Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawy język i stylizacja. To chyba jedyne, co mi się spodobało...

Ciekawy język i stylizacja. To chyba jedyne, co mi się spodobało...

Wspaniała książka, pomysł i wykonanie. Minusy: bardzo duże nagromadzenie złotych myśli, szczególnie w wypowiedziach lorda Henryka, momentami to przytłacza.

Wspaniała książka, pomysł i wykonanie. Minusy: bardzo duże nagromadzenie złotych myśli, szczególnie w wypowiedziach lorda Henryka, momentami to przytłacza.

Najlepiej czytać je pojedynczo i w pewnych odstępach czasu, inaczej mogą zmęczyć powtarzającymi się motywami. Niemniej, "Berenice" jest moją ulubioną pozycją, a "Czarny kot" pierwszym literackim odkryciem z gatunku horrorów.

Najlepiej czytać je pojedynczo i w pewnych odstępach czasu, inaczej mogą zmęczyć powtarzającymi się motywami. Niemniej, "Berenice" jest moją ulubioną pozycją, a "Czarny kot" pierwszym literackim odkryciem z gatunku horrorów.

Wymienię na miękką okładkę!

Wymienię na miękką okładkę!

To może być przyjemny umilacz czasu, albo zmuszająca do refleksji lektura, w zależności od tego, jak potraktujemy tę książkę. Szybko się czyta i przywołuje wspomnienia - w dzieciństwie uwielbiałam oglądać ekranizację z 1960 roku.

To może być przyjemny umilacz czasu, albo zmuszająca do refleksji lektura, w zależności od tego, jak potraktujemy tę książkę. Szybko się czyta i przywołuje wspomnienia - w dzieciństwie uwielbiałam oglądać ekranizację z 1960 roku.

Byłam zrażona do Lema po trudnych tekstach, które omawiałam chyba jeszcze w gimnazjum. Ale ta powieść jest dobra... jak na sci-fi, w przypadku którego zawsze mam mieszane uczucia.

Byłam zrażona do Lema po trudnych tekstach, które omawiałam chyba jeszcze w gimnazjum. Ale ta powieść jest dobra... jak na sci-fi, w przypadku którego zawsze mam mieszane uczucia.

Cała epoka w jednej książce.
Na miejscu Izabeli, błagałabym Wokulskiego o ślub.
Wyszło... jak zwykle.
Bardzo podobał mi się komentarz przy końcu, że Stanisław to romantyk, a oni muszą już wyginąć.

Cała epoka w jednej książce.
Na miejscu Izabeli, błagałabym Wokulskiego o ślub.
Wyszło... jak zwykle.
Bardzo podobał mi się komentarz przy końcu, że Stanisław to romantyk, a oni muszą już wyginąć.

Eco opisuje bibliotekę idealną, o której marzy każdy bibliofil, ale jak sam na końcu stwierdza - jest ona utopią. Pomarzyć można ;)

Eco opisuje bibliotekę idealną, o której marzy każdy bibliofil, ale jak sam na końcu stwierdza - jest ona utopią. Pomarzyć można ;)

"Mniejsze zło" i "Głos rozsądku".

"Mniejsze zło" i "Głos rozsądku".

Paryż XIX w. zamknięty w małej książeczce, w kilkudziesięciu scenach, w którym "oddycha się jełkim fetorem rozpaczy".

Paryż XIX w. zamknięty w małej książeczce, w kilkudziesięciu scenach, w którym "oddycha się jełkim fetorem rozpaczy".

Baza Sokołowska - zbyt optymistyczne, nie dziwię się, że sam Hłasko po latach wstydził się tego opowiadania.
Pierwszy krok w chmurach - odrażające. Nie mam w sobie ni krztyny pozytywnego uczucia wobec "trzech starszych panów"... i o to chodziło, bo zło rodzi zło i nigdy nikomu nie uda się z tego wyrwać, postawić swojego pierwszego kroku w chmurach. Odrzuca i przez to doskonale obrazuje ten bardzo pesymistyczny sposób myślenia.
Pętla - najlepsze z tych trzech opowiadań, które przeczytałam. Bardzo dobrze skonstruowane i napisane studium alkoholizmu. Realizm połączony z delikatną literacką fantazją. Polecam każdemu.

Baza Sokołowska - zbyt optymistyczne, nie dziwię się, że sam Hłasko po latach wstydził się tego opowiadania.
Pierwszy krok w chmurach - odrażające. Nie mam w sobie ni krztyny pozytywnego uczucia wobec "trzech starszych panów"... i o to chodziło, bo zło rodzi zło i nigdy nikomu nie uda się z tego wyrwać, postawić swojego pierwszego kroku w chmurach. Odrzuca i przez to...