Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię serię książek Bryndzy z Eriką Foster i wyczekuję każdej premiery polskiego wydania. Obserwuję, że z każdą kolejną częścią wątki kryminalne schodzą dla mnie na drugi plan a bardziej interesują mnie bezpośrednie losy Eriki. Może to kierunek, który warto zgłębić.

W przypadku 5-go tomu nie porwała mnie historia kryminalna. Stała się przypadkowa a jednocześnie przewidywalna. Odmienne wartości, sprzeczności wewnętrzne,skrajności, po raz kolejny pokazały, że zagłuszone dobro drzemie w człowieku do końca, a rozwiązanie okazuje się łagodne.

Książkę oceniam dobrze i dla zachowania ciągłości fabuły konieczną do przeczytania, jednak wcześniejsze pozycje z tej serii Bryndzy bardziej mnie wciągneły.

Bardzo lubię serię książek Bryndzy z Eriką Foster i wyczekuję każdej premiery polskiego wydania. Obserwuję, że z każdą kolejną częścią wątki kryminalne schodzą dla mnie na drugi plan a bardziej interesują mnie bezpośrednie losy Eriki. Może to kierunek, który warto zgłębić.

W przypadku 5-go tomu nie porwała mnie historia kryminalna. Stała się przypadkowa a jednocześnie...

W moim odczuciu najlepszy tom trylogii, bo niesie finalne rozwiązania, niekoniecznie takie, jakim czytelnik może kibicować.
Intensywna akcja wokół całej trójki poznanych bohaterów - Kat, Daniele i Holly.
Autor uzyskał efekt wciągnięcia w jeszcze jeden rozdział - ciężko przestać czytać :)

W moim odczuciu najlepszy tom trylogii, bo niesie finalne rozwiązania, niekoniecznie takie, jakim czytelnik może kibicować.
Intensywna akcja wokół całej trójki poznanych bohaterów - Kat, Daniele i Holly.
Autor uzyskał efekt wciągnięcia w jeszcze jeden rozdział - ciężko przestać czytać :)

Kontynuacja I-go tomu, więc koniecznie trzeba się z nią zapoznać.
Jednak utrzymana kompozycja sugeruje stopniowo rozwiązanie.
Dużo się dzieje wokół całej trójki poznanych bohaterów, jednak ten tom w głównej mierze przypisałabym Holly.

Kontynuacja I-go tomu, więc koniecznie trzeba się z nią zapoznać.
Jednak utrzymana kompozycja sugeruje stopniowo rozwiązanie.
Dużo się dzieje wokół całej trójki poznanych bohaterów, jednak ten tom w głównej mierze przypisałabym Holly.

Mam sentyment do kolekcji powieści Emily Giffin i zbieram je wszystkie.
Ostatni tytuł - "Wszystko czego pragnęliśmy" - był bardzo realny i codzienny, dotykający popularnych problemów.
Przez to można było poczuć jakby akcja działa się nieopodal, wręcz w sąsiedztwie. I niestety może to było zbyt zwykłe a jednocześnie przerażające.
Przyznam, że w cyklu książek Emily Giffin brakuje mi czegoś na styl kontynuacji perypetii Darcy i Rachel, powiązań pomiędzy ich znajomymi z kręgu, ponieważ ostatnie powieści toczą się w kręgach niezależnych.
Co do pozycji "Wszystko czego pragnęliśmy" samej w sobie, zachęcam do przeczytania, gdyż porusza konflikty rodzinne, relacje damsko-męskie, różnice materialne i schematy różnych światów zachowane w bardzo realnych proporcjach.

Mam sentyment do kolekcji powieści Emily Giffin i zbieram je wszystkie.
Ostatni tytuł - "Wszystko czego pragnęliśmy" - był bardzo realny i codzienny, dotykający popularnych problemów.
Przez to można było poczuć jakby akcja działa się nieopodal, wręcz w sąsiedztwie. I niestety może to było zbyt zwykłe a jednocześnie przerażające.
Przyznam, że w cyklu książek Emily Giffin...

