Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oprawa jest piękna jest zwykle, kilka błędów w druku można wybaczyć. Jako, że rozdziały (scenariusze) mają różnych autorów to pozwoliłem sobie rozbić ocenę:
- Trupie światło – miałem okazję poznać ten scenariusz w trakcie oglądania sesji na YouTube, ale później przyszła pora go poprowadzić. Prowadziłem go dwukrotnie (dzień po dniu), za każdym razem z innym zakończeniem. Scenariusz jest bardzo dobry – klimatyczny, uniwersalny, prosty, pozwalający na mnogie interpretacje wydarzeń oraz wybór zakończenia. Największa wadą jest korytarzowa struktura, która jest wygodna dla prowadzącego, ale doświadczonym graczom uświadomi, że są zamknięci za niewidzialną barierą świata przedstawionego. Ocena – 8/10;
- Zatrute owoce – kolejny bardzo dobry scenariusz zamykający Badaczy na małym obszarze (tym razem bariera jest bardziej namacalna i fabularna). Mamy tutaj sporo klimatu, nietypowych bohaterów niezależnych i kilka zagadek. Przed pierwszym poprowadzeniem ciężko wskazać mi wady tego scenariusza. Ocena – 9/10;
- Zalążki scenariuszy – kilka bardzo prostych, wręcz sztampowych pomysłów na przygody w podróży. Ocena – 5/10.

Oprawa jest piękna jest zwykle, kilka błędów w druku można wybaczyć. Jako, że rozdziały (scenariusze) mają różnych autorów to pozwoliłem sobie rozbić ocenę:
- Trupie światło – miałem okazję poznać ten scenariusz w trakcie oglądania sesji na YouTube, ale później przyszła pora go poprowadzić. Prowadziłem go dwukrotnie (dzień po dniu), za każdym razem z innym zakończeniem....

Recenzję ‘Przerażających podróży’ rozpocznę od krótkiej oceny wydania. W dalszej części zajmę się przedstawieniem mojej opinii o poszczególnych scenariuszach.

Nie mogę doczepić się do składu - tekst został złożony nadzwyczaj starannie. W książce występuje kilka odniesień do późniejszych lat, co wybijało mnie z klimatu lat dwudziestych (przykładem mogą być nawiązania do bomby atomowej ze scenariusza ‘Saneczkowy rajd’). Podręcznik zawiera sporo grafik, co jest ogromną zaletą, lecz po upływie 29 lat część z nich jest niewyraźna, karykaturalna lub po prostu brzydka. Na dwóch ostatnich stronach opisano mechanikę pościgów samochodowych, lecz nie podejmę się jej oceny – w trakcie pisania tej recenzji korzystam z 7. edycji ‘Zewu Cthulhu’, w której owa mechanika jest częścią głównego podręcznika.

‘Strach przed lataniem’ Marcus Rowland
Technicznie bardzo dobrze przygotowany scenariusz. Szczegółowe opisy, specyficzny klimat i barwne postacie niezależne sprawiają, że Strażnic Tajemnic nie musi poszukiwać żadnych dodatkowych informacji - wystarczy przeczytać i podprowadzić. Nikt nie powinien czuć się nieprzygotowany przez brak wiedzy na temat realiów wydarzeń przedstawionych w przygodzie. Większy problem mam z samą przygodą, gdyż jest ona bardzo liniowa i Badacze nie mają wielkiego wpływu na przebieg fabuły. Jeżeli gracze postanowią do finału nie pojawić się na sesji, nie wpłynie to na przebieg gry. Ocena 7/10

‘Żelazny duch’ Geoff Gillan
Klimatyczne przedstawienie podróży koleją w latach 20., które dodatkowo przedstawia dziwy uniwersum Lovecraftowskiego świata. Ponownie świetnie przygotowany technicznie scenariusz, który tym razem daje większe możliwości graczom. Klimat 'Strachu przed lataniem' bardziej mi odpowiadał, lecz uważam, że 'Żelazny duch' lepiej sprawdza się jako interaktywna przygoda. Ocena 7/10

