Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pisząc to wyrzekam się wszelkiej nadziei, że kiedyś ktoś mnie będzie czytać i rozumieć" (str 8)
Tymi oto słowy zaczyna główny bohater snuć smutno-gorzką opowieść o swoim życiu, trzymając się faktów rzeczywistych i prawdy.Jest to rewelacyjna powieść przenosząca nas do Egiptu i krajów Bliskiego Wschodu wieku XVIII. Mimo iż zawiera ponad 600 stron trudno się od niej oderwać, a kiedy już to uczynimy nasze myśli wciąż krążą wokół niej.Napisana przepięknym , obrazowym językiem przybliża nam życie codzienne na dworze faraona i zwykłych ludzi, ich zwyczaje, ubiór,pracę, problemy.Napisana 70 lat temu ma w sobie coś tak niezwykłego, iż współczesne pokolenie doby internetu, komórek zachwyca się nią. Powinna stać się wzorem dla wielu autorów współczesnego bełkotu. Poznajemy nowych i starych bogów czczonych przez różne narody z ich potężną siłą i mocą,różne skuteczne metody leczenia chorych,sposoby prowadzenia walki, intrygi toczone na dworach faraonów, potężną władzę jaką posiadali kapłani, a także niezwykle odważne życie erotyczne tych czasów.Poznajemy skutki wprowadzenia wizji nowego świata, w którym wszyscy mieli być równi a skończyło się na chaosie,nędzy, cierpieniu i morzu krwi i ofiar. Dowiadujemy się o potędze żądzy, nienawiści, kłamstwa i chciwości, które niepodzielnie rządziły, rządzą i będą rządzić światem. O ludzkiej zachłanności, która potrafi zniszczyć ludzi. O potężnej czasem zgubnej sile miłości,wielkiej samotności, przebiegłości kobiet,a także o ogromnej niesprawiedliwości i krzywdzie ludzi biednych.Dylemat człowieka rozdartego przeciwko posłuszeństwu dla swojego zwierzchnika a swoimi przekonaniami Świetnie wykreowane postaci i to zarówno męskie jak i kobiece. Kapitalna i przesympatyczna postać niewolnika Kaptaha z żyłką do interesów,mądrościami i humorem.Bogactwo opisów przyrody, wiele przemyśleń i mądrości życiowych. Nawet śmierć może być piękna gdy podana jest w odpowiednim przekazie. Ogromne znaczenie ludzkiego organu jakim jest wątroba, bo pomijając fakt, iż była źródłem przepowiedni to jeszcze odzwierciedlała stany emocjonalne człowieka "ucieszyć wątrobę","wątroba pełna troski", "wypuścić krew z wątroby" i wiele innych. Podobało mi się też określenie "brzęczenie much" "twoje słowa są jak brzęczenie much w moich uszach" wielokrotnie stosowane.
"Tak nierozsądne jest serce ludzkie, że nigdy nie zadowala się swoim losem, lecz czyni wszystko, by zakłócić człowiekowi spokój i zasiać mu w duszy rozterkę" (str 382)

"Pisząc to wyrzekam się wszelkiej nadziei, że kiedyś ktoś mnie będzie czytać i rozumieć" (str 8)
Tymi oto słowy zaczyna główny bohater snuć smutno-gorzką opowieść o swoim życiu, trzymając się faktów rzeczywistych i prawdy.Jest to rewelacyjna powieść przenosząca nas do Egiptu i krajów Bliskiego Wschodu wieku XVIII. Mimo iż zawiera ponad 600 stron trudno się od niej oderwać,...

Fascynująca lektura. Pełny podziw i szacunek dla Magdaleny Grzebałkowskiej za stworzenie tak monumentalnej i przejmującej biografii rodziny Beksińskich. To ona sprawiła, iż od książki trudno się oderwać, a po jej ukończeniu chciało by się jeszcze. Lecz nic więcej nie może być, bo główni bohaterowie spoczywają w rodzinnym grobowcu.Zdzisław i Tomasz, ojciec i syn, geniusze żyjący w swoim ponurym i obsesyjnym świecie, pedanci do bólu, ze swoistym, indywidualnym spojrzeniem na świat,ze swoimi fobiami, lękami i pragnieniami.Utalentowani wielokierunkowo, dochodzący do wiedzy w nieznanej im materii z uporem maniaka, aż do osiągnięcia perfekcji.Ojciec nikomu i niczemu nie ufał, cechował go brak asertywności przez co wielokrotnie stawał się ofiarą innych.Obsesyjne są motywy jego prac, przepełnione śmiercią, okrucieństwem, demonizmem, seksualnością.Dziwny sposób wychowania syna w izolacji od innych dzieci, specyficzne relacje rodzinne, atmosfera domowa doprowadziły iż określano Tomasza "fantastą z kompleksem niższości" (str 111). Dziwny to był człowiek, agresywny egoista, nienawidzący świata, pragnący bezgranicznej miłości.Jego chore, absurdalne pomysły wprawiały ludzi w przerażenie.W tle pojawia się trzeci bohater Zosia "służąca" matki, teściowej, męża i syna, automat do pracy spełniający zachcianki członków rodziny,znoszący w milczeniu swoje cierpienia psychiczne i fizyczne. Biografia rodziny oparta jest na pamiętnikach prowadzonych przez bohaterów, korespondencji , licznych wywiadach, materiałach źródłowych, okraszona zdjęciami i reprodukcjami obrazów, co w dużej mierze wzbogaca słowo pisane. Niesamowita, przytłaczająca i smutna historia zapisana przez życie. Po przeczytaniu książki odsłuchałam ostatniej audycji Tomka z radiowej Trójki. Chwyta za serce, a Lullaby (kołysanka) w wykonaniu New Model Army idealnie oddaje nastrój przyszłego samobójcy.

