Hm, dla fanów Huntera w roli samotnego obrońcy uciśnionych.
Naprawdę żenujące jest cofanie akcji w momencie kulminacyjnym. Tutaj zliczyłam trzy albo nawet cztery razy, bardzo mnie to irytuje. Sama historia była bardzo obiecująca, potem szło wszystko w doł, aż byłam zaskoczona. Do bólu przypominała wcześniejszą część (pojedynek z zabójcą)

Hm, dla fanów Huntera w roli samotnego obrońcy uciśnionych.
Naprawdę żenujące jest cofanie akcji w momencie kulminacyjnym. Tutaj zliczyłam trzy albo nawet cztery razy, bardzo mnie to irytuje. Sama historia była bardzo obiecująca, potem szło wszystko w doł, aż byłam zaskoczona. Do bólu przypominała wcześniejszą część (pojedynek z zabójcą)

Z polecenia koleżanki przeczytałem thriller autorstwa Chrisa Cartera (nie tego od „X Files”). Zachwalała, że ów pisarz ma pióro na tyle sprawne i klimat potrafi wykreować taki, że ciary na plecach murowane. Faktycznie – „Dziennik Śmierci” nie tylko samym tytułem budzi ciekawość i strach. To książka, którą wertuje się szybko, a w głowie zostaje masa szczegółów. Czy jednak jest to dzieło tej klasy, co „Milczenie owiec” Thomasa Harrisa?

Bez owijania w bawełnę, a raczej „jelita” – Nie. Tak brzmi odpowiedź na zadane we wstępie pytanie. Carter może pochwalić się dobrym stylem, ale to Harris robi więcej – umie napisać skomplikowanych, skonfliktowanych, fascynujących, magnetycznych ludzi. Powodujących, że fabuła jest mocniejsza niż w przeciętnym thrillerze. Psychologiczny pojedynek między Clarice Starling a Hannibalem Lecterem równie przekonująco ukazany w ekranizacji, w powieści też przykuwa uwagę, przyśpieszając bicie serca.

Więcej na: https://altao.pl/ukradlas-dziennik-smierci-witaj-w-moim-koszmarze!.htm

Z polecenia koleżanki przeczytałem thriller autorstwa Chrisa Cartera (nie tego od „X Files”). Zachwalała, że ów pisarz ma pióro na tyle sprawne i klimat potrafi wykreować taki, że ciary na plecach murowane. Faktycznie – „Dziennik Śmierci” nie tylko samym tytułem budzi ciekawość i strach. To książka, którą wertuje się szybko, a w głowie zostaje masa szczegółów. Czy jednak...

Fajna książka. Początek nudny, ale końcówka super.

Fajna książka. Początek nudny, ale końcówka super.

Początek jest stosunkowo nudny, ale na tyle krótki, że bardzo szybko przechodzimy do właściwej akcji. Dalsza akcja dzieje się szybko i cały czas coś się kręci. Końcówka bardzo słabo - zabawa w Lucky Luke'a i oczywisty finał na duży minus.

Ogólnie spodziewałem się czegoś bardziej krwawego/trzymającego w napięciu - właściwe wszystkie ofiary są anonimowe i nie było okazji się do nich przywiązać. Powoduje to raczej obojętne odczucia w "tych momentach" - coś się wydarzyło i tyle. Dobra pozycja, ale w zasadzie nic specjalnego.

Początek jest stosunkowo nudny, ale na tyle krótki, że bardzo szybko przechodzimy do właściwej akcji. Dalsza akcja dzieje się szybko i cały czas coś się kręci. Końcówka bardzo słabo - zabawa w Lucky Luke'a i oczywisty finał na duży minus.

Ogólnie spodziewałem się czegoś bardziej krwawego/trzymającego w napięciu - właściwe wszystkie ofiary są anonimowe i nie było okazji...

Książkami tego autora jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Są one zawsze w moim TOP. Także w tym przypadku fabuła jest tak wciągająca, że nie pozwala odłożyć książki nawet na moment. I oczywiście Robert Hunter - jedna z moich ulubionych postaci literackich.

Książkami tego autora jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Są one zawsze w moim TOP. Także w tym przypadku fabuła jest tak wciągająca, że nie pozwala odłożyć książki nawet na moment. I oczywiście Robert Hunter - jedna z moich ulubionych postaci literackich.

Byłoby 10 gdyby wszystkie zbrodnie zostały opisane, a nie tylko trzy :) jednakże książka fajna i wciągająca.

Byłoby 10 gdyby wszystkie zbrodnie zostały opisane, a nie tylko trzy :) jednakże książka fajna i wciągająca.