‘Szaleńcza jazda’ Penelope Love
Prosty i liniowy scenariusz opowiadający o historii rodziny Putneyów. Przygoda w wielu momentach zniechęca graczy do poznawania fabuły. Badacze na wielu etapach gry mogą podjąć decyzję o przerwaniu śledztwa, w którym wyraźnie wiele rzeczy nie pasuje. Ponadto podróżowanie po wielu lokacjach nic nie wnosi do historii. Jeżeli gracze mają mieć okazję poznać sens całej historii, scenariusz zmusza Strażnika Tajemnic, aby opowiedział wszystko ustami jednego z bohaterów niezależnych. Nie tak powinna być tworzona interaktywna przygoda. Ocena 3/10

‘Podniebna eskapada’ Marion Anderson i Phile Anderson
Kolejny ciekawy pomysł na wykorzystanie środków transportu charakterystycznych dla XX wieku. Nieszablonowa fabuła z epicką bitwą na koniec. Ocena 6/10

‘Zanurzenie alarmowe’ Steve Hatherley
Jeśli wziąć pod uwagę sam scenariusz, to przedstawiona przygoda nie zachwyca. To proste zlecenie, bez tła fabularnego i rozbudowanych wydarzeń. Jednak nie scenariusz jest mocną stronę 'Zanurzenia alarmowego', lecz wspaniale opisana mechanika eksplorowania głębin wodnych za pomocą technik nurkowania. Pomysłowe wykorzystanie mechaniki Zewu Cthulhu i technologii dostępnej w latach 20. XX wieku. Ocena 8/10

‘Tajemnica kanału’ Peter F. Jeffrey i Mark Morrison
Scenariusz, oprócz opisu podróży barkami po kanałach Anglii, zawiera opis Ziemi zawładniętej przez nekromantów. Tajemnica kanału to najdłuższy dotychczas scenariusz, którego wyjątkowo ciężko byłoby poprowadzić na jednej sesji. Przedstawiona przygoda jest liniowa, lecz każdy doświadczony Strażnik Tajemnic będzie w stanie łatwo rozbudować opisane wątki. Ocena 6/10

‘Pancerne anioły’ Gustaf Bjorksten
Scenariusze w Iraku to dość rzadko spotykany motyw. Tym bardziej kiedy łączą się z samochodami pancernymi, wojskiem i walką przeciwko ogromnym przedstawicielom twórczości Lovecrafta. Od razu poczułem klimat gorących piasków Iraku i nieudanej ekspedycji. Ocena 6/10

‘Z biegiem Indusu’ Sean Branney i Lynn Willis
Ciekawe przedstawienie podstawowych informacji o podróżowaniu na grzbietach słoni. Rozdział nie zawiera wiele informacji dotyczących kultury Indii. Dodatkowo przedstawiona przygoda nie zachwyca - nie ma w niej nic poza zawodzącym finałem. Ocena 2/10

‘Saneczkowy rajd’ Steve Kluskens i Liam Routt
Historia przedstawiona w ‘Saneczkowym rajdzie’ to najlepsza część ‘Przerażających podróży’. Wyjątkowo szczegółowa opisana podróż ze Stanów Zjednoczonych do Syberii świetnie oddaje trud przedostania się przez pół świata. Opis kultur ludów Syberii oraz reżimu ZSRR pozwala poczuć niezwykłość tej części świata. Scenariusz zawiera momenty śledztwa, dostarcza sceny akcji i rzuca graczom niezwykłe sceny grozy, których nie znajdą nigdzie indziej. Ocena 9/10

Recenzję ‘Przerażających podróży’ rozpocznę od krótkiej oceny wydania. W dalszej części zajmę się przedstawieniem mojej opinii o poszczególnych scenariuszach.

Nie mogę doczepić się do składu - tekst został złożony nadzwyczaj starannie. W książce występuje kilka odniesień do późniejszych lat, co wybijało mnie z klimatu lat dwudziestych (przykładem mogą być nawiązania do...