Fascynująca lektura. Pełny podziw i szacunek dla Magdaleny Grzebałkowskiej za stworzenie tak monumentalnej i przejmującej biografii rodziny Beksińskich. To ona sprawiła, iż od książki trudno się oderwać, a po jej ukończeniu chciało by się jeszcze. Lecz nic więcej nie może być, bo główni bohaterowie spoczywają w rodzinnym grobowcu.Zdzisław i Tomasz, ojciec i syn, geniusze...

Wspaniale opowiedziana historia ostatniej rodziny Romanowów oparta na bogatym materiale źródłowym i świetnie wykreowanymi postaciami, wzbogacona zdjęciami z albumu rodzinnego.Poznajemy wielką miłość jaka połączyła cara Mikołaja II z chorowitą heską księżniczką.Oddanie i uwielbienie da swoich dzieci. Rozczarowanie opinii publicznej z każdym przyjściem na świat żeńskiego potomka i nieakceptowanie imperatorowej przez arystokrację rosyjską. Życie rodziny carskiej toczące się w ciągłej izolacji w czasach pokoju i zawirowań historycznych. Życie w ciągłym strachu o bezpieczeństwo i zdrowie najbliższych. Wszystkie dzieci cara miały swoją odrębną, wyrazistą osobowość, charakter i uzdolnienia, a życie w izolacji zespoliło je emocjonalnie. Była to wzorcowa rodzina, która niestety miała pecha żyć w niesprzyjających czasach. Co zawiniły młode księżniczki,że życie skończyło się dla nich zanim naprawdę zaczęło? Godność którą zachowały do końca,skromność w jakiej były wychowywane, odpowiedzialność i oddanie w opiece nad chorym bratem i coraz bardziej niestabilną psychicznie matką, głęboką religijność, pragnienie miłości, opieka nad rannymi żołnierzami czy to są dowody winy i wyroku skazującego? Książka wywołuje niesamowite emocje, żal, współczucie i podziw, iż mimo nudy towarzyszącej przez całe życie, niesprzyjającym okolicznościom, niepewności co przyniesie jutro, stawianym ograniczeniom , a na końcu złośliwościom i znieważeniom potrafiły zorganizować dzień codzienny, a wyzwaniom stawić czoła.

Wspaniale opowiedziana historia ostatniej rodziny Romanowów oparta na bogatym materiale źródłowym i świetnie wykreowanymi postaciami, wzbogacona zdjęciami z albumu rodzinnego.Poznajemy wielką miłość jaka połączyła cara Mikołaja II z chorowitą heską księżniczką.Oddanie i uwielbienie da swoich dzieci. Rozczarowanie opinii publicznej z każdym przyjściem na świat żeńskiego...

"Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat" (str 279/280)
Prawdziwa historia, poruszająca i wzruszająca opowiedziana przez uczestniczkę tragicznych wydarzeń, wspomagana opowieściami najbliższych i pamiętnikiem ojca.Poznajemy życie mieszkańców przedwojennego Lwowa, szczęśliwe dzieciństwo bohaterki, gwałtownie przerwane przez czas wojenny, okupację sowiecką z jej komunistycznymi ideałami, a następnie jeszcze gorszą -niemiecką ze wsparciem ukraińskim. Standardy życia przedwojenne i wojenne majętnej żydowskiej rodziny.Okrutna dla Żydów wojenna rzeczywistość, śmierć na miejscu, wywózka do obozów zagłady, lub życie w warunkach urągających ludzkiej godności, bez środków do życia, katorżniczej pracy, niepewności jutra, świadomości utraty najbliższych i desperackich decyzji w celu ochrony życia swojego i rodziny.14 miesięcy w kanałach. Dla nas niewyobrażalne. Życie w brudzie, ciemności, zimnie w towarzystwie szczurów, robactwa, chorób i czyhających zewsząd niebezpieczeństw. Niezwykły hart ducha, wola przetrwania, wielka miłość rodzicielska chroniąca swoje potomstwo, a także niezwykłe akty odwagi.Podziemna gehenna, w której uczestnicy próbowali stworzyć namiastkę normalnego życia przypominające to na powierzchni.Jednakże ci ludzie nie przeżyliby, gdyby nie niesamowite poświęcenie, oddanie, chęć niesienia pomocy, wiara w to iż pomagając innym pomagamy sobie grupy polskich kanalarzy.To ich postawa pomogła ocalić mieszkańców "kanałowego królestwa".

"Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat" (str 279/280)
Prawdziwa historia, poruszająca i wzruszająca opowiedziana przez uczestniczkę tragicznych wydarzeń, wspomagana opowieściami najbliższych i pamiętnikiem ojca.Poznajemy życie mieszkańców przedwojennego Lwowa, szczęśliwe dzieciństwo bohaterki, gwałtownie przerwane przez czas wojenny, okupację sowiecką z jej...

"Przyszłości nie można budować na żałobie i smutku.Ani na poczuciu winy".(str 32)Lecz jak to zrobić? Skoro wspomnienia tych przerażających dni tkwią w ludziach i nigdy się od nich nie uwolnią.
Jest to wstrząsający i przygnębiający reportaż o małym kraju afrykańskim Rwandzie "ziemi tysiąca wzgórz i miliona uśmiechów" (str 11), w którym bezrobocie wynosi 80%, a co 3-ci człowiek żyje za mniej niż 1 dolara.Poznajemy Rwandę z czasów sprzed kolonizacji zamieszkałej przez plemiona Hutu, Tutsi i Twa, jak stała się kolonią niemiecką, później belgijską, a później przyszedł rasizm.................
Obalono monarchię, a władzę przejęli Hutu i zaczęła się trwająca wiele lat apokalipsa Tutsi.W kwietniu 1994 roku zestrzelony został samolot z prezydentem na pokładzie dając początek fali ludobójstwa.
"Przez 100 dni zabijano tu 10 tysięcy ludzi dziennie, 400 w ciągu godziny, 7 w ciągu minuty" (str 14)
Czytanie o tych okropnych zbrodniach wstrząsa czytelnikiem, nie wierzy się iż to może być prawda, że to się naprawdę wydarzyło. Podziwiam autora za to iż był w stanie wysłuchać relacji światków ocalałych i zobaczyć na własne oczy dowody zbrodni. A już zupełnie nie wyobrażam sobie życia człowieka, który przetrwał to piekło, któremu na oczach zabito całą rodzinę, zgwałcono wszystkie kobiety. Ile faktycznie było ofiar tego nikt nie wie. Dowody osobiste i spisy ludności były niszczone, a mordercom przyświecał tylko jeden cel "Wymazać, zetrzeć,unicestwić" (str 75). W każdej rodzinie były ofiary lub sprawcy ludobójstwa i co się w głowie nie mieści większość katów to byli katolicy.Autor zadaje mnóstwo pytań zarówno oprawcom, ofiarom i świadkom wydarzeń. Większość z nich niestety pozostaje bez odpowiedzi. Mimo iż jest to trudna lektura to trzeba o tym mówić, by świat nie zapominał o milionach niewinnych ofiar, którzy ponieśli śmierć za to ,że kolor ich skóry był inny.Musimy też pamiętać, że każdy kij ma dwa końce i role zawsze mogą się odwrócić.

