Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem niebem i mocą każdej burzy, która kiedykolwiek się przez nie przetoczyła. Jestem nieskończona.

Jestem niebem i mocą każdej burzy, która kiedykolwiek się przez nie przetoczyła. Jestem nieskończona.

Podczas tych kilku sekund miałam wrażenie, że wszystko jest możliwe, że wszystko poza tą chwilą straciło znaczenie. Nawet to, co się wtedy wydarzyło. I co nas podzieliło i będzie dzielić już zawsze.

Podczas tych kilku sekund miałam wrażenie, że wszystko jest możliwe, że wszystko poza tą chwilą straciło znaczenie. Nawet to, co się wtedy wydarzyło. I co nas podzieliło i będzie dzielić już zawsze.

- Cieszę się. - Jego głos był tak cichy, że przez chwilę nie byłam pewna czy rzeczywiście go usłyszałam. - Przez kilka godzin niemal zapomniałaś o swojej nienawiści do mnie.

- Cieszę się. - Jego głos był tak cichy, że przez chwilę nie byłam pewna czy rzeczywiście go usłyszałam. - Przez kilka godzin niemal zapomniałaś o swojej nienawiści do mnie.

- Dla mnie umarłeś w dniu, w którym wyszedłeś ze szpitala.

- Dla mnie umarłeś w dniu, w którym wyszedłeś ze szpitala.

-Nie ponosisz winy za nic, co się wydarzy - mówi. - Nie zrobiłaś nic złego, ale wasza trójka będzie musiała podjąć trudne decyzje. Obawiam się, że będą to decyzje straszliwe. Z całego pękniętego serca pragnę, żebyś nie musiała ich podejmować.

-Nie ponosisz winy za nic, co się wydarzy - mówi. - Nie zrobiłaś nic złego, ale wasza trójka będzie musiała podjąć trudne decyzje. Obawiam się, że będą to decyzje straszliwe. Z całego pękniętego serca pragnę, żebyś nie musiała ich podejmować.

Wcześniej moim miejscem odosobnienia była wnęka przy oknie, ale dziś potrzebowałam świeżego powietrza, bo czułam, że zaraz się uduszę. Nie to, że w moim pokoju, ale w ogóle w tym domu. Jakby wspomnienia, które w ciągu ostatnich kilku godzin osiadły na mojej klatce piersiowej, powoli wyciskały ze mnie powietrze.

Wcześniej moim miejscem odosobnienia była wnęka przy oknie, ale dziś potrzebowałam świeżego powietrza, bo czułam, że zaraz się uduszę. Nie to, że w moim pokoju, ale w ogóle w tym domu. Jakby wspomnienia, które w ciągu ostatnich kilku godzin osiadły na mojej klatce piersiowej, powoli wyciskały ze mnie powietrze.

(…) W tych rzadkich chwilach zapomniałam, jakim potrafił być bubkiem. Dziś przynajmniej był bubkiem w marynarce.

(…) W tych rzadkich chwilach zapomniałam, jakim potrafił być bubkiem. Dziś przynajmniej był bubkiem w marynarce.

- Nie wiesz, co tracisz. - Żel do włosów, słabe żarty i wymuszony wdzięk?

- Nie wiesz, co tracisz. - Żel do włosów, słabe żarty i wymuszony wdzięk?

Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że tak się na niego gapię, dopóki nie dotarłam wzorkiem do twarzy. Jego pełen satysfakcji uśmieszek podziałał na mnie jak kubeł zimnej wody.

Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że tak się na niego gapię, dopóki nie dotarłam wzorkiem do twarzy. Jego pełen satysfakcji uśmieszek podziałał na mnie jak kubeł zimnej wody.