Bez skrupułów

To była moja pierwsza książka Clancy'iego i powiem szczerze, że zrobiła na mnie fenomenalne wrażenie. Akcja rewelacyjnie rozpisana, a do tego główny bohater - na myśl którym kobiety wzdychały, a faceci po cichu zazdrościli siły, zdolności, mądrości...może i trochę bezwzględności. Opisy konkretne, nieprzesadnie rozwleczone. Tu się liczy plan, kalkulacja i akcja.

To była moja pierwsza książka Clancy'iego i powiem szczerze, że zrobiła na mnie fenomenalne wrażenie. Akcja rewelacyjnie rozpisana, a do tego główny bohater - na myśl którym kobiety wzdychały, a faceci po cichu zazdrościli siły, zdolności, mądrości...może i trochę bezwzględności. Opisy konkretne, nieprzesadnie rozwleczone. Tu się liczy plan, kalkulacja i akcja.

Pokaż mimo to

Poznajemy młodość i pogmatwane życie Johna Kelly'ego, późniejszego Clarka. Ciekawa, wielowątkowa historia.

Poznajemy młodość i pogmatwane życie Johna Kelly'ego, późniejszego Clarka. Ciekawa, wielowątkowa historia.

Pokaż mimo to

Lektura leci szybko, wydarzenia zdają się być logiczne, a łańcuszek przyczynowo-skutkowy nie budzi jakichś wiekopomnych zastrzeżeń, ale powieść, niestety, cierpi na chorobę typową dla wielu książek gatunkowych: Tom Clancy bez skrupułów, pewną ręką podzielił świat na tych dobrych i tych złych. Mamy jasne stwierdzenie, że co złego, to nie my. To oni są podli, to oni są zarazą tego świata i to my, Amerykanie, musimy ich za to ukarać. Clancy zadbał też o to, żeby zbrodnie tych złych były nie do zakwestionowania, przez co cała fabuła tylko bardziej sztywnieje. Aż trudno uwierzyć, że kilka lat wcześniej ten sam człowiek napisał „Polowanie na Czerwony Październik”.

W tym porównaniu „Bez skrupułów” wypada blado zwłaszcza względem bohaterów. W „Polowaniu” był świetnie sportretowany Marko Ramius. Tutaj z żalem stwierdzam, że nie ma nikogo, kto mógłby mu dorównać. Główny bohater to typowy kozak w dodatku trochę drętwy i, w przeciwieństwie do Ramiusa, nie pomógł mu nawet psychologiczny background w postaci utraty ukochanej kobiety (dwa razy!). Szkoda.

Krócej mówiąc, dobrze się to czytało, nie jest to jakiś pozbawiony logiki zgniot wydarzeń a la Remigiusz M., ale od Toma Clancy’ego oczekiwałem jednak czegoś więcej.

Lektura leci szybko, wydarzenia zdają się być logiczne, a łańcuszek przyczynowo-skutkowy nie budzi jakichś wiekopomnych zastrzeżeń, ale powieść, niestety, cierpi na chorobę typową dla wielu książek gatunkowych: Tom Clancy bez skrupułów, pewną ręką podzielił świat na tych dobrych i tych złych. Mamy jasne stwierdzenie, że co złego, to nie my. To oni są podli, to oni są zarazą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na początek muszę zaznaczyć, że lubię książki Clancy'ego. Bardzo podobała mi się chociażby "Suma wszystkich strachów". Jednak "Bez skrupułów" zdecydowanie nie jest nawet cieniem tamtej książki. Najpierw plusy- wartka akcja. To na pewno,. Miejscami autor potrafi utrzymać naprawdę sporą dawkę dramaturgii i bardzo dobre tempo akcji. I w zasadzie... tyle. To, co mi przeszkadzało w tej książce, to cała masa absurdów fabularnych. Policja w tej książce zachowuje się jak banda kretynów. Sam główny bohater, to dla mnie w zasadzie anty-bohater. Dla mnie jest odpychający. Do akcji pcha go osobista zemsta. Trup ściele się gęsto. Zabija bez mrugnięcia okiem. Swoją drogą... cały czas zastanawiałem się, co też autor chciał mi przez kreację jego przekazać? Pochwala takie zachowanie? Ząb za ząb jako lek na przestępczość? Mnie nasuwały się takie wnioski. Absurd nr 2 - nie wiedziałem, że można mieć ciężką w zasadzie chorobę weneryczną i nie zdawać sobie z tego sprawy... Absurd nr 3 - dla przeciwwagi - policja to kretyni, ale przestępcy wytropią wszystkich i wszystko... Absurd nr 4 - wiarygodne udawanie bezdomnego to nic trudnego,... Absurd nr 5 - zakończenie... ale nie będę spoilerował... Ogólnie - przeczytać można, chociażby po to, by sie z podobnych nonsensów pośmiać. Ale wielkie dzieło to to nie jest.