"Przyszłości nie można budować na żałobie i smutku.Ani na poczuciu winy".(str 32)Lecz jak to zrobić? Skoro wspomnienia tych przerażających dni tkwią w ludziach i nigdy się od nich nie uwolnią.
Jest to wstrząsający i przygnębiający reportaż o małym kraju afrykańskim Rwandzie "ziemi tysiąca wzgórz i miliona uśmiechów" (str 11), w którym bezrobocie wynosi 80%, a co 3-ci...

"Zapragnąłem gorąco pokazać tę młodzież światu, utrwalić prawdę o tej młodzieży, przedłużyć jej społeczne życie poza śmierć (str 16) i udało się to Autorowi znakomicie.
Znam historię, oglądałam film, wiedziałam jaki będzie finał, jednak czytanie bolało i to bardzo. Ci młodzi ludzie wierni swoim ideałom,służbie polskości i patriotyzmowi, bohaterscy w swoich działaniach dopiero co chodzili w życie, mieli plany na przyszłość, a wojna im to odebrała.Wywodzili się z domów pełnych miłości rodzinnej, związani z harcerstwem, walką o wolną Polskę poprzez samodoskonalenie i naukę młodszych pokoleń. Piękni, zdolni, z pomysłami, związani z sobą emocjonalnie. Poznajemy ich uzdolnienia, zainteresowania, osobowość, pracę nad wyrobieniem charakteru.Życie przedwojenne i w czasie wojny od akcji mało-sabotażowych do dywersyjnych cały czas pamiętając o samokształceniu "Walka musi iść w parze z ciągłym przygotowywaniem się do życia "cywilnego" w wyzwolonym kraju" (str 231)
Jest to też historia Autora i powstania tej książki i jej losy. Wzbogacona licznymi zdjęciami z życia naszych bohaterów i pamięci o nich.
Jest hołdem oddanym młodemu pokoleniu, któremu przyszło żyć w tak okrutnych czasach, ich odpowiedzialności, karności i posłuszeństwie, poświęceniu i zaangażowaniu w powierzone zadania.

"Zapragnąłem gorąco pokazać tę młodzież światu, utrwalić prawdę o tej młodzieży, przedłużyć jej społeczne życie poza śmierć (str 16) i udało się to Autorowi znakomicie.
Znam historię, oglądałam film, wiedziałam jaki będzie finał, jednak czytanie bolało i to bardzo. Ci młodzi ludzie wierni swoim ideałom,służbie polskości i patriotyzmowi, bohaterscy w swoich działaniach...

"Czasami życie przenosi nas w miejsca, które nam nie odpowiadają, i nie możemy na to nic poradzić; pozostaje pogodzić się z losem" (str 17)
Po książki Reyes Monforte można sięgać w ciemno. Są dopieszczone, z dużym ładunkiem emocjonalnym, oparte na faktach i bogatych materiałach źródłowych. "Rosyjska namiętność" to historia życia kompozytora Siergieja Prokofiewa i jego żony Liny. Była córką muzyków, którzy wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, gdzie poznała swojego przyszłego męża. Prawdziwa miłość, która połączyła ich od pierwszego wejrzenia i szczęśliwe lata przedwojenne w Europie.Wzajemne rozumienie się bez słów, wsparcie, wzloty i upadki ich związku, sukcesy święcone na scenach całego świata. Ona uwielbiana w świecie artystycznym, adorowana przez rzeszę mężczyzn, pozostała wierna do końca życia jedynej miłości swojego życia i jego muzyce.On utalentowany muzyczny wizjoner odchodzący od klasycznej tradycji, rewolucjonista w dziedzinie muzyki ubóstwiany za swoją twórczość. Otoczeni plejadą znanych osobistości ze świata kultury.Mimo tęsknoty za ojczyzną życie na Zachodzie dawało mu więcej możliwości, swobody i luksusu, o czym się przekonał na własnej skórze decydując się na powrót do ojczyzny po wielu latach nieobecności, mamiony obietnicami składanymi mu przez ówczesne władze, niepomny na sygnały ostrzegawcze przyjaciół. Zachodni świat pełen barw, kolorów i świateł, gdzie łatwiej było spełniać marzenia w porównaniu z szarością i beznadziejnością Wschodu. Zagęszczająca się atmosfera w Związku Radzieckim pełna lęków, intryg, zdrad, fałszywych oskarżeń,aresztowań i deportacji, propagandy pod rządami Stalina. Powstawanie pierwszych obozów pracy przymusowej Gułagów.
"Byli w kraju, w którym działo się wiele strasznych rzeczy, a jednocześnie nie działo się nic strasznego" (str 317)
Kraju, gdzie torturowano i zabijano tysiące niewinnych ludzi, z których wielu poświęciło całe życie służbie ojczyźnie, a miliony kierowano do obozów pracy. Kraju, gdzie prawo było bezkarnie łamane.Wielu przyjaciół Prokofiewów pada ofiarą reżimu stalinowskiego, aż w końcu i oni sami.Ich życie tak jak i wielu innych związane było z wydarzeniami politycznymi i społecznymi. Tworzenie pod presją i dyktandem władzy komunistycznej na dłuższą metę niszczyło ludzi.
Koszmar Łubianki, okrutne i nieludzkie warunki tam panujące. Tortury fizyczne i psychiczne, by złamać człowieka.
"Łubianka to najwyższy budynek w Moskwie, bo już z piwnicy świetnie widać Syberię" (str 316)
Strażników oprawców nie interesowało czy człowiek jest winny , czy nie. Ich zadaniem było zmusić więźnia do podpisania zeznania, by wykazać się zrealizowaniem zaplanowanych zadań, by zadowolić górę i podążać drogą awansu zawodowego.
"U nas jeśli ktoś ma człowieka, to znajdzie paragraf" (str 525)
Kto zgadzał się z oskarżeniem kierowany był do obozów pracy, budowanych przez samych więźniów, zamieszkiwanych przez skazanych na kilkadziesiąt lat upokarzanych, wykonujących katorżnicza pracę o głodzie, mrozie, pozbawionych wszelkich praw poza jednym - prawem do pracy.
"Byli oni prywatną własnością państwa, które nie uznawało własności prywatnej" (str 557)
Jest to historia o ogromnej sile charakteru jednych, strachu i służalczości by przetrwać drugich.Bolesnej i tragicznej prawdzie narodu rosyjskiego rządzącego przez człowieka, który nie był człowiekiem.
"Rosjanie wolą nie pamiętać przeszłości, bo teraźniejszość i przyszłość wydają im się już dostatecznie skomplikowane. Rosja nie chce pamiętać, bo wspomnienia bolą, upokarzają i zawstydzają." (str 653)

