Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałam tę książkę na plaży, choć zupełnie nie była to lekka, plażowa lektura.

To historia o przemocy domowej, do której dochodzi w przykładnej, wydawałoby się, czeskiej rodzinie. Rodzice i dwie córki. Szkoła, praca, wywiadówki i wizyty u lekarza. O tym, co dzieje się za zamkniętymi drzwiamy dowiadujemy się dzięki dwóm  przeplatającycym się narracjom - narracji wchodzącej w okres dojrzewania córki (tej gorszej córki, na której koncentruje się cała agresja rodziców) oraz jej sfrustrowanej, toksycznej matki.

Przysięgam, że jeszcze nigdy żaden bohater książki nie wkurzał mnie tak, jak właśnie ta matka. Nie mogłam pojąć, jak można w taki sposób traktować własne córki - jedną gloryfikować, a drugą gardzić. Jak można pozwolić, żeby kumulowana latami żółć wylewała się przy byle błahostce (nieumyte naczynia, nieposprzątany pokój) i zatruwała życie całej rodziny.

Na niewielu stronach i przy użyciu prostego języka Petra Dvořáková zamknęła historię o ogromnym ładunku emocjonalnym. A przy okazji stworzyła poradnik pt. "Jakim rodzicem nie być".

Czytałam tę książkę na plaży, choć zupełnie nie była to lekka, plażowa lektura.

To historia o przemocy domowej, do której dochodzi w przykładnej, wydawałoby się, czeskiej rodzinie. Rodzice i dwie córki. Szkoła, praca, wywiadówki i wizyty u lekarza. O tym, co dzieje się za zamkniętymi drzwiamy dowiadujemy się dzięki dwóm  przeplatającycym się narracjom - narracji...

Mam wrażenie, ze jest to książka, ktora angażuje czytelnika już od pierwszych stron. Wielowymiarowi bohaterowie, zmieniające się perspektywy i świetnie wykreowana atmosfera miejsc, w których dzieje się akcja (najpierw duszne Mallard, do reszty owładnięte obsesją kolorem skóry, później anonimowe New Orleans i snobistyczne Los Angeles). Do tego walka bohaterów o własną tożsamość i rodzące się w czytelniku pytanie, czy tożsamość można sobie wymyślić i zakładać jak maskę. Pewnie mogłabym narzekać, że Brit Bennett nie uniknęła kilku dosyć banalnie brzmiących zdań, albo że niektóre zbiegi okoliczności wydaly mi się dosyć naciągane, tylko po co, skoro całość podobała mi się szalenie!

Zapraszam na mój instagramowy profil: https://instagram.com/zakladka.angielski?utm_medium=copy_link

Mam wrażenie, ze jest to książka, ktora angażuje czytelnika już od pierwszych stron. Wielowymiarowi bohaterowie, zmieniające się perspektywy i świetnie wykreowana atmosfera miejsc, w których dzieje się akcja (najpierw duszne Mallard, do reszty owładnięte obsesją kolorem skóry, później anonimowe New Orleans i snobistyczne Los Angeles). Do tego walka bohaterów o własną...

Nina Lykke stworzyła bohaterkę, która już po pięćdziesiątce orientuje się, że od lat tkwi w rolach, które zostały jej kiedyś narzucone (albo sama je na siebie narzuciła) i w których wcale nie czuje się dobrze. W roli zapracowanej żony i głównej organizatorki życia rodzinnego ("Na takich żyliśmy warunkach. Aksel robił to, czym był zainteresowany, ja zaś robilam wszystko inne.") W roli przyjaznej gospodyni, która zaprasza sąsiadów na miłe przyjęcia w ogrodzie. A wreszcie w roli lekarki rodzinnej, która profesjonalnym uśmiechem odpowiada na skargi i żądania pacjetów. Pewne przypadkowe wydarzenie sprawia, że Elin mówi: DOŚĆ.

Towarzyszymy jej więc w gabinecie lekarskim, gdzie pozwala sobie na kąśliwe uwagi pod adresem pacjentów. Jesteśmy z nią w mieszkaniu jej matki, gdzie zdradza swojego męża. Przyglądamy się jej, gdy  siedzi na wygodnej kanapie w równie wygodnym norweskim domu i otwiera kolejny karton wina. Może nas irytować, możemy jej nie lubić (choć ja akurat bardzo ją polubiłam), ale na pewno nie przejdziemy obok niej obojętnie.

Jej spostrzeżenia dotyczące relacji i życia w społeczeństwie są niezwykle trafne, chociaż z reguły dosyć gorzkie i zakrapiane czarnym humorem. Świetnie zostały też oddane przez tłumaczkę, Karolinę Drozdowską. To taka powieść, przez którą się płynie, która czyta się sama. Czytajcie!

Zapraszam na mój profil na Instagramie: @zakladka.angielski

https://instagram.com/zakladka.angielski?utm_medium=copy_link

Nina Lykke stworzyła bohaterkę, która już po pięćdziesiątce orientuje się, że od lat tkwi w rolach, które zostały jej kiedyś narzucone (albo sama je na siebie narzuciła) i w których wcale nie czuje się dobrze. W roli zapracowanej żony i głównej organizatorki życia rodzinnego ("Na takich żyliśmy warunkach. Aksel robił to, czym był zainteresowany, ja zaś robilam wszystko...