Amerykański brud

Jestem pod bardzo dużym wrażeniem tej książki. Nie mogłam się od niej oderwać, akcja toczy się bardzo dynamicznie. Autorka podejmuje temat bardzo trudny oraz wrażliwy, mianowicie imigrację. Najgorsze jednak jest to, że podobne zdarzenia, które są opisywane w książce, cały czas mają na świecie miejsca
Zawsze marzyłam, aby wybrać się w podróż do Meksyku i spędzić 2 tygodnie na jej plażach. Po przeczytaniu tej książki już niekoniecznie jest to moje marzenie top 1.

Jestem pod bardzo dużym wrażeniem tej książki. Nie mogłam się od niej oderwać, akcja toczy się bardzo dynamicznie. Autorka podejmuje temat bardzo trudny oraz wrażliwy, mianowicie imigrację. Najgorsze jednak jest to, że podobne zdarzenia, które są opisywane w książce, cały czas mają na świecie miejsca
Zawsze marzyłam, aby wybrać się w podróż do Meksyku i spędzić 2 tygodnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Parę razy usuwałam zdania i znów na nowo je piszę aby wyrazić swoją opinię na temat tej książki. Niby banał, przez całą książkę dzieje się to samo, ktoś by stwierdził, że meksykańska telenowela.... Dla mnie nic bardziej mylnego. Mimo, iż przez całą książkę matka ucieka z synem na północ, ciągle, niezmiennie, mimo, iż wiedziałam, że to fikcja literacka, wciągnęło mnie całą.
Spojrzenie na problemy kartelowe od strony ofiary, tym bardziej kobiety i dziecka, bardzo trafiony. Może inni czytelnicy, którzy negują tę książkę nie wczuli się w klimat jak ja? Ja byłam z nimi na tym dachu pociągu, ja z nimi byłam w wędrówce i czułam każdą kością ich zmęczenie.
Wstawki hiszpańskie pozwalają wyobrazić sobie te relacje, ten niepowtarzalny klimat i pochodzenie tych ludzi.
Mnie ta książka pochłonęła, zjadła mnie, a ja ją. I nadal trawię. Polecam :)

Parę razy usuwałam zdania i znów na nowo je piszę aby wyrazić swoją opinię na temat tej książki. Niby banał, przez całą książkę dzieje się to samo, ktoś by stwierdził, że meksykańska telenowela.... Dla mnie nic bardziej mylnego. Mimo, iż przez całą książkę matka ucieka z synem na północ, ciągle, niezmiennie, mimo, iż wiedziałam, że to fikcja literacka, wciągnęło mnie całą....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo mocna książka, której akcja tocząc się bardzo dynamicznie powoduje, że trudno się od niej oderwać.
Choć jest to fikcja literacka to, jak dowodzi w posłowi autorka, oparta na rzetelnym research'u. Dzięki temu realizm podróży meksykańskich migrantów, uciekających przed zemstą kartelu narkotykowego, jest dojmujący i wręcz wpływający na wszystkie zmysły.
Autorka w posłowiu pisze, że zależało jej na ukazaniu sytuacji z innej perspektywy niż zazwyczaj robią to książki o mafiach i ich porachunkach. Mamy tu opowieść z perspektywy ofiar, pełną trudnych sytuacji i świetnie opisanych towarzyszących im stale pierwotnych uczuć: strachu, paniki, instynktu przetrwania.

Bardzo mocna książka, której akcja tocząc się bardzo dynamicznie powoduje, że trudno się od niej oderwać.
Choć jest to fikcja literacka to, jak dowodzi w posłowi autorka, oparta na rzetelnym research'u. Dzięki temu realizm podróży meksykańskich migrantów, uciekających przed zemstą kartelu narkotykowego, jest dojmujący i wręcz wpływający na wszystkie zmysły.
Autorka w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Skuszona opisem, że to książka kontynuująca tradycję "Gron gniewu" sięgnęłam po ten gniot! Ta książka nawet nie leżała koło Steinbecka i wymienianie jego nazwiska przy niej to profanacja. Ta książka, to brazylijska telenowela. Główny motyw ucieczki do Stanów przed zemstą kochanka jest banalny, trywialny, wydumany, a główna bohaterka, która podróżując na dachu pociągu zastanawia się jak miło byłoby ponosić swój jedwabisty szlafrok lub napić się musującego wina w restauracji, to jakaś parodia, a nie ukazanie ludzkiego losu! Jej "miłość" do syna tępa, papierowa, jakby pisała ją osoba bezdzietna, która naczytała się poradników dla rodziców.