"Czasami życie przenosi nas w miejsca, które nam nie odpowiadają, i nie możemy na to nic poradzić; pozostaje pogodzić się z losem" (str 17)
Po książki Reyes Monforte można sięgać w ciemno. Są dopieszczone, z dużym ładunkiem emocjonalnym, oparte na faktach i bogatych materiałach źródłowych. "Rosyjska namiętność" to historia życia kompozytora Siergieja Prokofiewa i jego żony...

"Uczenie się jest po prostu naturalną konsekwencją życia - jednego nie ma bez drugiego" (str 28)
Młody , kreatywny człowiek podjął się trudnego zadania, przybliżenia nam sposobów efektywnego uczenia się. Nie zrobił tego po łebkach, lecz dogłębnie studiował literaturę dostępną w tym temacie (o czym świadczy 17 stronicowa bibliografia), konsultował się z ekspertami i stworzył coś przydatnego dla ludzi, którzy chcą wzbogać swoją wiedzę, własną ciężką pracą, a nie przeświadczeniem , iż po lekturze książki stanie się geniuszem. Sam testował na sobie opisywane metody, nie ustrzegając się błędów (nauka losowo wybranego języka w pół roku, czy uzyskanie certyfikatu sędziego piwnego). Zresztą Autor znany jest z programu "Polimaty", gdzie wykazuje się się wiedzą z różnych dziedzin życia. Nie zapominajmy też o szlachetnym celu, każda sprzedana książka = posiłek dla dziecka w ramach programu "Pajacyk".
Jako pedagog z wieloletnim stażem chciałabym sprostować jedną rzecz.Obecny program nauczania nie opiera się na powtarzaniu wiedzy na kolejnych etapach edukacyjnych, jak to było za czasów Autora. Jest to kontynuacja wiedzy poczynając od starożytności w SP na współczesności kończąc w LO (nie ma już powtórek i utrwalania na każdym etapie).I podejrzewam,że wiedza maturzystów przyswojona na etapie szkoły podstawowej dawno się ulotniła.Jest wiele programów ujawniających brak podstawowej wiedzy u uczniów czy to gimnazjalistów czy licealistów. Nie chcę tu nikogo obrażać, bo kto rzetelnie podchodzi do nauka zbiera profity, a kto lajtowo do niej podchodzi ośmiesza się.Autor udowadnia, że nasze życie to ciągła nauka, nawet po zakończeniu edukacji szkolnej. Bo podejmując pracę nieustannie musimy się dokształcać, by podążać za obowiązującymi trendami współczesnego świata.Przytacza i omawia metody i techniki skutecznego uczenia się. Wskazuje błędy popełniane przez uczniów i nauczycieli w procesie uczenia się. Przytacza wypowiedź fińskiego edukatora, w którym zawarta jest cała kwintesencja procesu nauczania "Przygotowujemy dzieci, aby wiedziały, jak się uczyć, nie jak zdać egzamin" (str 53).
W każdej z prezentowanych technik przytacza badania, wyniki eksperymentów przeprowadzonych na wybranej populacji, by odzwierciedlić większą lub mniejszą ich skuteczność.Znajdujemy też wiele przypisów od Autora wyjaśniających podejmowane zagadnienia, a pod każdą techniką zwarte podsumowanie.Wiele informacji z różnych dziedzin życia, a wszystko przejrzyście i kolorowo. Wybór danej techniki i metody należy do nas samych. Autor wielokrotnie podkreśla, iż te metody nie uczynią z nas geniuszy, są jedynie środkiem do osiągnięcia jakiegoś celu. A jakiego?. To my decydujemy.
"Trzeba się nauczyć, jak się uczyć, aby skutecznie się uczyć" (str 269)

"Uczenie się jest po prostu naturalną konsekwencją życia - jednego nie ma bez drugiego" (str 28)
Młody , kreatywny człowiek podjął się trudnego zadania, przybliżenia nam sposobów efektywnego uczenia się. Nie zrobił tego po łebkach, lecz dogłębnie studiował literaturę dostępną w tym temacie (o czym świadczy 17 stronicowa bibliografia), konsultował się z ekspertami i stworzył...

