Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Więzienna terapeutka to pamiętnik młodej terapeutki, która pracuje w jednym z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii, w którym swoją karę odsiadują najgorsi mordercy, gwałciciele i pedofile.

Pozytywnie zaskoczyłam się tą książką, ponieważ nie sądziłam, że będzie to tak dobrze napisany i wciągający pamiętnik. Myślałam, że to będzie kolejne „pitu pitu”, gdzie spotkam przerost formy nad treścią, a dostałam dobrą, w pewnych momentach ciężką emocjonalnie lekturę.

Czasem trudno było uwierzyć w okrucieństwa, których dopuścili się osadzeni, a potem w to, że to zło kryło się pod pozornie formalnym, miłym facetem, który miał swoją rodzinę, pracę, przyjaciół i nikt nie podejrzewałby go o takie zbrodnie.

Nie sięgam zbyt często po książki o tematyce więziennej, ale ta jest jedną z lepszych jakie przeczytałam. Rebecca Myers jasno przedstawia etapy swojej pracy i cele jakie jej przyświecają, chociaż niektóre ciężko było mi zrozumieć i logicznie wytłumaczyć. No bo jak można widzieć normalnego człowieka, który popełnił błąd, w kimś kto zgwałcił i zabił dzieci? Dla mnie taka osoba jest skreślona na zawsze, nie powinno się o niej mówić w ogóle jako o człowieku.

Polecam ją wszystkim, którzy w mniejszym lub większym stopniu interesują się resocjalizacją, a ja mam nadzieję, że autorka jeszcze napisze kolejną, równie ciekawą książkę.

Więzienna terapeutka to pamiętnik młodej terapeutki, która pracuje w jednym z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii, w którym swoją karę odsiadują najgorsi mordercy, gwałciciele i pedofile.

Pozytywnie zaskoczyłam się tą książką, ponieważ nie sądziłam, że będzie to tak dobrze napisany i wciągający pamiętnik. Myślałam, że to będzie kolejne „pitu pitu”, gdzie spotkam...

Nie wiem czy Wy też, ale ja odnoszę wrażenie, że hasło "ADHD" atakuje moje pokolenie od wczesnych lat szkolnych aż do teraz i nigdy jakoś specjalnie nie kwapiłam się do sprawdzenia, o co tak naprawdę z nim chodzi.

Pewnie nadal nie dążyłabym do zgłębienia tego tematu, gdyby coraz więcej osób dorosłych nie diagnozowało się pod kątem tego zaburzenia i nie widziałabym kilku spójnych cech w swoim zachowaniu.

Autorka książki przytacza swoje prywatne historie, aby lepiej przekazać nam czym jest zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i jak z nim funkcjonować.

Jeśli miałabym polecić komuś tę pozycję, to tak naprawdę poleciłabym wszystkim. Mimo, że ktoś może nie mieć zdiagnozowanego ADHD, to warto wiedzieć co dzieję się w głowie osób z tym zaburzeniem, dlaczego zachowują się tak a nie inaczej i jak je traktować.

Dzięki temu, że książka napisana jest w przystępnym i zrozumiałym języku, czyta się ją szybko i z zaciekawieniem.

Nie wiem czy Wy też, ale ja odnoszę wrażenie, że hasło "ADHD" atakuje moje pokolenie od wczesnych lat szkolnych aż do teraz i nigdy jakoś specjalnie nie kwapiłam się do sprawdzenia, o co tak naprawdę z nim chodzi.

Pewnie nadal nie dążyłabym do zgłębienia tego tematu, gdyby coraz więcej osób dorosłych nie diagnozowało się pod kątem tego zaburzenia i nie widziałabym kilku...

„Dziedziczone blizny. Jak uwolnić się od traumy pokoleniowej i żyć swoim życiem?” to moja pierwsza pozycja o tej tematyce i nie będę ukrywać, że się jej bałam, ponieważ nie wiedziałam czego się spodziewać.

Pewnie każdy z nas zdaje sobie sprawę, że traumy pokoleniowe kładą się cieniem na nasze życie, ale nie każdy z nas wie w jak wielkim stopniu.

Sabine Lück w dość przystępny sposób pokazuje nam jak ważne dla nas jest zdobycie wiedzy o naszych przodkach, podpowiada jak to zrobić i jak mądrze z tej wiedzy skorzystać.

Bałam się, że ten poradnik będzie napisany specjalistycznym językiem, którego jako laik nie zrozumiem, przez co go porzucę albo źle zrozumiem pewne rzeczy. Nic bardziej mylnego. Autorka w rozumiały sposób daje nam konkretne zadania do wykonania, aby odciąć się od dziedziczonych traum, które mogą nas niszczyć.

Nie jest to łatwa lektura, chyba, że ktoś przeczyta ją byle by przeczytać bez wyniesienia czegokolwiek. Trzeba nastawić się, że to dość bolesna książka, dająca wiele do myślenia.

Na sam koniec wspomnę jeszcze, że podczas czytania naszła mnie taka refleksja, że na okładce powinna być adnotacja, że osoby zmagające się z jakimiś większymi problemami nie powinny rozgrzebywać tego tematu sami, tylko jednak udać się do odpowiedniego specjalisty, który pomoże bezpiecznie przejść przez ten proces.

„Dziedziczone blizny. Jak uwolnić się od traumy pokoleniowej i żyć swoim życiem?” to moja pierwsza pozycja o tej tematyce i nie będę ukrywać, że się jej bałam, ponieważ nie wiedziałam czego się spodziewać.

Pewnie każdy z nas zdaje sobie sprawę, że traumy pokoleniowe kładą się cieniem na nasze życie, ale nie każdy z nas wie w jak wielkim stopniu.

Sabine Lück w dość...