Ta książka to tylko kunszt marketingowy. Weszłam na Amazon, który zablokował wystawianie ocen (dla osób, które nie nabyły książki na Amazonie), bo algorytmy zauważyły pewne "anomalie", bo hmmm, nagle okazało się, że w jednym czasie za dużo pochlebnych opinii się pojawiło! Na Amazon można tez przeczytać wiele głosów krytycznych napisanych przez ludzi, których ta historia niby ma dotyczyć.

Skuszona opisem, że to książka kontynuująca tradycję "Gron gniewu" sięgnęłam po ten gniot! Ta książka nawet nie leżała koło Steinbecka i wymienianie jego nazwiska przy niej to profanacja. Ta książka, to brazylijska telenowela. Główny motyw ucieczki do Stanów przed zemstą kochanka jest banalny, trywialny, wydumany, a główna bohaterka, która podróżując na dachu pociągu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra .wciąga

Bardzo dobra .wciąga

Pokaż mimo to

Podobnie, jak napisałem w opinii o książce “Zatyrani”, tak i tutaj napiszę: coraz częściej odnoszę wrażenie, że coś z naszym społeczeństwem poszło nie tak. Coś poszło bardzo nie tak. Pewnie, że można powiedzieć: takie rzeczy zdarzały się, odkąd człowiek zlazł z drzewa. Jest to smutne i przerażające, cóż jednak można na to poradzić? Tacy jesteśmy i już. Zawsze są bici i ci, którzy dzierżą knut. Zawsze są panowie i niewolnicy. Zmieniają się tylko dekoracje. Taki świat.

A ja się pytam: od czego do jasnej cholery są w takim razie wszystkie te rządy, policje, sądy i inne przedziwne “organy” państwowe. Jeżeli mają spełniać swoją rolę w taki sposób, w jaki robią to obecnie, to po co nam one? Żeby ktoś urzędowo przyklepał przemoc? Żeby ktoś pieczątką zatwierdził możliwość wyzysku? Usankcjonował bezprawie?

Musimy, no po prostu musimy się wreszcie ogarnąć. My jako ludzie. Jako wszyscy ludzie żyjący na tej małej planetce. Nie dość, że bez przerwy się o coś ze sobą żremy, nie dość, że mamy teraz średnio przyjemną pandemię (prawdziwą lub wymyśloną, nie będę tu w to wnikał). Nie dość, że najprawdopodobniej kończą się nam kopalne źródła energii, a swoim beztroskim zachowaniem zachwialiśmy równowagę klimatyczną Ziemi, to jeszcze wciąż jesteśmy na tyle głupi i pazerni, aby nawet w tak trudnej sytuacji traktować drugiego człowieka jak towar, poniżać go, budować mury i zasieki, handlować kobietami (i żeby tylko). Po co? Po to, żeby zarobić więcej czegoś, co w przypadku ogólnoświatowej zapaści i tak natychmiast utraci jakąkolwiek wartość, lub po to żeby zwyczajnie mieć poczucie władzy i panowania.

Z jednej strony jesteśmy zdolni do tworzenia wspaniałych dzieł sztuki, do pięknych gestów i zachowań, z drugiej natomiast potrafimy zachowywać się jak potwory. Zaślepieni żądzą, żalem, napędzani chęcią zemsty lub zwyczajną złośliwością, wielokrotnie sami wikłamy się w trudne sytuacje bez wyjścia. Przemoc rodzi przemoc. Brak chęci zrozumienia odmienności powoduje konflikty i antagonizmy.

Nie zdradzę tutaj fabuły. Napiszę tylko, że jest to książka o bezsensownej przemocy, o braku działania ze strony władz do tego powołanych, o strachu, zemście i bólu. Z drugiej strony, jest to książka o odwadze i dobru. O miłości i bezinteresowności, które jesteśmy w stanie okazać jedni drugim w najgorszych nawet sytuacjach. Książka ukazująca moralny upadek i budząca rozpacz, ale także dająca nadzieję na oczyszczenie i wyrwanie się ze szponów zła.

