśli coś ma się zdarzyć, to nic temu nie zaradzi. A poza tym...nasza przyszłość bezustannie się zmienia. Gdybyśmy nie mieli prawa wyboru, nasze życie byłoby pozbawione sensu."

Dymitr okazał się nie lada zagadką, której rozgryzienie pozostawię każdemu z osobna, ponieważ jestem przekonana, że każdy odbierze go tak samo. Jednego jednak nie można mu odmówić- poczucia obowiązku.

Adrian wprowadził do książek powiew świeżości. Arogancki alkoholik, warto dodać, że z pozoru. Arystokrata, który nie zadziera nosa, a swoim odzywkami potrafi wbić człowieka w ziemię. Jego ciocia to Tatiana, królowa, surowa choć dobra, nie zawsze działa tak jak należy, ale żaden polityk nie jest w stu procentach w porządku. Miłym zaskoczeniem jest Christian, który mimo widocznego odrzucenia od arystokratów, nie pozwala, aby ktoś układał mu życie. Uparty, ale nie nieugięty.

"- Moja córeczka- mruknął.- Zaledwie osiemnastolatka, a już została oskarżona o popełnienie morderstwa, pomagała kryminalistom i ma na koncie więcej ofiar niż większość strażników przez całe życie- urwał.- Nie mógłbym być bardziej dumny."

Książki są przepełnione zaskokami. Akcja pędzi na złamanie karku, co rusz szokując. Nie ma co liczyć na przewidywalność czy płytkich jak kałuża bohaterów. Wszystkie wydarzenia płynnie przechodzą, często pozostawiając więcej pytań niż odpowiedzi. Nie ma mowy o zbiegach okoliczności, o domysłach też można zapomnieć, bo wysnucie jakiś graniczy z cudem. Polityka również się pojawia, i mimo że mowa o tej ze świata morojów, jest niesamowicie podobna do ludzkiej, a intrygi są na porządku dziennym.

Do tego wszystkiego książki zostały napisane przystępnym językiem, żartobliwie. Często skłaniały do myślenia, często po nocach. Niemożliwością jest powrót do normalnych czynności, póki nie pozna się zakończenia. A nawet potem, wszystko nadal pozostaje w głowie. Jestem przekonana, że na długo zapamiętam tą serię, bo jest ona jedną z najlepszych. Takich, których nie sposób nie przeczytać.

ksiazkikatniss.blogspot.com

"- Nie mogę uwierzyć, że się wahasz. Sądziłam, że wyrwiesz mi broń z ręki i uciekniesz.
- Przecież wciąż powtarzasz, żebym uczyła się powściągliwości."

Świat nie należy tylko do ludzi, choć ci o tym zupełnie nie wiedzą. Moroje, czyli wampiry, które nie zabijają innych. Dampiry, półludzie półwampiry, zazwyczaj zajmują się ochroną morojów, ponieważ zyskali najlepsze cechy...