Jak na Pana Cartera całkiem nieźle . Choć samo zakończenie mnie rozczarowało

Jak na Pana Cartera całkiem nieźle . Choć samo zakończenie mnie rozczarowało

Złodziejka Angela kradnie pewnemu mężczyźnie dziennik, od którego jej życie zmieni się w koszmar.
Według mnie najsłabsza książka w serii. Motywacja głównego mordercy wydaje się dziwna i jakoś mnie nie przekonuje. Irytujące jest też to, że to zawsze Robert musi dostrzec wskazówkę, ale jeszcze śmieszniejsze wydaje się, gdy musi tłumaczyć różne rzeczy swojemu partnerowi. O ile rozumiem, że kapitan Black może być nie zorientowana, w niektórych kwestiach o tyle Garcia jako policjant powinien. W niektórych momentach miałam nawet wrażenie, że Carlos jest zbędny. On niczego nie dostrzega. On nic nie wie, równie dobrze mogłoby go tam nie być, bo i tak nic nie odkryje, wszystko przegapi, na żaden pomysł nie wpadnie. Po za tym Angela nie wzbudziła mojej sympatii, nie zależało mi szczególnie by ją uratowano. To też wydawało mi się dziwne. Gdy morderca zabijał inne osoby policjanci się tak nie przejmowali, a gdy zagrożone było życie Angeli to bardziej się martwi. Denerwowało mnie to. Podsumowując: można przeczytać, ale jak dla mnie ta pozycja jest słabsza niż poprzednie i tak nie trzyma w napięciu. Daję 5, bo spodziewałam się czegoś lepszego.

Złodziejka Angela kradnie pewnemu mężczyźnie dziennik, od którego jej życie zmieni się w koszmar.
Według mnie najsłabsza książka w serii. Motywacja głównego mordercy wydaje się dziwna i jakoś mnie nie przekonuje. Irytujące jest też to, że to zawsze Robert musi dostrzec wskazówkę, ale jeszcze śmieszniejsze wydaje się, gdy musi tłumaczyć różne rzeczy swojemu partnerowi. O...

Nic nowego, przewidywalna fabuła i brak elementu zaskoczenia. Czuję, że lektura nie zapadnie mi w pamięci, bo też nie było co zapamiętać. Smutna i przerażająca historia antagonisty i niesamowity cudotwórca Robert Hunter — klasyka tematu u Pana Chrisa Cartera.

Nic nowego, przewidywalna fabuła i brak elementu zaskoczenia. Czuję, że lektura nie zapadnie mi w pamięci, bo też nie było co zapamiętać. Smutna i przerażająca historia antagonisty i niesamowity cudotwórca Robert Hunter — klasyka tematu u Pana Chrisa Cartera.

Za chwilę wracam do Was z literaturą dziecięcą, ale w przerwie kończę Roberta Huntera. Jestem coraz bliżej, bo jedenasta część już za mną.

#dziennikśmierci to kolejna trzymająca w napięciu książka. Za każdym razem i również tutaj dostaje to czego oczekuję i się spodziewam. Tortury, krew, zbrodnie.
Tym razem przez przypadek został skradziony mordercy jego dziennik. Zeszyt, w którym opisuj swoje wszystkie zbrodnie, włącznie z danymi gdzie pochował ciała swoich ofiar. Sprawa trafia w ręce Roberta Huntera. Nie dość, że musi ustalić kim jest morderca to jeszcze trzeba zaopiekować się i chronić złodziejkę, na której chce zemścić się zwyrodnialec. Podwójna robota, a uwierzcie mi, podopieczna Roberta nie bardzo współpracuje. 😜

Jest ciekawie i emocjonująco. Z niecierpliwością czekam na złapanie zbrodniarza. Serce bije mi mocniej jak nie wiem jak zakończy się ostatnie starcie Huntera z mordercą. Nigdy nie wiadomo co zaplanował autor. Czy któryś z bohaterów zginie? Czy odejdzie z oddziału?
Z wielką przyjemnością czytam jego książki. A jak już skończę dwunastą to chyba będę płakać 🤣

Polecam 💪💪💪

Za chwilę wracam do Was z literaturą dziecięcą, ale w przerwie kończę Roberta Huntera. Jestem coraz bliżej, bo jedenasta część już za mną.

#dziennikśmierci to kolejna trzymająca w napięciu książka. Za każdym razem i również tutaj dostaje to czego oczekuję i się spodziewam. Tortury, krew, zbrodnie.
Tym razem przez przypadek został skradziony mordercy jego dziennik. Zeszyt,...