“Aby zwyciężyło zło, wystarczy obojętność ludzi dobrych” - jak powiedział Edmund Burke. Jeanine Cummins pokazuje, jak brak obojętności dobrych ludzi jest w stanie pokonać zło. Brak obojętności zwykłych, przypadkowo napotykanych ludzi. Nie rządów, nie policji, nie jakichś przedziwnych organizacji, które większość z pozyskanych środków przeznaczają na swoje utrzymanie. Brak obojętności zwyczajnych, szarych ludzi wobec zła. Jedynie to może pomoc nam zmieniać świat na lepsze. Nie bądźmy zatem obojętni. Każdy na miarę swoich możliwości. Nie chodzi tu o jakieś bohaterskie czyny, lecz o bycie dobrym człowiekiem na co dzień. To wystarczy. Aż nadto.

Podobnie, jak napisałem w opinii o książce “Zatyrani”, tak i tutaj napiszę: coraz częściej odnoszę wrażenie, że coś z naszym społeczeństwem poszło nie tak. Coś poszło bardzo nie tak. Pewnie, że można powiedzieć: takie rzeczy zdarzały się, odkąd człowiek zlazł z drzewa. Jest to smutne i przerażające, cóż jednak można na to poradzić? Tacy jesteśmy i już. Zawsze są bici i ci,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z jednej strony historia Meksyku, której się spodziewamy, szczególnie przy natłoku ostatnich produkcji o tamtejszej przemocy, gangach, kartelach, narkotykach. Z drugiej strony przedstawienie historii z perspektywy niewinnych i wrażliwych osób, które próbują się z tego mrocznego kręgu wyrwać. Typowa powieść drogi i walki o lepsze jutro dla siebie i swoich bliskich.

Amerykański sen z całkiem innej perspektywy, widziany nie z tego europejskiego punktu widzenia – sławy, kariery i bogactwa, ale ostatniej szansy na życie i normalność. Teraz też poczułam ten tytuł, do którego na początku byłam sceptycznie nastawiona i obawiałam się przez to o treść, od amerykańskiego brudu do amerykańskiego snu.

Główni bohaterowie to kobieta, która w brutalny sposób zostaje samotną matką oraz jej ośmioletni synek. Historia jest emocjonalną podróżą przez ich walkę o każdy dzień razem. Muszą w szybkim tempie nauczyć się przełamywać własne bariery, strach, odczytywać intencje ludzi i jak znów zaufać komuś innemu.

Wciągająca, pełna emocji i przeżyć opowieść, która trzyma w napięciu, aż samemu się kibicuje głównym bohaterom, by udało im się w końcu uciec do Stanów Zjednoczonych. Od strzelaniny, przez skakanie na dachy pędzących pociągów zwanych nie bez przyczyny - Bestiami, po podróż przez pustynię, która wydawać by się mogła krańcem samego świata.

Dodatkowo coś, co szczególnie zwróciło moją uwagę i mi się spodobało, to umiejętne wplecenie przez autorkę kultury latynoskiej oraz hiszpańskich słów, nie wydawało się to sztuczne i nachalne, tylko naturalnie wplatało się w opowieść nadając jej klimat, a przy okazji zawsze można nauczyć się czegoś nowego.

Dziękuję wydawnictwu za możliwość przeczytania Amerykańskiego Brudu.

Z jednej strony historia Meksyku, której się spodziewamy, szczególnie przy natłoku ostatnich produkcji o tamtejszej przemocy, gangach, kartelach, narkotykach. Z drugiej strony przedstawienie historii z perspektywy niewinnych i wrażliwych osób, które próbują się z tego mrocznego kręgu wyrwać. Typowa powieść drogi i walki o lepsze jutro dla siebie i swoich bliskich....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"También de este lado hay sueños"