Na początek muszę zaznaczyć, że lubię książki Clancy'ego. Bardzo podobała mi się chociażby "Suma wszystkich strachów". Jednak "Bez skrupułów" zdecydowanie nie jest nawet cieniem tamtej książki. Najpierw plusy- wartka akcja. To na pewno,. Miejscami autor potrafi utrzymać naprawdę sporą dawkę dramaturgii i bardzo dobre tempo akcji. I w zasadzie... tyle. To, co mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Bez skrupułów” jest solidną pozycją w swym gatunku, ale nie dałem jej rady. Nie jest to jednak wina tej książki. Po prostu nie jest z tej półki, co „Droga”, którą czytałem bezpośrednio wcześniej. Po tej ostatniej chyba będzie mi trudno czymkolwiek się zadowolić. Gdyby nie to, zapewne dość gładko – bez zachwytów, ale i bez zgrzytania zębami – dałbym się ponieść opowieści Clancy’ego. Stało się jednak jak stało, więc ograniczam się do takiej luźnej refleksj.

„Bez skrupułów” jest solidną pozycją w swym gatunku, ale nie dałem jej rady. Nie jest to jednak wina tej książki. Po prostu nie jest z tej półki, co „Droga”, którą czytałem bezpośrednio wcześniej. Po tej ostatniej chyba będzie mi trudno czymkolwiek się zadowolić. Gdyby nie to, zapewne dość gładko – bez zachwytów, ale i bez zgrzytania zębami – dałbym się ponieść opowieści...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Darze duza sympatia proze Toma Clancy. W tej powiesci glowna role graja relacje miedzyludzkie: milosc, przyjazn, zemsta.

Darze duza sympatia proze Toma Clancy. W tej powiesci glowna role graja relacje miedzyludzkie: milosc, przyjazn, zemsta.

Pokaż mimo to

uzasadnienie oceny i inne takie:
https://klub-aa.blogspot.com/2019/06/komandos-pechowiec-czyli-bez-skrupuow.html

uzasadnienie oceny i inne takie:
https://klub-aa.blogspot.com/2019/06/komandos-pechowiec-czyli-bez-skrupuow.html

Pokaż mimo to

Pierwszy tom serii Jack Ryan. Właściwie to tom zerowy bo sam Jack Ryan pojawia się tylko jako postać trzecioplanowa. Głównym bohaterem jest były komandos fok John Kelly alias John Clark a fabuła skupia się na dwóch akcjach, dla narodu i dla zemsty. Zapowiada się na ciekawą serię i wkrótce sięgam po kolejny tom.

Pierwszy tom serii Jack Ryan. Właściwie to tom zerowy bo sam Jack Ryan pojawia się tylko jako postać trzecioplanowa. Głównym bohaterem jest były komandos fok John Kelly alias John Clark a fabuła skupia się na dwóch akcjach, dla narodu i dla zemsty. Zapowiada się na ciekawą serię i wkrótce sięgam po kolejny tom.

