Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako, że powtarzanie opisu fabuły totalnie mija się z celem gdyż jest on zawarty w większości opini, jak i opisie książki, to przejdę do rzeczy. Przynajmniej mniej więcej.
Moja przygoda z twórczością Natsuo Kirino zaczęła się bardzo przypadkowo, a "Wyspa Tokio" jest ostatnią jej książką, którą przeczytałam. Książką diametralnie różną od pozostałych jej dzieł.
Autorka świetnie oddała klimat samotnej wyspy gdzieś na środku oceanu. Wyspy realnej, która z jednej strony jest jedyną przyjaciółką osób na niej przebywających, a z drugiej największym wrogiem. Jest dla nich klatką, którą oni próbują zburzyć/obalić albo oswoić... O co chodzi? Najlepiej przekonać się samemu.
Książka w ciekawy sposób pokazuje ludzkie ułomności, ludzkie pragnienia i... budowanie społeczeństwa poprzez przyjmowanie określonych ról. Mamy tu podział na grupy, mamy przywódców, mamy odludków...
Dlaczego taka ocena? Ano dlatego, że w pewnym momencie utknęłam dość poważnie i nie miałam ochoty do niej wrócić. I właściwie nie chce mi się do niej wracać, a najgorsze jest w tym wszystkim to, że nie wiem nawet dlaczego.

PS. Książka ma absolutnie cudowną okładkę :)

Jako, że powtarzanie opisu fabuły totalnie mija się z celem gdyż jest on zawarty w większości opini, jak i opisie książki, to przejdę do rzeczy. Przynajmniej mniej więcej.
Moja przygoda z twórczością Natsuo Kirino zaczęła się bardzo przypadkowo, a "Wyspa Tokio" jest ostatnią jej książką, którą przeczytałam. Książką diametralnie różną od pozostałych jej dzieł.
Autorka...