Na wstępie warto zaznaczyć, że nie jestem fanem zestawów startowych.
Omawiany przeze mnie zestaw startowy zakupiłem jedynie w wersji elektronicznej – nie mam zamiaru oceniać jakości druku czy dołączanych elementów pudełka.
Zestaw składa się z trzech Ksiąg i postaram się o każdej z nich napisać parę zdań:
1) Księga Pierwsza – Samotnie przeciwko płomieniom
Krótka gra paragrafowa, urozmaicona pięknymi grafikami, do których przyzwyczaiło nas już polskie wydanie Zewu Cthulhu. Gra została świetnie napisana, opowiada dosyć ciekawą historię, która jednocześnie ukazuje wszystkie elementy mechaniku Zewu Cthulhu (walka, pościgi, tworzenie i rozwój Badacza). Główną wadą, która mi doskwierała podczas lektury było brak hiperłączy w elektronicznej wersji produktu – proste kliknięcie znacznie przyśpieszyłoby przemieszczanie się między odpowiednimi paragrafami. Ocena – 6/10;
2) Księga Druga – Zasady Początkowe
W tej księdze nie znajduje się nic, czego nie można by znaleźć w Podręczniku Badacze lub Księdze Strażnika. Znałem oba tytuły wcześniej, więc wstrzymam się od oceny.
3) Księga Trzecia – Scenariusze
- Papierkowa robota – scenariusz dla 1-2 graczy z bardzo prostym śledztwem. Badacze nie będą mieli okazji pogubić się podczas sesji, co może być zaletą dla początkujących graczy. Obawiam się, że struktura przygody sprawia, że większość Badaczy ominie wiele informacji i lokacji opisanych na stronach dodatku. Papierkowa robota to scenariusz, któremu brak zapadających w pamięć elementów – brak tutaj ciekawych wydarzeń czy charakterystycznego klimatu. Ocena – 5/10;
- Na skraju mroku – niezwykła przygoda - od pierwszego momentu Badacze mają świadomość, z czym przyjdzie im się mierzyć w najbliższym czasie. Mimo to historia spełnia swoje zadanie – jest ciekawa i klimatyczna. Możliwość przeprowadzenia rytuału, sprawi, że gracze zapamiętają przygodę na wiele lat. Ocena – 7/10;
- Stepujący nieboszczyk – przyznam szczerze, że byłem zaintrygowany omawianym scenariuszem od pierwszej chwili, gdy o nim usłyszałem. Cieszę się, że moje oczekiwania zostały spełnione – Stepujący nieboszczyk to scenariusz wybitny. Niezapomniany klimat, intrygujące wydarzenia i głębokie postacie. Ukazanie problemu rasizmu w scenariuszu pozwoli wpleść wątki historyczne do sesji bez bólu i „edukacji na siłę”. Jedna z najlepszych historii spośród dostępnych w polskiej edycji Zewu Cthulhu. Ocena – 9/10.

Podsumowując – dla kogo jest Zestaw Startowy Zewu Cthulhu? Według mnie – dla nikogo. Dla początkujących graczy polecam startery, które za darmo wprowadzą każdego zainteresowanego w system. Osoby, które mają za sobą kilka sesji i poszukują gotowych scenariuszy powinny sięgnąć po większe zbiory, takie jak Wrota ciemności lub Posiadłości szaleństwa, które kosztują niewiele więcej, lecz posiadają po pięć długich scenariuszy, które zapewnią kilkukrotnie więcej godzin zabawy.

Na wstępie warto zaznaczyć, że nie jestem fanem zestawów startowych.
Omawiany przeze mnie zestaw startowy zakupiłem jedynie w wersji elektronicznej – nie mam zamiaru oceniać jakości druku czy dołączanych elementów pudełka.
Zestaw składa się z trzech Ksiąg i postaram się o każdej z nich napisać parę zdań:
1) Księga Pierwsza – Samotnie przeciwko płomieniom
Krótka gra...