Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Absolutnie wow, nic dodać, nic ująć... Zabierałam się za nią trochę niechętnie, ale pochłonęłam w jeden wieczór.
W historiach o Krwawej Mary niesamowite jest to, że każdy, kto ową historię opowiada, może opowiedzieć ją na swój sposób. Mary to podła dziewczyna, zrozpaczona uczennica, zdradzona kochanka... Masa sposobów, a meritum wciąż pozostaje niezmienne: wywołujesz zjawę z lustra, a ona zabiera cię z sobą. Bardzo spodobała mi się fabuła "Wypowiedz jej imię" - końcówka daje jednak jakiś niedosyt, chciałoby się wiedzieć, czy owa Mary zrobiła coś jeszcze. Jak się potoczą losy Bobby'ego i Caina? Mam delikatną nadzieję na jakąś kolejną część.

Absolutnie wow, nic dodać, nic ująć... Zabierałam się za nią trochę niechętnie, ale pochłonęłam w jeden wieczór.
W historiach o Krwawej Mary niesamowite jest to, że każdy, kto ową historię opowiada, może opowiedzieć ją na swój sposób. Mary to podła dziewczyna, zrozpaczona uczennica, zdradzona kochanka... Masa sposobów, a meritum wciąż pozostaje niezmienne: wywołujesz zjawę...

Zabierałam się do tej książki jak pies do jeża, dosłownie. Tytuł mnie zaciekawił, bo często słyszę określenie "zołza" w stosunku do siebie (a nuż dowiem się czegoś więcej o sobie ;)), ale recenzje nie były zbyt zachęcające. W końcu zebrałam się w duchu i przeczytałam połowę, krztusząc się ze śmiechu. Pseudopsychologiczny bełkot, inaczej się tego nie da określić. A potem pomyślałam, a spróbuję tak potraktować chłopaka, który ze mną "kręci" - i jakie było moje zdziwienie, kiedy te pożal się boże rady zadziałały! Nie wiem, może jestem czarownicą. Wciąż nie wierzę żeby opisywana w książce kobieta mogła długo się szczycić tym, ze zdobywa mężczyzn, bo coś mi się zdaje, że wkrótce wszystkich zacznie odrzucać, ale jeśli jakaś babeczka chciałaby się pośmiać - lektura znakomita :)

Zabierałam się do tej książki jak pies do jeża, dosłownie. Tytuł mnie zaciekawił, bo często słyszę określenie "zołza" w stosunku do siebie (a nuż dowiem się czegoś więcej o sobie ;)), ale recenzje nie były zbyt zachęcające. W końcu zebrałam się w duchu i przeczytałam połowę, krztusząc się ze śmiechu. Pseudopsychologiczny bełkot, inaczej się tego nie da określić. A potem...