"Są chwile kiedy sport i rywalizacja sportowa pomiędzy zawodnikami stają się czymś więcej niż prywatną sprawą dwóch graczy" (str 94)
Genialny debiut. Ta książka to majstersztyk, na długo zostanie w pamięci.Autor zabiera nas zarówno w podróż (dosłowną),ukazując piękno jego kraju, jak i historyczną z przystankami przy ważnych wydarzeniach dawnego Związku Radzieckiego i innych krajów.Od czasów Breżniewa,przez Letnie Igrzyska Olimpijskie w Moskwie i Los Angeles, tajne operacje wojsk radzieckich w Afganistanie, powolny upadek komunizmu do czasów Gorbaczowa i pieriestrojki.Do opisu wielu wydarzeń z kart powieści Autora zainspirowały autentyczne zdarzenia ze świata sportu, kultury i polityki.Również postaci książkowe wzorowane są na autentycznych osobistościach.Poznajemy codzienny świat radzieckich ludzi z hektolitrami wódki lub spirytusu spożywanego przy każdej okazji.Wszechobecną propagandę radziecką, mamiącą ludzi i daleką od realiów życiowych. Rolę partii w życiu obywateli, ich macki sięgające w najgłębsze zakątki. Nieodwołalne decyzje, narzucanie swojej woli, sterowanie ludzkim życiem, ciągła inwigilacja.Biesiady członków KC, gdzie każdy musiał mieć się na baczności, bo błąd drogo kosztował. Jak szybko w tym kraju bohater stawał się jednocześnie wrogiem.
Odnajdujemy tu przepiękne, plastyczne i pobudzające wyobraźnię opisy miast o różnych porach dnia i roku. Zwykłe, podstawowe czynności są tak pięknie opisane, iż jawią się jako zjawiska nie z tej ziemi.
Autor wprowadza nas w świat królestwa szachów, lecz nie trzeba znać jego przepisów, bo liczy się atmosfera wokół niego.Emocje, nerwy, doznania, wyzwania, konsekwencje za lekceważenie przeciwnika, determinacja w dążeniu do zwycięstwa, analiza różnorodnych wariantów, pojedynki arcymistrzów.
"Szachy to nie tylko talent, ale też spryt, intuicja i znajomość psychologii" (str 297)
W kolejnym poznawanym wątku, obyczajowym Autor mówi o wielkich pasjach i namiętnościach. O różnych obliczach miłości, o przedkładaniu iluzorycznego wyobrażenia o niej nad prawdziwe głębokie uczucie.O marzeniach, które spełniają się do czasu, o obsesyjnej nienawiści.Poznajemy ile trzeba podjąć trudności, wysiłku, samozaparcia w dostaniu się na szczyt, a kiedy już się go osiągnie i początkowej euforii, realia okazują się zgoła odmienne od oczekiwanych.O słabości człowieka wobec sławy i sukcesów i ucieczce od problemów, lęków i cierpienia w alkohol i staczaniu się w przepaść, z której trudno jest się wydostać. O poszukiwaniu własnej tożsamości, bólu samotności, rozdartych i zranionych duszach i wspomnieniach, które przynoszą ból.
"Czasem, żeby poczuć się wolnym, zacząć coś na nowo, trzeba stracić wszystko" (str 615)

"Są chwile kiedy sport i rywalizacja sportowa pomiędzy zawodnikami stają się czymś więcej niż prywatną sprawą dwóch graczy" (str 94)
Genialny debiut. Ta książka to majstersztyk, na długo zostanie w pamięci.Autor zabiera nas zarówno w podróż (dosłowną),ukazując piękno jego kraju, jak i historyczną z przystankami przy ważnych wydarzeniach dawnego Związku Radzieckiego i innych...

"Zbyt wiele dobrego może prowadzić do zła" (str 79)
Wielopokoleniowa saga gruzińskiego fabrykanta czekolady z jego tajemnym przepisem jako remedium na wszystko, kojące ból, rany, uzależniające i przynoszące nieszczęście. Napisana pięknym, obrazowym językiem z wyrazistymi postaciami ze swoimi dramatami, wątpliwościami, rozdarci wewnętrznie, usiłujący sprostać codziennemu życiu coraz bardziej zagmatwanemu. O losach swoich przodków opowiada jedna z przedstawicielek młodszego pokolenia kierując je do swojej siostrzenicy.Z jej opowieści przebija smutek, gdyż dzieje jej przodków nie były szczęśliwe. Każdy z nich doświadczył jakiejś tragedii i nieszczęścia, a radość trwała zbyt krótko by się można było nią nacieszyć. Wydarzenia z przeszłości stawały się zaczątkiem lawiny tragicznych wydarzeń w przyszłości. Głównym winowajcą tego stanu rzeczy były czasy w jakich przyszło im żyć, a w szczególności okres II Wojny Światowej i okres po niej za czasów Stalina. Również ciężkie lata dwudzieste niszczyły ludzi, związki małżeńskie i rodziny.Niszczono pamięć o przeszłości, budowano nową rzeczywistość napędzaną przez propagandę kosztem wielu istnień ludzkich.
"Życie zostawiło śmierci wolną rękę. Wielu zręcznym katom" (str 204).
Wysoka cena jaką się płaciło za swoje marzenia. Rozpacz z powodu zdrady zrównana z brakiem godności, bezradnością i strachem.Wiele faktów historycznych. To powieść od której trudno się oderwać.

"Zbyt wiele dobrego może prowadzić do zła" (str 79)
Wielopokoleniowa saga gruzińskiego fabrykanta czekolady z jego tajemnym przepisem jako remedium na wszystko, kojące ból, rany, uzależniające i przynoszące nieszczęście. Napisana pięknym, obrazowym językiem z wyrazistymi postaciami ze swoimi dramatami, wątpliwościami, rozdarci wewnętrznie, usiłujący sprostać codziennemu...