Długo wyczekiwany Bryndza i jak zwykle - za szybko się skończył :)
Lubię kontynuację cyklu Eriki Foster i pojawiające się coraz to inne kryminalne wyzwania na jej drodze.
Czwarta pozycja Bryndzy z tego cyklu - "Ostatni oddech" - będzie mi się kojarzyła ze wspaniałą scenerią Rodos i przyjemnym podmuchem wiatru.
Co do treści, odczuwam podobieństwo konstrukcji fabuły do "Nocnego Stalkera", gdzie dość szybko poznaje się czarny charakter. Pod tym aspektem, bardziej mi się podobały tom I, który mnie urzekł ("Dziewczyna w lodzie") i III - "Mroczna toń".
Niezmiennie jednak: POLECAM!

Długo wyczekiwany Bryndza i jak zwykle - za szybko się skończył :)
Lubię kontynuację cyklu Eriki Foster i pojawiające się coraz to inne kryminalne wyzwania na jej drodze.
Czwarta pozycja Bryndzy z tego cyklu - "Ostatni oddech" - będzie mi się kojarzyła ze wspaniałą scenerią Rodos i przyjemnym podmuchem wiatru.
Co do treści, odczuwam podobieństwo konstrukcji fabuły do...

Kryminał pokazany ze strony świata mediów.
Fajne, niedługie rozdziały, luźne dialogi.
Pozycja mi się podobała i wciągnęła mnie - kolejne rozdziały wzbudzały ciekawość.
Jednak nie wszystkim osobom, którym polecam się spodobała stąd obiektywnie daję 7 i zachęcam do samodzielnej oceny.

Kryminał pokazany ze strony świata mediów.
Fajne, niedługie rozdziały, luźne dialogi.
Pozycja mi się podobała i wciągnęła mnie - kolejne rozdziały wzbudzały ciekawość.
Jednak nie wszystkim osobom, którym polecam się spodobała stąd obiektywnie daję 7 i zachęcam do samodzielnej oceny.

Do książki zachęciła mnie bliska osoba, która podrzuca mi większość tytułów.
Bardzo spodobała mi się okładka.
Jednak już sam początek zaczął się niedobrze, bo nie byłam obiektywna i po prostu nie polubiłam bohaterki, a wręcz mnie wkurzała.
Do książki powracałam wielokrotnie po kilka kartek. Dopiero zbliżające się rozwiązanie zapaliło we mnie ciekawość.
Stąd tylko połowa gwiazdek.

Do książki zachęciła mnie bliska osoba, która podrzuca mi większość tytułów.
Bardzo spodobała mi się okładka.
Jednak już sam początek zaczął się niedobrze, bo nie byłam obiektywna i po prostu nie polubiłam bohaterki, a wręcz mnie wkurzała.
Do książki powracałam wielokrotnie po kilka kartek. Dopiero zbliżające się rozwiązanie zapaliło we mnie ciekawość.
Stąd tylko połowa...

Książka dość gruba, bo niemal 500 stron, które w momencie pojawienia się tropu, połknęłam :)
Niektóre, dość szczegółowe opisy zbrodni, można uznać za atut, bądź wadę - mocno pobudzają wyobraźnię, ale i ukazują prawdziwość.
W zestawieniu początek-środek-koniec, odnoszę wrażenie spłyconego zakończenia a początek/środek nieco rozlazłe.
Obiektywnie podsumowując książka ma u mnie mocne 6 i na pewno warta polecenia.

Książka dość gruba, bo niemal 500 stron, które w momencie pojawienia się tropu, połknęłam :)
Niektóre, dość szczegółowe opisy zbrodni, można uznać za atut, bądź wadę - mocno pobudzają wyobraźnię, ale i ukazują prawdziwość.
W zestawieniu początek-środek-koniec, odnoszę wrażenie spłyconego zakończenia a początek/środek nieco rozlazłe.
Obiektywnie podsumowując książka ma u...