Opowieść drogi ku wyzwoleniu, ku życiu spokojnemu, bez uczucia ciągłego strachu. Choć zaczyna się niczym dobra sensacja czy prawdziwy kryminał, nie tego powinniście szukać w dalszej części lektury. Ta opowieść zwalnia, rzuca światło na zupełnie inne kwestie. Tu straszne zdarzenie na początku lektury jest niczym widmo, które unosi się nad bohaterką Lydią i jej ukochanym synem Lucą. To wydarzenie pozostaje w ich pamięci wciąż żywe, to ono mobilizuje ich do ucieczki, do postawienia wszystkiego na jedną kartę. To w rzeczywistości bardzo smutna opowieść o migrantach, którzy jednego dnia zmuszeni zostają do pozostawienia swojego dotychczasowego życia by iść w nieznane, by przeżyć. Bo tego starego życia już nie ma. Od teraz liczy się tylko walka o przetrwanie, o to by chronić siebie, najbliższych. Tu nie ma miejsca na ból po starcie, nie ma czasu na pogodzenie się, na pożegnanie. Od teraz, ból trzeba schować do kieszeni, zacisnąć zęby i przeć do przodu, w złości, w determinacji by znaleźć się jak najdalej od zagrożenia. To chodzi teraz o to by ratować tych co zostali.

"Amerykański brud" to powieść, która sięga prawdy i odsłania ją w całej swej brutalności. To historia Meksyku, którym trzęsą kartele narkotykowe, to historia państwa pełnego korupcji; państwa, w którym strach żyć, zakładać rodzinę. To opowieść o tych, którzy muszą uciec by przeżyć. To opowieść o ludziach, którzy w jednej chwili tracą wszystko, a ich ostatnią szansą jest wyruszyć w nieznane. To ludzie gotowi na drogę pełną ryzyka, bo tylko ona jest tą ostatnią nadzieją na normalne życie.
Dla jednych to szaleni ryzykanci, dla innych po prostu, ludzie, którzy walczą o siebie i swoich bliskich. Ta chęć utrzymania się przy życiu, determinuje do czynów z perspektywy człowieka, który nie żyje w stanie permanentnego zagrożenia, szalonych, czynów niezrozumiałych. Ale dla nich to jedyny sposób na to by znaleźć się jak najdalej od tego co przeraża - stąd skaczą na dachy pędzących pociągów, stąd wyzbywają się swoich prywatnych rzeczy, byle tylko zapewnić sobie bezpieczeństwo, byle mieć jakąś perspektywę na przyszłość.
Ciężka to opowieść bo dotyka tematów najtrudniejszych, bo skłania do pytania o nas samych, o naszą gotowość, o naszą decyzję: Co my byśmy zrobili bowiem w takiej sytuacji? Do czego bylibyśmy zdolni? Jaką cenę bylibyśmy w stanie zapłacić za poczucie bezpieczeństwa? Jeanine Cummins sprawdza naszą wrażliwość, wystawia na próbę naszą osobowość, nasze sumienie. Powoduje, że boli nas serce, od samego patrzenia, od samego słuchania. Jeśli tylko wasza wyobraźnia, wasza empatia pozwala na to by choć na chwilę stanąć obok tych przestraszonych, acz zdeterminowanych ludzi - zaręczam, że ta lektura was dosłownie zboksuje.
W trakcie zrozumiecie też, że jest to opowieść o relacjach. Tych, które zawiązują się między ludźmi z bagażem podobnych przeżyć. To opowieść o sile, jaką czerpiemy będąc w grupie, o wsparciu innych, bez którego ciężko byłoby przetrwać tę ciężką, ryzykowną drogę. Wreszcie, jest to opowieść o nadziei, która mimo całego doświadczonego okrucieństwa, wciąż się tli, wciąż nie gaśnie. To opowieść nie tylko o przemocy, o nienawiści, o ludziach, którzy czynią zło; to też doskonała historia o sile solidarności, o "byciu razem", o tym jak ważne jest mieć obok siebie kogoś, z kim można dzielić swój strach, z kim jednocześnie można walczyć w imię jednego. Dla mnie osobiście "Amerykański brud" to hołd złożony wszystkim tym, którzy są daleko od domu, przymusowo, i prawdopodobnie nigdy już do niego nie wrócą. To hołd złożony każdej pojedynczej historii, która zasługuje na to by o niej usłyszeć. Taka jest właśnie książka Jeanine Cummins, czyniąca głos migrantów słyszalnym. To opowieść, w której ludzie spotykają się na dachu pędzącego pociągu i stają się wówczas sobie najbliżsi. W poczuciu zagrożenia, w nadziei, że za chwilę, za horyzontem, wyłoni się nowy, lepszy, spokojniejszy świat.

