Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mona to młoda peruwiańska pisarka nominowana do prestiżowej nagrody literackiej, której podróż do niewielkiej mieściny rozpoczyna akcję książki. Bohaterka, nie będąc w najlepszym stanie fizycznym i psychicznym, uważa że podróż do Europy będzie doskonałą ucieczką od nagłej traumy, która nie daje jej spokoju.
Na miejscu, wraz z kilkoma innymi pisarzami oczekuje na ogłoszenie zwycięzcy najbardziej prestiżowej nagrody literackiej w Europie, a czas mija im na kolejnych spotkaniach literackich, nocnych rozmowach przy alkoholu i udawaniu, że wszystko jest dobrze.

„Mona” to nie biorąca jeńców satyra o literackim świecie, jego cieni i blasków, miłych słówek i ostrej krytyki. Ta opowieść to trafny opis płytkości świata kultury, często bezdusznego i okrutnego. Brutalna, wzruszająca, wywołująca poparcie, gdy czytając, natrafiamy na trafne spostrzeżenie. Tragiczna opowieść o mrocznej stronie kręgów kulturowych, o której większość milczy, chce zapomnieć, wyprzeć ze świadomości.
Odważna i świetnie napisana historia.

Zakończenie „Mony” robi wrażenie i zmienia kontekst wszystkiego. Nie zdradzę go, bo nie chcę odbierać przeżywania tej historii, poznawania jej kawałek po kawałku, aż powstanie całość - okrutna, choć dająca niewielką nadzieję na dobro. Napiszę tylko, że wyjaśnia wiele, zwłaszcza to, jak gwałt czy złe przeżycia kształtują osobowość.

„Mona” to ważna wielowarstwowa powieść obnażająca mroczną stronę nie tylko świata kultury czy literatury. Powieść ważna, o której powinno mówić się więcej i głośniej. Powieść, która zapewne niektórym nie przypadnie do gustu, ale której naprawdę warto dać szansę, zagłębić się w treść, chwilę pomyśleć o przesłaniu tej książki.

Mona to młoda peruwiańska pisarka nominowana do prestiżowej nagrody literackiej, której podróż do niewielkiej mieściny rozpoczyna akcję książki. Bohaterka, nie będąc w najlepszym stanie fizycznym i psychicznym, uważa że podróż do Europy będzie doskonałą ucieczką od nagłej traumy, która nie...

Rozwiń

Zwiń

Czasami w nasze ręce trafiają wyjątkowe książki, a „Chłód kwietniowego słońca” jest właśnie jedną z takich książek.

„Chłód kwietniowego słońca” to książka wyjątkowa pod każdym względem - podjętych w niej tematów, języka, wpływem na emocje czytelnika. Trudno napisać o niej coś więcej, aby nie zdradzić zbyt wiele i nie odebrać tej niesamowitej przyjemności z jej lektury. A trzeba przyznać, że książka, choć niewielka i z akcją toczącą się dość wolno, wciąga już od pierwszych stron i zachwyca.

„Chłód kwietniowego słońca” to pięknie napisana, choć bolesna opowieść o... życiu. A raczej o jego ciemniejszej, często przemilczanej i skrywanej przed innymi stronie.
Autorka w przejmujący sposób opowiada w książce o samotności, utracie bliskiej osoby, miłości, która przychodzi i odchodzi. O ciszy, która czasami wkrada się do naszego życia niepostrzeżenie. O poszukiwaniu sensu życia. Jednak "Chłód kwietniowego słońca" to przede wszystkim opowieść o chorobie psychicznej.

Elísabet Jökulsdóttir stworzyła do bólu szczerą, pełną poezji opowieść o człowieku, który traci grunt pod nogami i musi na nowo odnaleźć siebie. O tym, jak choroba psychiczna wpływa na człowieka i przejmuje kontrolę nad jego życiem.
Autorka opisując historię Védís, młodej kobiety, która mierzy się z przeciwnościami losu, nie zapomniała wspomnieć również o społeczności zamieszkującej północne krańce Islandii i problemach, z którymi musi mierzyć się każdego dnia. Wśród surowego, ale pięknego krajobrazu, kryją się różne demony - alkoholizm, przemoc domowa, używki, brak emocjonalnej wylewności, traumy, które podążają za człowiekiem niczym duszące cienie.