Książka dobrze pokazuje jak niedopowiedzenia i izolacja problemu przy towarzystwie przypadkowych zbiegów zdarzeń mogą nas zapędzić w kozi róg powodując, że przestajemy ufać samemu sobie.
Przy wolnej chwili czyta się bardzo szybko, jednak tak samo szybko rodzą się przypuszczenia kto stoi za sprawą, stąd 8 gwiazdek a był potencjał na więcej :)

Książka dobrze pokazuje jak niedopowiedzenia i izolacja problemu przy towarzystwie przypadkowych zbiegów zdarzeń mogą nas zapędzić w kozi róg powodując, że przestajemy ufać samemu sobie.
Przy wolnej chwili czyta się bardzo szybko, jednak tak samo szybko rodzą się przypuszczenia kto stoi za sprawą, stąd 8 gwiazdek a był potencjał na więcej :)

Lekka, niewymagająca fabuła, kilkustronicowe rozdziały sprawiają, że z łatwością sięga się po jeszcze jeden rozdział.
Bohaterka z serii czarnych charakterów posiada cechy, które imponują i często korespondują z pragnieniem nieśmiałej wizji siebie niejednego czytelnika.
Nora wzbudza sympatię a rozwój na pozór nieskomplikowanej fabuły zaskakuje.

Lekka, niewymagająca fabuła, kilkustronicowe rozdziały sprawiają, że z łatwością sięga się po jeszcze jeden rozdział.
Bohaterka z serii czarnych charakterów posiada cechy, które imponują i często korespondują z pragnieniem nieśmiałej wizji siebie niejednego czytelnika.
Nora wzbudza sympatię a rozwój na pozór nieskomplikowanej fabuły zaskakuje.

Śledząc losy Eriki Foster zgodnie z chronologią, stwierdzam, że "Mroczna toń" jest świetną pozycją bliższą kompozycji "Dziewczynie w lodzie", która mnie urzekła i spowodowała, że Bryndza jest śledzonym przeze mnie autorem.
Akcja trzyma w napięciu, ociera się o wykluczające wzajemnie fakty, gdzie finał zbija z tropu.
Polecam i już czekam na kolejne polskie wydanie :-)

Śledząc losy Eriki Foster zgodnie z chronologią, stwierdzam, że "Mroczna toń" jest świetną pozycją bliższą kompozycji "Dziewczynie w lodzie", która mnie urzekła i spowodowała, że Bryndza jest śledzonym przeze mnie autorem.
Akcja trzyma w napięciu, ociera się o wykluczające wzajemnie fakty, gdzie finał zbija z tropu.
Polecam i już czekam na kolejne polskie wydanie...

Zakochałam się w tej książce i o ile pierwszy rozdział nieco mi się dłużył, mocno wyrobił wstępne opinie o charakterach, tak kolejne wciągały i zmieniły moje zdanie, rodząc niespodziewane sympatie.
Z pozoru brutalna gangsterka, ale serwowane zagrania czynią ją prawdziwą i można się wzruszyć.

Zakochałam się w tej książce i o ile pierwszy rozdział nieco mi się dłużył, mocno wyrobił wstępne opinie o charakterach, tak kolejne wciągały i zmieniły moje zdanie, rodząc niespodziewane sympatie.
Z pozoru brutalna gangsterka, ale serwowane zagrania czynią ją prawdziwą i można się wzruszyć.

Szybka, lekka, ale nie oczywista. Wygodne krótkie rozdziały. Idealna na plażę i tak mi się kojarzy z Kretą 2017 :-)

Szybka, lekka, ale nie oczywista. Wygodne krótkie rozdziały. Idealna na plażę i tak mi się kojarzy z Kretą 2017 :-)

Książka z ulubionego cyklu Cobena przedstawiającego losy Myrona i Wina.
Pierwszy raz w narracji Wina.
Oprócz głównego wątku kryminalnego, dotyka wielu płaszczyzn z życia głównych bohaterów, których niesposób nie lubić.

Książka z ulubionego cyklu Cobena przedstawiającego losy Myrona i Wina.
Pierwszy raz w narracji Wina.
Oprócz głównego wątku kryminalnego, dotyka wielu płaszczyzn z życia głównych bohaterów, których niesposób nie lubić.