Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja ocena wahała się między 7 a 8. Za siódemką przemawiała lekka nierówność. Momentami, gdzie filozoficzne dywagacje odskakiwały bardziej od historii i bohaterów, zaczynałem się nudzić i czytałem te fragmenty mechanicznie. Cały przekrój książki natomiast, to już było bardzo ciekawe doświadczenie. Wywoływała różne emocje i nastroje - od humorystycznych po te smutne; od sielanki po złość; od lekkości do ciężkości i odwrotnie. Końcówka mnie rozmontowała z dwóch powodów. Pierwszym to wątek Karenina - nie jestem w stanie wyobrazić sobie człowieka, który mógłby przeczytać o tym z obojętnością. Drugi natomiast to bardzo ciekawy zabieg zakończenia. Mamy tu z pozoru szczęśliwy koniec, jednakże nuta goryczy z poprzednich stron, z których wiemy jak ci bohaterowie skończą, powoduje taki lekki dysonans. Jak dla mnie jest to zakończenie w punkt i podkreśla ono całe sedno dwojakości książki. To zadecydowało o ósemeczce.

Moja ocena wahała się między 7 a 8. Za siódemką przemawiała lekka nierówność. Momentami, gdzie filozoficzne dywagacje odskakiwały bardziej od historii i bohaterów, zaczynałem się nudzić i czytałem te fragmenty mechanicznie. Cały przekrój książki natomiast, to już było bardzo ciekawe doświadczenie. Wywoływała różne emocje i nastroje - od humorystycznych po te smutne; od...

Bardzo mocna rzecz, żeby nie rzec "dyna-mit". Jednak nie rozsadza on nas od emocji, nie wprawia w szok. Raczej imploduje od środka, wstrząsa, pochłaniając wszelkie pozytywne emocje, pozostawiając tylko pustkę, głęboki smutek i żałość.

Bardzo mocna rzecz, żeby nie rzec "dyna-mit". Jednak nie rozsadza on nas od emocji, nie wprawia w szok. Raczej imploduje od środka, wstrząsa, pochłaniając wszelkie pozytywne emocje, pozostawiając tylko pustkę, głęboki smutek i żałość.

Lekka, przyjemna książka, przedstawiająca obraz rozwijającej się relacji, pierwszej miłości, z perspektywy młodego faceta. Przyznam, że naprawdę miło się zaskoczyłem. Narracja mężczyzny jest ciekawą odskocznią od dominującego w tej kategorii żeńskiego punktu widzenia. Irek - zwykły przyziemny chłopak - opowiada nam swoją historię od momentu poznania Oliwii, do można powiedzieć takiej chwili stabilizacji i utrwalenia ich związku. Wszystko przez co przechodzi, emocje, myśli, uczucia, w dużej mierze znajdowały odzwierciedlenie w moich własnych doświadczeniach. Sprawiało to, że naprawdę szybko zacząłem się z nim utożsamiać i chłonąłem kolejne strony nie zważając na to ktora godzina, i że rano trzeba wstać do pracy. Wzruszenie, smutek, złość, radość i nawet momenty cichego kibicowania - to wszystko odnalazłem przy tej lekturze. Polecam

Lekka, przyjemna książka, przedstawiająca obraz rozwijającej się relacji, pierwszej miłości, z perspektywy młodego faceta. Przyznam, że naprawdę miło się zaskoczyłem. Narracja mężczyzny jest ciekawą odskocznią od dominującego w tej kategorii żeńskiego punktu widzenia. Irek - zwykły przyziemny chłopak - opowiada nam swoją historię od momentu poznania Oliwii, do można...

Jako zakończenie trylogii broni się historią, jednak moim zdaniem pojawiła się para mankamentów obniżających końcową ocenę. Pierwszy to rozwleczone zakończenie. Cała historia dobiegła końca jakieś 10-15% przed końcem książki. Później już tylko suche domykanie poszczególnych wątków. Druga sprawa to za dużo tych pompatycznych opisów uczuć, za dużo miłości, naprawdę... Will, Jem, Tessa, Sophie, Gideon, Gabriel, Charlotte, Henry, za duuuużo. Żeby to jeszcze miało jakąś przeciwwagę - ale nie. Wszyscy poprawni, słodkopierdzący, "rumieniący się". Ja wiem, że historia dzieję się w innych czasach, ale naprawdę nawet wtedy ludzie nie różnili się od nas tak bardzo. Nawet wtedy ludzie potrafili być źli, wredni, złorzeczyć, zazdrościć, poczuć się zranieni czy urażeni; po prostu może robili to tylko poza forum publicznym. Dopóki Will był tym Willem sprzed zdjęcia klątwy, dopóty ten pazurek przeciwwagi jakoś to ratował. W tej części już tego brakło.

Warto przeczytać jako tom kończący serię, jednakże patrząc odrębnie, niestety trochę nie dowiózł.

Jako zakończenie trylogii broni się historią, jednak moim zdaniem pojawiła się para mankamentów obniżających końcową ocenę. Pierwszy to rozwleczone zakończenie. Cała historia dobiegła końca jakieś 10-15% przed końcem książki. Później już tylko suche domykanie poszczególnych wątków. Druga sprawa to za dużo tych pompatycznych opisów uczuć, za dużo miłości, naprawdę... Will,...

Niezła książka. Poruszyła we mnie parę strun, przeczytałem ją z chęcią, jednakże zawiodła mnie już z początku jeśli chodzi o wiarygodność historii. Moment poznania się Lilly z siostrą Ryla był dla mnie po prostu tak naiwny, że mimo trudnego tematu, do końca już towarzyszyło mi poczucie, że to tylko fikcja. Historia wymyślona, ukoloryzowana, skonstruowana w mający swój cel sposób. Ja wiem, że książki czy filmy przedstawiają historie te jedne na milion, jednakże są pewne granice, i dla mnie jakaś z tych granic została przekroczona. Nie potrafiłem przez to do końca wczuć się w emocje tych ludzi. Poważny temat i realna wartość jaką czytelnik miał wyciągnąć z tej książki, przez utratę wiarygodności stały się dla mnie tylko rozrywką, poruszającą chwilą oderwania od rzeczywistości.

Niezła książka. Poruszyła we mnie parę strun, przeczytałem ją z chęcią, jednakże zawiodła mnie już z początku jeśli chodzi o wiarygodność historii. Moment poznania się Lilly z siostrą Ryla był dla mnie po prostu tak naiwny, że mimo trudnego tematu, do końca już towarzyszyło mi poczucie, że to tylko fikcja. Historia wymyślona, ukoloryzowana, skonstruowana w mający swój cel...