"Ptaki odlatują, jeden po drugim...."(str 199)
"Każdy potrzebuje własnej drogi ucieczki (str 206)
Opowieść o dwóch afgańskich kobietach żyjących w różnych czasach, które oczekiwały więcej od danego im życia, o ich odwadze w kierowaniu swoim przeznaczeniem i podejmowanych działaniach, by odmienić swój los na lepszy.Historia kobiet, których głos się nie liczył, decydowano za nie i planowano ich życie. Przychodziły na świat, by pracować w domu rodzinnym, a później męża, bez prawa udziału w życiu publicznym.Żyły w całkowitej izolacji od świata zewnętrznego, często bez możliwości kontaktów z rodzicami i rodzeństwem.Dziewczynki wydawane za mąż za mężczyzn często dwukrotnie starszych od nich. W tajemnicy przed rodziną sprzedawane, lub oddawane do obcych domów w ramach spłaty długu. Żyją z innymi żonami swojego męża w zgodzie lub nie w domu kierowanym przez teściową, często poniżane, bite, wykonujące najgorsze prace domowe.Kiedy próbują upomnieć się o swoje prawa, drogo za to płacą.Historie dziewczynek, zmuszonych ze względu na okoliczności przeistoczyć się w chłopców, waśnie w klanach i między nimi prowadzące do izolacji niewygodnych członków. Brak szacunku dla ludzi ułomnych.Wkraczamy także na dwór królewski, poznajemy prawa obowiązujące w haremie, rywalizację w nim i okrucieństwo z jakim karano osoby naruszające je.Znaczenie edukacji w dalszym życiu dziewczynek, gdzie większość z nich była analfabetkami. Jest to powieść o bezwzględnej dominacji mężczyzn, którą wykorzystywali na różne sposoby. O grze pozorów, udawaniu, fałszu i obłudzie w afgańskich rodzinach i sąsiedzkiej hipokryzji.

"Ptaki odlatują, jeden po drugim...."(str 199)
"Każdy potrzebuje własnej drogi ucieczki (str 206)
Opowieść o dwóch afgańskich kobietach żyjących w różnych czasach, które oczekiwały więcej od danego im życia, o ich odwadze w kierowaniu swoim przeznaczeniem i podejmowanych działaniach, by odmienić swój los na lepszy.Historia kobiet, których głos się nie liczył, decydowano za...

"Wszyscy jesteśmy niewolnikami: naszych namiętności, naszych próżnych żądz, naszych chuci, strachu, wreszcie naszej głupoty" (str 342)
Mistrzostwo z jakim Autor opisał Cesarstwo Rzymskie dwa tysiące lat temu, samo Miasto, klimaty w nim panujące, atmosferę i intrygi na dworze cesarskim no i przede wszystkim głównych bohaterów, zasługuje na uznanie i szacunek nad znawstwem tematu. Tutaj prawda miesza się z fikcją, a całość trzyma w napięciu do samego końca, mimo że pewne rzeczy są wiadome z historii, to niektóre pozostają wytworem Autora. Tym nie mniej nie chciałabym żyć w tamtych czasach, gdzie jutro było niepewne i nigdy nie wiedziałeś z której strony nastąpi atak. Główna bohaterka Agrypina całe życie poświęciła by wspiąć się na szczyty i wraz z synem zarządzać Imperium nie zawahała się przed niczym, a przeszkody wyrastające na jej drodze potrafiła usunąć w taki czy inny sposób. Zresztą życie większości znanych osobistości to wielka huśtawka wzbijająca się na wysokość w zależności z której strony wiatr powieje. Walka o przetrwanie, o władzę nie przebierając w środkach , prokurując fałszywe oskarżenia, zabijając niewygodnych.Bezwzględność i okrucieństwo. Tutaj trup gęsto się ściele, nie trzeba czytać thrillerów wystarczy przyjrzeć się historii rzymskiej.Zdrady małżeńskie, związki kazirodcze, wyuzdanie seksualne, spiski, podejrzenia, a także zdolność do poświęceń by ratować swoje życie i najbliższych. Dwulicowość poddanych cesarza, zmieniających swoje poglądy i działania, by pomnożyć majątek i zabezpieczyć swoją przyszłość. Rywalizacja o wpływy w pałacu, zmiany i naginanie prawa by dostosować je do aktualnej sytuacji.Smak zwycięstwa i gorycz porażki przeplatające się ze sobą w zależności od sytuacji i okoliczności. Smutna prawda o ludzkiej zachłannej naturze. Ci którzy doświadczyli poniżenia i cierpienia w przeszłości po wspięciu się na piedestał władzy stają się okrutni, zachłanni, pragną coraz więcej zapominając czego kiedyś doświadczyli. Fascynująca lektura.

"Wszyscy jesteśmy niewolnikami: naszych namiętności, naszych próżnych żądz, naszych chuci, strachu, wreszcie naszej głupoty" (str 342)
Mistrzostwo z jakim Autor opisał Cesarstwo Rzymskie dwa tysiące lat temu, samo Miasto, klimaty w nim panujące, atmosferę i intrygi na dworze cesarskim no i przede wszystkim głównych bohaterów, zasługuje na uznanie i szacunek nad znawstwem...

"Nie wychowujemy naszych dzieci dla siebie, ale dla innych" (str 126)
Kontynuacja sagi jodłowskiej o wiele bardziej bolesna i dramatyczna. Do głosu dochodzi młode pokolenie, decydujące się na życie poza granicami kraju.Ich nieprzemyślane decyzje, urażona duma prowadzi do wieloletniej izolacji rodzinnej, co boleśnie odczuwają zarówno sami jak i ich najbliżsi. Mocna pozycja kobiet spełniających się w związkach ze starszymi partnerami.Obserwujemy jak nasi bohaterowie zmieniają się, potrafią odnaleźć się w sytuacjach, które przyniosło im życie.Udane, kochające się małżeństwa, ukrywające przed sobą bolesną prawdę. Jednakże z upływem czasu rodzinne tajemnice stopniowo się odsłaniają i rzucają nowe światło na wcześniejsze wydarzenia.Perfidne intrygi stosowane do osiągnięcia zamierzonego celu. Podsycanie nienawiści i zazdrości do granic obłędu i okrucieństwa, by utrudnić innym życie.Nieudane próby odzyskania tego, co dawno się utraciło.Poczucie winy wynikające z popełnienia niegodnych czynów, ulatniające się po poznaniu prawdy. Nieszczęścia spadające na rodzinę powodujące ból, rozpacz i szukanie pocieszenia w samotności. Ta historia poruszy niejedno serce.

