Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowita książka. Łezka się w oku kręci, że to już koniec, uwielbiam cały cykl. Autorka wykonała kawał dobrej roboty, przygotowując się do pisania, wiernie trzymała się prawdziwej historii Krakowa.
Poruszany jest tu problem podobny jak w książce "Musimy porozmawiać o Kevinie", czy człowiek może urodzić się od razu "zły", czy jednak jakieś konkretne wydarzenie z życia, tak na niego wpłynęło, że taki się stał? Czy historia mogła się potoczyć inaczej?
Zakończenie nawiązujące do pierwszego tomu cyklu Kobiet z ulicy Grodzkiej, wypadło wspaniale, aż miałam ochotę krzyczeć "nie idź tam!"..
Jedna z nielicznych serii, które wywarły na mnie tak duże wrażenie, nie mogłam się oderwać. Na pewno będę chciała przeczytać całość jeszcze raz.

Niesamowita książka. Łezka się w oku kręci, że to już koniec, uwielbiam cały cykl. Autorka wykonała kawał dobrej roboty, przygotowując się do pisania, wiernie trzymała się prawdziwej historii Krakowa.
Poruszany jest tu problem podobny jak w książce "Musimy porozmawiać o Kevinie", czy człowiek może urodzić się od razu "zły", czy jednak jakieś konkretne wydarzenie z życia,...

Dwie imprezy, dwie ofiary, obydwie otrute. Czy istnieje jakikolwiek związek pomiędzy tymi morderstwami? Kto mógłby chcieć śmierci dobrodusznego pastora, przecież wszyscy go uwielbiali. Morderstwo lekarza, teoretycznie daje więcej możliwych motywów, jednak nic tu nie pasuje..
Czytając książki Agathy Christie, mam wrażenie że bawiła się przednie pomysłami, jak można by urozmaicić kryminał. Z jakiej innej perspektywy go opowiedzieć, żeby zaskoczyć czytelnika. Tym razem Poirot nie jest głównym bohaterem rozwiązującym zagadkę, ale siedzi w cieniu, budując domki z kart, jedynie służąc radą dla głównych bohaterów.
Nie zgadłam, kto był mordercą, ale bawiłam się dobrze czytając. Brakowało mi jednak poczucia humoru, tego małego, denerwującego Belga.. Wole jak jest obecny w całej powieści. :)

Dwie imprezy, dwie ofiary, obydwie otrute. Czy istnieje jakikolwiek związek pomiędzy tymi morderstwami? Kto mógłby chcieć śmierci dobrodusznego pastora, przecież wszyscy go uwielbiali. Morderstwo lekarza, teoretycznie daje więcej możliwych motywów, jednak nic tu nie pasuje..
Czytając książki Agathy Christie, mam wrażenie że bawiła się przednie pomysłami, jak można by...

Książka opowiadająca historię młodego chłopaka, mieszkającego w przyczepie z matką, uzależnioną od wszelkich używek. Akcja dzieje się w czasach, gdy OxyContin - "wspaniały" lek przeciwbólowy opioidowy, uzależnił i zabił tysiące ludzi.
Główny bohater ma ciągłe wzloty i upadki.. No dobrze, przesadziłam. Nie zdąży nawet wzlecieć, bo już leży na ziemi, a parszywy los kopie go, po czym siada mu na plecach i nie pozwala się podnieść.
Mam mieszane uczucia co do tej książki. Czytało się bardzo przyjemnie, ciekawa byłam jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Nie znalazłam żadnych minusów, nawet przydługie przemyślenia głównego bohatera, czy przydługie opisy, mi całkiem nie przeszkadzały - budziły fajny klimacik, jaki "odjazd" można mieć po opioidach.
Gdybym jednak miała wymienić plusy.. Nie mam pojęcia co wymienić. Historia była ciekawa, ale czy szczególnie mi się podobała? Czy było w niej coś, czego jeszcze nie czytałam/ nie widziałam? No nie.. Wszystko poprawne, ale strasznie wtórne. Czy książka zostanie w mojej głowie, zmusiła mnie do przemyśleń? Na te pytanie, odpowiedź również brzmi nie. Podejrzewam, że bardzo szybko ją zapomnę.
Rozumiem zachwyty, ale u mnie w "topce", książka na pewno nie wyląduje. :)

Książka opowiadająca historię młodego chłopaka, mieszkającego w przyczepie z matką, uzależnioną od wszelkich używek. Akcja dzieje się w czasach, gdy OxyContin - "wspaniały" lek przeciwbólowy opioidowy, uzależnił i zabił tysiące ludzi.
Główny bohater ma ciągłe wzloty i upadki.. No dobrze, przesadziłam. Nie zdąży nawet wzlecieć, bo już leży na ziemi, a parszywy los kopie...