Pokaż mimo to

Kolejna świetna książka Toma Clancy`ego, ale już dawno przestało mnie to dziwić,że facet robił świetne sequele (i prequele też). Nie wiem czy on planuje te prequele z wyprzedzeniem czy też nie,ale np. w poprzednich tomach wspomina przeszłość jakiegoś bohatera,a potem, buum, robi prequel,w którym rozwija historię z tej przeszłości, tak jak w przypadku "Bez skrupułów" i przeszłości Johna Clarka,a raczej Johna Terrence'a Kelly`ego (zresztą w przypadku Jacka Ryan`a i "Czasu Patriotów" zrobił to samo). W przypadku tego prequelu, Tom Clancy rozwijając wątek Johna Kelly`ego przed jego dołączeniem do CIA, powraca również do przeszłości innych znanych nam już bohaterów np. admirała Greer'a, Boba Rittera czy też ojca Jacka Ryana - w tym przypadku zastanawiam się czy w "Stanie zagrożenia" John Clark wiedział,że Jack jest synem policjanta, który go w przeszłości prawie aresztował? "Bez skrupułów" zaskakuje przede wszystkim tym, że konstrukcja powieści diametralnie różni się od tego, do czego przyzwyczaił nas Clancy w swoich poprzednich ksiażkach. Wątek szpiegowski jest, ale bardzo mały. Misje we Wietnamie są, ale jest to raczej fabuła poboczna. Opisy dotyczące militariów ograniczone do minimum, przez co książka staje się przystępniejsza dla czytelników nie mających do czynienia z taką tematyką, opisaną tak drobiazgowo, na co dzień. Mamy również do czynienia z mniejszą ilością postaci,a ich tło nie jest już tak szczegółowo opisywane jak np. w "Sumie wszystkich strachów." Tam, w prologu, nawet izraelski pilot, który ostatecznie ginie, tracąc bombę atomową, ma swoją historię i karierę rozpisaną na kilka stron. W "Bez skrupułów" czegoś takiego nie ma. Bohaterowie mają jakieś odniesienie biograficzne, ale już nie tak szczegółowe, bo na pierwszym planie cały czas pozostaje John Kelly. Z racji mniejszej ilości postaci i wątków, 75%-80% narracji dotyczy właśnie przygód samego Johna Kelly`ego, co ucieszy czytelników, którzy nie lubią się miotać w gąszczu wielu postaci i pobocznych historii. Ba, sama prywatna vendetta Johna czyni tą książkę bardziej podobną do kryminału niż do politycznego thrillera, którym ta książka również jest, ale w znacznie mniejszym stopniu niż poprzednie powieści Clancy`ego. Co nie zmienia faktu, że ta pozycja jest również przyjemna w odbiorze i po raz kolejny dostarcza satysfakcjonującego zakończenia. Taka w sumie miła odskocznia od światowych spisków i konfliktów nuklearnych, tym bardziej, że John Clark jest bardzo ciekawą postacią, która już od dawna zasługiwała na książkę, skupiającą się wyłącznie na niej. Polecam z czystym sumieniem.

Kolejna świetna książka Toma Clancy`ego, ale już dawno przestało mnie to dziwić,że facet robił świetne sequele (i prequele też). Nie wiem czy on planuje te prequele z wyprzedzeniem czy też nie,ale np. w poprzednich tomach wspomina przeszłość jakiegoś bohatera,a potem, buum, robi prequel,w którym rozwija historię z tej przeszłości, tak jak w przypadku "Bez skrupułów" i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak naprawdę książka od której zaczęła się cała moja przygoda z książkami. Jak do niej podszedłem pierwszy raz, pomyślałem "ile zajmie mi przeczytanie tak grubej książki?" Po czym nie mogłem się od niej oderwać

Tak naprawdę książka od której zaczęła się cała moja przygoda z książkami. Jak do niej podszedłem pierwszy raz, pomyślałem "ile zajmie mi przeczytanie tak grubej książki?" Po czym nie mogłem się od niej oderwać

Pokaż mimo to