"Nie wychowujemy naszych dzieci dla siebie, ale dla innych" (str 126)
Kontynuacja sagi jodłowskiej o wiele bardziej bolesna i dramatyczna. Do głosu dochodzi młode pokolenie, decydujące się na życie poza granicami kraju.Ich nieprzemyślane decyzje, urażona duma prowadzi do wieloletniej izolacji rodzinnej, co boleśnie odczuwają zarówno sami jak i ich najbliżsi. Mocna pozycja...

Jest to książka " o ludziach, którzy, mimo traumatycznych wydarzeń, znaleźli w sobie siłę, by ruszyć z miejsca, aby żyć dalej." (str.466)

Poruszająca historia migrantów osadzona w świecie karteli w Meksyku. Główna bohaterka prowadzi księgarnię, starając się dobierać książki, które wywierają na niej wrażenie, wzbogacają jej wiedzę. Lubi też dyskutować o nich z klientami. Z jednym z nich nawiązuje przyjacielską więź, dyskutując początkowo o przeczytanych książkach, później schodząc na tematy osobiste, rodzinne, a także o wyborach dokonywanych w życiu. Bardzo się do siebie zbliżyli, rozumieli się, a łącząca ich więź stawała się coraz bardziej intensywna, lecz z czasem okazała się niebezpieczna. Kiedy była przekonana, że ma prawdziwego przyjaciela brutalna prawda wychodzi na jaw, jest rozdarta wewnętrznie. On okazał się być człowiekiem o dwóch osobowościach.

W mieście dominuje przemoc, rywalizacja miedzy kartelami, mieszkańcy żyją w ciągłym strachu, zmuszeni do płacenia haraczy. Wolna prasa powoli zanikała. Akty niewyobrażalnej brutalności karteli początkowo przerażają mieszkańców Acapulco, później ich znieczulają jako mechanizm obronny. Fala morderstw narasta, a jedynym który stawił czoła czynom karteli na łamach prasy był dziennikarz, mąż bohaterki, za co on i jego rodzina zapłacili najwyższą cenę. Zdesperowana, pogrążona w smutku bohaterka podejmuje próbę ucieczki by ratować syna i siebie. Żyje w ciągłym strachu, nikomu nie ufa, boi się, nie wie co ich czeka, lecz musi stawić czoło nieznanemu losowi.

Ataki paniki, trauma, strach to pokłosie koszmaru jaki oboje przeżyli. Ma świadomość, że kartel ma długie macki i może ich dopaść w każdej chwili. Po tragedii jaką przeżyli zdaje sobie sprawę, że jej dotychczasowe życie było trywialne, a rzeczy którymi się przejmowała mało istotne. Trudna droga ucieczki, nawarstwiające się problemy wykańczają psychicznie matkę i syna, który mimo iż był małym chłopcem był nadzwyczaj odważnym małym człowiekiem i często potrafił stawić czoła w trudnych sytuacjach. Małymi krokami posuwają się do przodu z towarzyszącymi im strachem, niepewnością, nerwami i bólem po stracie najbliższych.

"Lęki z przeszłości mieszają się z horrorem teraźniejszości, niczym niepasujące do siebie kawałki puzzli, których nie można ułożyć, ponieważ nigdy nie miały do siebie pasować (str.160)

Podróżowali różnymi środkami lokomocji, także pieszo. W czasie wędrówki zmuszona była do podejmowania wielu decyzji, część z nich była dobra, inne okazywały się złe. Robiła rzeczy, których nigdy nie zrobiłaby w normalnym życiu. Jej głównym celem było ocalenie syna. W swojej tułaczej wędrówce poznają kolejnych migrantów, opowiadających swoje przeważnie smutne historie, w których zawsze gościło cierpienie. A powód migracji zawsze był ten sam - ratowanie życia. Wszyscy migranci wciąż oglądali się za siebie, obawiając się pościgu swoich oprawców.
Łączyła ich wspólna trauma, żal za opuszczonym miejscem rodzinnym i trudy podróży. Często z braku środków finansowych podróżowali na dachu pociągu, co było bardzo niebezpieczne podczas samej jazdy, jak i wsiadania i wysiadania, a także nalotów policji. Cały czas towarzyszyła im determinacja by dotrzeć do miejsca docelowego, doznali wiele traumatycznych przeżyć, lecz także spotkali się z życzliwością i współczuciem mieszkańców mijanych miast.
Koszmarna przeprawa przez pustynię w zimnie, deszczu, upale i niespodziewanymi wydarzeniami wzmocniła ich, zjednoczyła, bo kierował nimi jeden cel - przetrwanie. Znieśli bardzo dużo i już nic nie było w stanie ich zaszokować.

Powieść jest niesamowita. Trzyma w napięciu do samego końca. Wierzyc się nie chce, że człowiek jest w stanie tyle znieść. Wspomnienia z niebezpiecznej wędrówki będą im towarzyszyć do końca życia. Doświadczamy ogromnej siły matczynej miłości, zdolnej do wszelkich poświeceń by tylko ocalić swoje dziecko. Potęgę przyjaźni dającej swoje świadectwo w niebezpiecznych momentach. Emocje towarzyszą mam podczas lektury cały czas.

Dziękuję portalowi Lubimy czytać za bezpłatny egzemplarz.