"Amerykański brud" choć jest opowieścią fikcyjną, bardzo silnie nawiązuje do prawdziwej sytuacji migrantów, przedstawia autentyczną historię wszystkich cieni, które kładą się na społeczne życie w Meksyku. Autorka na sam koniec, dość dokładnie objaśnia cały proces tworzenia "Amerykańskiego brudu", od motywów powstania, po nawiązanie do obecnej sytuacji kraju. Ten dodatkowy wpis od autorki, dodaje jeszcze więcej wartości tej pozycji.
Ta lektura nie jest tanią sensacją, nie proponuje szybkiej akcji - mimo, że początek może to sugerować. To jest zupełnie innego rodzaju opowieść.

* Plus za wielokrotnie wtrącane hiszpańskie zwroty: pozwalają jeszcze lepiej wczuć się w klimat, zdecydowanie dodają autentyczności prowadzonym dialogom.

"También de este lado hay sueños"

Opowieść drogi ku wyzwoleniu, ku życiu spokojnemu, bez uczucia ciągłego strachu. Choć zaczyna się niczym dobra sensacja czy prawdziwy kryminał, nie tego powinniście szukać w dalszej części lektury. Ta opowieść zwalnia, rzuca światło na zupełnie inne kwestie. Tu straszne zdarzenie na początku lektury jest niczym widmo, które unosi się nad...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka drogi, brawurowej ucieczki kobiety i jej syna. Fabularnie mało wiarygodna, głównym bohaterom ciągle sprzyjają nieprawdopodobne sploty wydarzeń. Jednak mimo wszystko doceniam poetyckość narracji i mnogość literackich odniesień. Najważniejszy aspekt (i przez to moja ostatecznie zawyżona ocena) to przedstawienie Meksyku, bez turystycznego blichtru, jako miejsca walk karteli narkotykowych, przemocy seksualnej, niesprawiedliwości społecznych i wszechobecnej korupcji. Kraju, w którym jednocześnie nie brakuje ludzi gotowych wyciągnąć do innych pomocną dłoń. Uwaga co do tłumaczenia: zbyt duża ilość hiszpańskich wtrąceń - ciągłe zaglądanie do słowniczka na końcu książki może zniechęcać. Rozumiem taki zabieg w oryginale, tłumaczenie mogło sobie już to darować.

Książka drogi, brawurowej ucieczki kobiety i jej syna. Fabularnie mało wiarygodna, głównym bohaterom ciągle sprzyjają nieprawdopodobne sploty wydarzeń. Jednak mimo wszystko doceniam poetyckość narracji i mnogość literackich odniesień. Najważniejszy aspekt (i przez to moja ostatecznie zawyżona ocena) to przedstawienie Meksyku, bez turystycznego blichtru, jako miejsca walk...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciężko się czyta. Trudno spokojnie i bez emocji podejść do losów bohaterów. Bardzo mnie wciągnęła ta historia, wiedziałam, że muszę szybko przeczytać bo ile można wytrwać bez oddechu...
Po lekturze zaczęłam się zastanawiać nad rolą literatury - kiedyś otwierała nowe horyzonty, zachęcała do poznawania świata. A teraz - nie chcę pojechać do Acapulco, nie mam ochoty na zwiedzanie Meksyku. Nie interesuje mnie zamknięcie w kurorcie - współczesnym getcie dla turystów, a nie dam rady obojętnie przejść wobec biednych ludzi mieszkających na ulicach. Na pewno nie jest to też bezpieczne.

Ciężko się czyta. Trudno spokojnie i bez emocji podejść do losów bohaterów. Bardzo mnie wciągnęła ta historia, wiedziałam, że muszę szybko przeczytać bo ile można wytrwać bez oddechu...
Po lekturze zaczęłam się zastanawiać nad rolą literatury - kiedyś otwierała nowe horyzonty, zachęcała do poznawania świata. A teraz - nie chcę pojechać do Acapulco, nie mam ochoty na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to