Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię wracać po jakimś czasie do książek, które kiedyś przeczytałam, bo okazuje się, że odbieram je zupełnie inaczej, niż kiedy czytałam je po raz pierwszy. Tym bardziej, kiedy jest to młodzieżówka. Czytając ,,Alaskę'' x lat temu pamiętam, że wspomniana bohaterka zrobiła na mnie duże wrażenie, jak najbardziej pozytywne i z racji, że czytałam tę książkę sama będąc nastolatką, nie zauważałam teraz jakże oczywistych wad w zachowaniu bohaterów, natomiast teraz irytowało mnie ich zachowanie, zwłaszcza Alaski; ciągle wytykającej błędy innym, a nie widzącej nic niewłaściwego na przykład w tym, jak traktowała swoich przyjaciół. Jednak nie można zarzucić autorowi kreacji tych bohaterów, nawet tych drugo- i trzecioplanowych. Według mnie chyba żaden autor, przynajmniej z tych specjalizujących się w literaturze młodzieżowej, nie potrafi tak realnie nakreślić osobowości swoich postaci, sprawić żeby były jednocześnie nierealne, bo trudno spotkać tyle fantastycznych osobowości w prawdziwym życiu, a z drugiej strony tak prawdziwe, jakby istniały naprawdę. Szczerze mówiąc, nie zapamiętałam zbyt dużo szczegółów z fabuły, ale może to i nawet lepiej, bo dałam się miejscami zaskoczyć, przez co czytało mi się powieść jeszcze przyjemniej. Nie tylko dlatego była to dla mnie przyjemna lektura. Trzeba zwrócić uwagę na fantastyczny styl pisarski pana Greena, pełen humoru i lekkości, przez który się płynie, a dosłownie co stronę można wybuchnąć śmiechem, zwłaszcza z powodu niektórych mistrzowskich porównań. No cóż, przynajmniej jeśli chodzi o część ,,Przed", bo część ,,Po" jest już o wiele trudniejsza do przebrnięcia ze względu na ładunek emocjonalny jaki ze sobą niesie, zwłaszcza kiedy polubiliśmy głównych bohaterów. Czytając tę debiutancką książkę autora możemy bez trudu zrozumieć, skąd wziął się jego rozgłos i uznanie. Potrafi on być nieprzewidywalny niczym Alaska, rzucając nagle w beztroskim momencie trafiający prosto w serce cytat, który zapada na długo w pamięć i nad którym można rozmyślać dobrą godzinę. Do tego w każdej z jego książek mamy element edukacyjny, gdyż sam autor jest propagatorem wiedzy, co zobowiązuje, i oczywiście świetnie spełnia tę rolę w swoich powieściach, gdyż można dowiedzieć się z nich naprawdę sporo ciekawych faktów czy to z dziedziny historii czy popkultury. Oprócz tego książka zawiera wiele metafor, problemów filozoficznych i religijnych, ale też oczywiście problemów nastoletnich, które, pomimo że minęło już prawie 20 lat od wydania książki, wciąż są aktualne dla dzisiejszego pokolenia i prawdopodobnie będą i dla przyszłych. Dlatego też myślę, że ,,Alaska" byłaby świetną lekturą dla gimnazjalistów i licealistów i pożywką dla wielu godzin dyskusji i długich rozprawek. I to wszystko składa się na to, że pomimo, iż oceniłabym 'Alaskę' nieco słabiej niż te parę lat temu, na chwilę obecną wciąż widnieje z dumą na półce moich ulubionych książek, a John Green pozostaje jednym z moich ulubionych autorów. Teraz pora na serial.

Lubię wracać po jakimś czasie do książek, które kiedyś przeczytałam, bo okazuje się, że odbieram je zupełnie inaczej, niż kiedy czytałam je po raz pierwszy. Tym bardziej, kiedy jest to młodzieżówka. Czytając ,,Alaskę'' x lat temu pamiętam, że wspomniana bohaterka zrobiła na mnie duże wrażenie, jak najbardziej pozytywne i z racji, że czytałam tę książkę sama będąc...