„Chłód kwietniowego słońca” to kolejna literacka perełka. To jedna z tych książek, o których powinno mówić się głośniej i więcej. Surowa, ale chwytająca za serce, na długo zostająca w pamięci i przynosząca refleksję nad życiem.
Według mnie to jedna z tych książek, którą trzeba przeczytać. Być może nie każdemu ta książka przypadnie do gustu, ale naprawdę warto dać jej szansę i zagłębić się w historii stworzonej przez Elísabet Jökulsdóttir.

Czasami w nasze ręce trafiają wyjątkowe książki, a „Chłód kwietniowego słońca” jest właśnie jedną z takich książek.

„Chłód kwietniowego słońca” to książka wyjątkowa pod każdym względem - podjętych w niej tematów, języka, wpływem na emocje czytelnika. Trudno napisać o niej coś więcej,...

Rozwiń

Zwiń

Świąteczna powieść, gdy za rogiem czeka już wiosna? Jasne! Zwłaszcza że została napisana przez Joannę Tekieli, autorkę książek, które czyta się z ogromną przyjemnością.

Maja, główna bohaterka tej powieści, to ciężko pracująca samotna mama trójki dzieci, której życie nie należy do łatwych. Mimo przeciwności losu stara się, aby życie jej i dzieci było dobre.
Pewnego dnia ratując życie nieznajomemu, nie zdaje sobie sprawy, że to zdarzenie znacząco wpłynie na życie jej i córek...

Joanna Tekieli znów to zrobiła — napisała pełną ciepła i wzruszeń powieść. Powieść, którą czyta się z ogromną ciekawością i przyjemnością. Nie jest to typowo świąteczna powieść, dzięki temu można po nią sięgnąć o każdej porze roku.
Książka porusza wiele ważnych spraw, opowiadając o szarej codzienności, która rzadko kiedy jawi się w pastelowych barwach. To historia o walce z przeciwnościami losu, nietolerancji, stracie bliskiej osoby, rodzinnych relacjach, które często nie są idealne i z czasem trudno je naprawić. „Topniejące serce” to przede wszystkim piękna opowieść o tym, jak ważna jest rozmowa z drugim człowiekiem, wyjaśnienie nieporozumień, przebaczeniu. I o miłości, która jest silniejsza od wszystkiego.
Autorka kolejny raz potwierdziła, że tworzone przez nią historie są przemyślane, niosące przesłanie, a bohaterowie świetnie skrojeni. Napisana lekkim piórem powieść, sprawia, że czytelnik przenosi się w czasie i miejscu, i staje się jednym z bohaterów tej historii. A akcja porywa czytelnika od samego początku, sprawiając, że z ogromną przyjemnością przygląda się perypetiom bohaterów.

„Topniejące serce” to jedna z lepszych obyczajówek, jakie pojawiły się w ostatnich latach. Nie znajdziecie w tej książce lukrowanej historii, gorącego romansu czy niesamowitych przygód głównych bohaterów, ponieważ nie jest to typowa świąteczna powieść, jakie od kilku lat pojawiają się na sklepowych półkach. To piękna historia o życiu — historia, która mogłaby wydarzyć się tuż obok nas.
Książkę polecam z całego serca!

Świąteczna powieść, gdy za rogiem czeka już wiosna? Jasne! Zwłaszcza że została napisana przez Joannę Tekieli, autorkę książek, które czyta się z ogromną przyjemnością.

Maja, główna bohaterka tej powieści, to ciężko pracująca samotna mama trójki dzieci, której życie nie należy do łatwy...

Rozwiń

Zwiń