Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Podnoszę wzrok i lustruję kobietę; zastanawiam się co ma pod bluzką. Jaki stanik włożyła i jakie majtki? Jak gładka jest jej skóra? (…) przesuwam spojrzenie w dół ku jej kroczu. Kobieta zdaje sobie sprawę gdzie patrzę. Wzdryga się i odruchowo cofa. Podnoszę wzrok po czym uśmiecham się, spoglądając jej prosto w twarz. Tej, oczywiście, nie zapamiętuje. Mogła być blondynką, brunetką lub rudą. Tobą albo tobą. Zapolowałbym na każdą z Was…”

Cokolwiek napiszę od siebie, nie znajdę słów aby opisać to, co właśnie przeczytałam Ta książka jest obrzydliwie dobra.

Poznajemy myśli, zachowania i emocje od strony samego mordercy-nekrofila jakim jest Edmund Kolanowski. Pozycja obowiązkowa dla fanów kryminałów oraz krwawych i ohydnych zbrodni.

8/10 z wielkim plusem

„Podnoszę wzrok i lustruję kobietę; zastanawiam się co ma pod bluzką. Jaki stanik włożyła i jakie majtki? Jak gładka jest jej skóra? (…) przesuwam spojrzenie w dół ku jej kroczu. Kobieta zdaje sobie sprawę gdzie patrzę. Wzdryga się i odruchowo cofa. Podnoszę wzrok po czym uśmiecham się, spoglądając jej prosto w twarz. Tej, oczywiście, nie zapamiętuje. Mogła być blondynką,...

„- Jak to jest?- odzywa się po dłuższej chwili.- Jakie to uczucie?
- Chodzi Ci o umieranie?- dopytuje Otylia. - Całkiem przyjemne. To trochę tak, jakbyś w środku zimy wziął gorącą kąpiel, a potem cały mokry wyszedł przed dom. Trzeba wytrzymać kilka sekund szoku a później jest już z górki (…) .”

To moja pierwsza przygoda z autorem i już wiem, że na tym nasza „znajomość” się nie skończy.
Książka ma wielu narratorów co bardzo mi się spodobało - dzięki temu mogliśmy poznać historie z wielu różnych perspektyw przy okazji odtajniając ukryte demony każdego z bohaterów.
Historia niby powielona ale jednak zupełnie inna niż wszystkie, które dotychczas miałam okazje poznać. Samobójstwo nastolatków, alkohol, gwałt, zdrada, hejt - to częste zmory dzisiejszych czasów i wszystkie je autor zawarł w tej książce, w opowieści, która pochłonęłam wyjątkowo szybko.

Pomimo ciężkiej tematyki książkę czytało mi się szybko, lekko i wyjątkowo przyjemnie. Panie Moss - do „zobaczenia” niebawem ;)

„- Jak to jest?- odzywa się po dłuższej chwili.- Jakie to uczucie?
- Chodzi Ci o umieranie?- dopytuje Otylia. - Całkiem przyjemne. To trochę tak, jakbyś w środku zimy wziął gorącą kąpiel, a potem cały mokry wyszedł przed dom. Trzeba wytrzymać kilka sekund szoku a później jest już z górki (…) .”

To moja pierwsza przygoda z autorem i już wiem, że na tym nasza „znajomość”...