Jest to książka " o ludziach, którzy, mimo traumatycznych wydarzeń, znaleźli w sobie siłę, by ruszyć z miejsca, aby żyć dalej." (str.466)

Poruszająca historia migrantów osadzona w świecie karteli w Meksyku. Główna bohaterka prowadzi księgarnię, starając się dobierać książki, które wywierają na niej wrażenie, wzbogacają jej wiedzę. Lubi też dyskutować o nich z klientami. Z...

"Całe moje życie jest jak historia o duchach" (str 14).
Niezwykle sugestywna, smutna i poruszająca historia życia afrykańskiej kobiety w I połowie XVIII wieku. Jest to fikcja literacka oparta na podwalinach historycznych dostosowanych do potrzeb autora.
Aminata Diallo szczęśliwa, wolna dziewczynka, której dzieciństwo szybko się skończyło i zaczął się koszmar trwający przez prawie całe życie.Porwana przez handlarzy niewolników poznaje nowy, okrutny świat rządzony przez bezdusznych ludzi.Poznaje co to ból, gorycz, upokorzenie, głód, wyzysk człowieka, stygmaty.W przeżyciu tego piekła pomagają jej marzenia, wspomnienia, a także mądre rady rodziców zapamiętane z dzieciństwa.Zobaczyła nieznany świat, który niezmiernie ją zadziwiał i chłonęła go wszystkimi zmysłami.Uczyła się nowych słów, języków i wszystkiego tego, co pomagało jej przetrwać. Z upływem lat zaczęła rozumieć rzeczy, które początkowo były nie do ogarnięcia, a po czasie jasne i klarowne, choć wielokrotnie wywoływały sprzeciw nad jawną niesprawiedliwością. W tym całym nieszczęściu i tragedii jawiły się jasne ogniki i życzliwi ludzie oświetlający ponurą rzeczywistość. Życie Aminaty było sinusoidą, biegło w górę i kiedy osiągało szczyt spadało nagle przynosząc ból, rozczarowanie i gorycz.Poznajemy nieludzkie warunki w jakich transportowano niewolników przez ocean,ich trwającą wiele miesięcy wędrówkę po lądzie w okowach łańcuchów i jarzmem na szyi.Rozpaczliwą walkę Negrów o wolność i wyzwolenie, ich dylematy, którego ciemiężyciela wybrać, podróż do Ziemi Obiecanej, która zamiast raju okazywała się piekłem na ziemi.Czasem zdarzało się, że upragniona wolność nie jest tak cudowna i wymarzona. Towarzyszy jej samotność i brak poczucia bezpieczeństwa.Poznajemy także autentyczną "Księgę Negrów" stanowiącą spis ludności afrykańskiej, a także walkę abolicjonistów o zniesienie handlu niewolnikami.Aminata miała stać się symbolem tej walki, jako żywy uczestnik tego procederu, który przeżył.Obietnice, marzenia, tęsknota za rodziną i ojczyzną, rozczarowanie, zwątpienie i smutna rzeczywistość przewijają się przez całą książkę.Ile człowiek jest w stanie znieść?
Czym jest niewolnictwo?
"Twoja przeszłość nie istnieje, w teraźniejszości jesteś niewidzialny,nie masz też wpływu na przyszłość" (str 215).

"Całe moje życie jest jak historia o duchach" (str 14).
Niezwykle sugestywna, smutna i poruszająca historia życia afrykańskiej kobiety w I połowie XVIII wieku. Jest to fikcja literacka oparta na podwalinach historycznych dostosowanych do potrzeb autora.
Aminata Diallo szczęśliwa, wolna dziewczynka, której dzieciństwo szybko się skończyło i zaczął się koszmar trwający przez...

"Jak odnaleźć sens w wydarzeniach, które zaprzeczają rozumowi, współczuciu i sprawiedliwości?" (str 329)
Kolejny przykład ludobójstwa, jakiego dopuścili się Turcy na Ormianach, zakwalifikowany jako pierwsze w XX wieku. Niewyobrażalne okrucieństwo jakie są w stanie ludzie zgotować innym poraża. Bezradność i bezsilność osób patrzących na krzywdę Ormian i nie mogących im pomóc. Gwałty, tortury, morderstwa na milionową skalę.Akcja dzieje się w małej wiosce na terenie Imperium Osmańskiego. Ludzie żyją w biedzie, nękają ich choroby, mężczyzn powołano do wojska walczącego na frontach I Wojny Światowej, ale są szczęśliwi zmagając się z codziennymi problemami. I nagle karta historii się odwraca, Turcy pragną odrodzenia swojego kraju i zaczynają ten cel realizować. Ormianie muszą patrzeć w jak okrutny sposób są traktowani ich bliscy. Te traumatyczne przeżycia pozostaną na zawsze w pamięci tych, którzy przeżyli.Misjonarze, którzy podjęli życiową decyzję, udając się na inny kontynent, by tam w prymitywnych warunkach nieść pomoc medyczną i edukacyjną, poświęcając swoją karierę dla idei niesienia pomocy biednym. Z marzeniami pozostania tam na zawsze.Jednakże kiedy brutalna rzeczywistość dochodzi do głosu muszą je zweryfikować. W tym okrutnym świecie rozwija się i dojrzewa uczucie między Ormianką a tureckim żołnierzem.Miłość prawdziwa, gorąca,namiętna i brzemienna w skutkach.Jest to powieść o silnych osobowościach, woli walki i przetrwaniu, w której jedni się poddają, a dla innych jest motorem do działania.

"Jak odnaleźć sens w wydarzeniach, które zaprzeczają rozumowi, współczuciu i sprawiedliwości?" (str 329)
Kolejny przykład ludobójstwa, jakiego dopuścili się Turcy na Ormianach, zakwalifikowany jako pierwsze w XX wieku. Niewyobrażalne okrucieństwo jakie są w stanie ludzie zgotować innym poraża. Bezradność i bezsilność osób patrzących na krzywdę Ormian i nie mogących im...