Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słuchałam audiobooka. Książka tak klimatyczna, że gdy musiałam przerwać słuchanie, dalej byłam na mokradłach, dosłownie czułam ich zapach, słyszałam w głowie nawoływania ptaków. Jedna z najlepszych książek, z jakimi miałam do czynienia. Nawet (UWAGA, SPOJLER) słodkie zakończenie ma tę szczyptę smutku goryczy, jak to w prawdziwym życiu i zaskoczyła mnie jedna informacja. Szczerze polecam formę słuchowiska!

Słuchałam audiobooka. Książka tak klimatyczna, że gdy musiałam przerwać słuchanie, dalej byłam na mokradłach, dosłownie czułam ich zapach, słyszałam w głowie nawoływania ptaków. Jedna z najlepszych książek, z jakimi miałam do czynienia. Nawet (UWAGA, SPOJLER) słodkie zakończenie ma tę szczyptę smutku goryczy, jak to w prawdziwym życiu i zaskoczyła mnie jedna informacja....

Książka wciągnęła mnie już od pierwszych słów ("cześć, suki!"). Połknęłam ją w 9 dni, co jest moim rekordem. To pierwszy kryminał młodzieżowy w moich rękach, więc nie mam porównania. Jednak akcja jest wartka, ciekawa, a bohaterowie są "ludzcy". Mają wady i zalety, ludzkie reakcje (poza dwoma sytuacjami). Zagadka jest wciągająca i kryje morał - rodzice mogą naprawdę niewiele wiedzieć o swoich pociechach, a młodzież bardzo dobrze się kryje.
Amelia skradła moje serce. Bardzo polubiłam tę postać i w 100% rozumiałam jej wybory i zachowania... no, może poza jednym przypadkiem... dwoma.
Przeszkadzało mi tylko to, że rozdziały z punktu widzenia Kate mają narrację trzecioosobową, a Amelii pierwszo. Ciężko było się przestawić. Natłok imion z początku przytłaczał, ale dało się w tym połapać i czerpać przyjemność.
Super były też "przerywniki" między rozdziałami, czyli fragment rozmów SMS-owych ze znajomymi Amelii i jej wpis z fb, czasem też fragment z pamiętnika jej matki.
Jedyny minus: epilog i... dobra, dwa minusy. Mianowicie: epilog wyglądał na "doczepiony do reszty", ale rozumiem, że miał być zwieńczeniem wszystkiego i przekazać tę "myśl główną". Jak dobrze, że to tylko dwie strony... Drugi minus to łatwość przewidzenia tego, co naprawdę się wydarzyło. Choć wiele rzeczy w toku śledztwa zaskakuje.

Książka wciągnęła mnie już od pierwszych słów ("cześć, suki!"). Połknęłam ją w 9 dni, co jest moim rekordem. To pierwszy kryminał młodzieżowy w moich rękach, więc nie mam porównania. Jednak akcja jest wartka, ciekawa, a bohaterowie są "ludzcy". Mają wady i zalety, ludzkie reakcje (poza dwoma sytuacjami). Zagadka jest wciągająca i kryje morał - rodzice mogą naprawdę...

Ciężko jest powiedzieć coś, co nie będzie spoilerem. Nie jest to lekka lektura, na pewno trzeba się przy niej skupić i wykazać wyobraźnią, by ogarnąć chaos. Przy czytaniu przesiąkałam światem przedstawionym do tego stopnia, że moi rozmówcy pytali, czy wszystko jest ze mną w porządku.
Rzadko brakuje mi słów do opisania książki, ale tak jest w tym przypadku.
Najlepiej samemu ją przeczytać ;)

Ciężko jest powiedzieć coś, co nie będzie spoilerem. Nie jest to lekka lektura, na pewno trzeba się przy niej skupić i wykazać wyobraźnią, by ogarnąć chaos. Przy czytaniu przesiąkałam światem przedstawionym do tego stopnia, że moi rozmówcy pytali, czy wszystko jest ze mną w porządku.
Rzadko brakuje mi słów do opisania książki, ale tak jest w tym przypadku.
Najlepiej...

Poprzednie części mnie urzekły, zakochałam się w tej sadze. Bohaterowie byli tak przyjemnie płynni, fabuła ich kształtowała, byli sobą, choć zmieniali się. Jak prawdziwi ludzie. Jednak najpiękniejszym z wszystkich aspektów tej książki była emocjonalność. Czuliśmy to, co bohaterowie, mieli swoje sentymenty i... byli po prostu ludzcy. Cała historia też opierała się na emocjonalnym przywiązaniu i była nieodłącznym elementem wszystkiego. Hirka była wrażliwa i trochę idealistyczna.
Tak było w poprzednich częściach. Tu we wszystko wmieszała się polityka, która zabiła te emocje. Niestety to bardzo wiele zepsuło. Koniec był bardzo łatwy do przewidzenia, choć zadowalający.
Jednak książka jest naprawdę dobra i warta przeczytania. Pokazuje jak wszystko jest ze sobą połączone, jak stworzenia (specjalnie nie użyłam słowa "ludzie") zachowują się w sytuacjach ekstremalnych, jak mała rzecz może mieć poważne skutki. Można wiele się z tego nauczyć, zastanowić się też nad sobą. Nic nie jest czarno-białe i to się chwali.
"Evna" jest odrobinę gorsza od poprzedniczek, ale nadal bardzo, bardzo dobra.
Szczerze polecam :)

Poprzednie części mnie urzekły, zakochałam się w tej sadze. Bohaterowie byli tak przyjemnie płynni, fabuła ich kształtowała, byli sobą, choć zmieniali się. Jak prawdziwi ludzie. Jednak najpiękniejszym z wszystkich aspektów tej książki była emocjonalność. Czuliśmy to, co bohaterowie, mieli swoje sentymenty i... byli po prostu ludzcy. Cała historia też opierała się na...