Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest ciekawa i w wielu momentach humorystyczna. Autor skupił się na pokazaniu zderzenia dwóch światów. Zachodniego, który pokazuje nam Anglik z małoświatowym Sakibem co skutkuje wieloma zabawnymi elementami lektury. Objawia się to też w częstych odbiciach pomysłów między bohaterami i obustronnym wyśmianiem, uznaniem czegoś za normalne, oczywiste czy też głupie. Dlaczego? Bo takie po prostu jest i już. Czytając książkę odniosłem jednak wrażenie, że sam autor z ośmieszenia humanitarności pomocy humanitarnych przeszedł do desperackiego krzyku ustami stworzonych przez siebie postaci. Był to krzyk rozdarcia nad głupotą własnego świata, którego jest częścią i który go otacza. Z jednej strony całość jest bardziej wstrząsająca, a z drugiej burzy się konstrukcja bohatera (hedonistyczny ignorant bez znajomości języka fragmentami doznaje przypływu wiedzy o świecie i znajomosći realiów, które pasują raczej do miejscowych). Może jestem zbyt mało czytany (i chętnie przyjmę wszelkie sugestie przy wyprowadzeniu na prostą), ale nie rozumiem zakończenia. W kwestii narracji cała książka nie była głęboka i dość prosta. Absurd wyśmiewa rzeczywistość, która go wytworzyła i ajde następny wątek do opisania. Bohaterowie byli cały czas jasno zarysowani i określeni. Na końcu jednak i jedno i drugie zostało zburzone i jako czytelnik zostałem wprost i dokładnie wprowadzony w scenę obsceniczną i to bez jakiegoś znaczenia dla fabuły i przekazania treści. Czy to może chodzi o jakieś wzburzenie widowni przez Veličkovicia? Czy o przekazanie nagłego załamania czy desperacji? Tego jeszcze nie wiem, ale zostawiło mi to duży niesmak na płaszczyźnie estetyki świata przedstawionego.

Książka jest ciekawa i w wielu momentach humorystyczna. Autor skupił się na pokazaniu zderzenia dwóch światów. Zachodniego, który pokazuje nam Anglik z małoświatowym Sakibem co skutkuje wieloma zabawnymi elementami lektury. Objawia się to też w częstych odbiciach pomysłów między bohaterami i obustronnym wyśmianiem, uznaniem czegoś za normalne, oczywiste czy też głupie....

Książki nie da się przeczytać jednym tchem. Próbowałem tak robić dla nadgonienia własnych ambicji czytelniczych, jednak opowiadania są niezwykle wstrząsające. Wrzucając tę książkę do ogólnego worka z literaturą bałkańską spodziewałem się kolejnego przemielenia stałego tematu - wojny w rozpadającej się Jugosławii. Temat tak oklepany jak gdyby nie istniał żaden inny do pokazania. Jednakże Jergović zrobił to fenomenalnie. Zebrał wspomnienia i je po prostu pokazał. Jak sam mówił są to opowiadania przez niego gdzieś zasłyszane bezpośrednio albo z drugiej ręki. Każde z nich jest tematem na długie rozmyślania o ludzkim poczuciu obcości, odrębności od bliskich sąsiadów, ale też o dziwnych przemianach i zbliżeniach ludzkich. W sumie nie mam co się rozpisywać. Książkę po prostu warto przeczytać!

Książki nie da się przeczytać jednym tchem. Próbowałem tak robić dla nadgonienia własnych ambicji czytelniczych, jednak opowiadania są niezwykle wstrząsające. Wrzucając tę książkę do ogólnego worka z literaturą bałkańską spodziewałem się kolejnego przemielenia stałego tematu - wojny w rozpadającej się Jugosławii. Temat tak oklepany jak gdyby nie istniał żaden inny do...

Dawno nie zostałem przez jakąś historię tak wciągnięty. Książka pochłonęła mnie całego. Konkrety - jest to moja pierwsza przeczytana książka Krajewskiego. Bardzo spodobała mi się jego wnikliwość w przemyślenia bohaterów, zawiłość fabuły i brak jednoznaczności bohaterów, dzięki której mogłem znacznie dłużej delektować się książką i samemu rozbierać motywy postaci na części pierwsze. Jako subiektywny minus - opowieść jest momentami wulgarna, obleśna i okrutna. Chociaż to prawdopodobnie był zamierzony zabieg biorąc pod uwagę wypowiedzi autora co do babrania się w mroku, obrzydliwości i wielowymiarowości postaci, więc zastosował go bardzo efektywnie (czyli obiektywnie wychodzi na zero). Arena szczurów cechuje się czymś jeszcze. Fabułą jest tak zakręcona, że momentami bywa to męczące.

Ogólne wrażenie jest bardzo pozytywne i z pewnością sięgnę po kolejne historie z tej i podobnych serii.

Dawno nie zostałem przez jakąś historię tak wciągnięty. Książka pochłonęła mnie całego. Konkrety - jest to moja pierwsza przeczytana książka Krajewskiego. Bardzo spodobała mi się jego wnikliwość w przemyślenia bohaterów, zawiłość fabuły i brak jednoznaczności bohaterów, dzięki której mogłem znacznie dłużej delektować się książką i samemu rozbierać motywy postaci na części...