Najnowsze artykuły
- Artykuły7 gotyckich powieści na mgliste dniKonrad Wrzesiński31
- Artykuły„Psychoza”, „Lśnienie”, „Zagłada domu Usherów”, czyli różne oblicza motywu szaleństwa w literaturzeMarcin Waincetel18
- ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024LubimyCzytać421
- ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym rokuKonrad Wrzesiński36
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Zenon Ludwik Klemensiewicz
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Zenon_Klemensiewicz
16
6,3/10
Pisze książki: publicystyka literacka, eseje, językoznawstwo, nauka o literaturze
Urodzony: 02.11.1891Zmarły: 02.04.1969
Klemensiewicz Zenon (1891-1969),Językoznawca i pedagog. Od 1919 nauczyciel gimnazjum, od 1923 wykładowca dydaktyki języka polskiego w Studium Pedagogicznym UJ, od 1939 profesor tej uczelni, od 1946 członek PAU, od 1954 - PAN (od 1960 prezes Oddziału Krakowskiego PAN). Od 1958 redaktor naczelny Języka Polskiego. Od 1967 członek World Academy of Art and Science w USA. Od 1961 wiceprezes ZNP.
Położył ogromne zasługi dla popularyzowania czystości i piękna języka polskiego, był pierwszym w Polsce dydaktykiem języka polskiego, który wywarł ogromny wpływ na podniesienie poziomu nauczania języka ojczystego w szkołach polskich, interesował się składnią i historią języka polskiego.
Główne prace: Dydaktyka nauki o języku ojczystym (1929),Składnia opisowa współczesnej polszczyzny kulturalnej (1937),Zarys składni polskiej (1953),W kręgu języka literackiego i artystycznego (1961),Historia języka polskiego (tom 1-3 1961-72).
Położył ogromne zasługi dla popularyzowania czystości i piękna języka polskiego, był pierwszym w Polsce dydaktykiem języka polskiego, który wywarł ogromny wpływ na podniesienie poziomu nauczania języka ojczystego w szkołach polskich, interesował się składnią i historią języka polskiego.
Główne prace: Dydaktyka nauki o języku ojczystym (1929),Składnia opisowa współczesnej polszczyzny kulturalnej (1937),Zarys składni polskiej (1953),W kręgu języka literackiego i artystycznego (1961),Historia języka polskiego (tom 1-3 1961-72).
6,3/10średnia ocena książek autora
114 przeczytało książki autora
101 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Podstawowe wiadomości z gramatyki języka polskiego
Zenon Ludwik Klemensiewicz
6,2 z 6 ocen
23 czytelników 0 opinii
1984
Gramatyka historyczna języka polskiego
Zenon Ludwik Klemensiewicz, Stanisław Urbańczyk
4,3 z 10 ocen
21 czytelników 2 opinie
1981
Zapomniane konstrukcje składni średniopolskiej (XVI wiek)
Zenon Ludwik Klemensiewicz
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
1971
Zapomniane konstrukcje składni staropolskiej
Zenon Ludwik Klemensiewicz, Krystyna Pisarkowa
0,0 z ocen
4 czytelników 0 opinii
1966
Gramatyka historyczna języka polskiego
Zenon Ludwik Klemensiewicz, Stanisław Urbańczyk
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
1965
W kręgu języka literackiego i artystycznego
Zenon Ludwik Klemensiewicz
6,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
1961
O różnych odmianach współczesnej polszczyzny: próba charakterystyki odmian współczesnej polszczyzny z uwzględnieniem przypuszczalnych warunków ich początkowego rozwoju
Zenon Ludwik Klemensiewicz
6,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
1953
Język polski. Wybór wiadomości o znaczeniu i użyciu form językowych oraz o gwarach ludowych. Dla IV kl. gimnazjalnej
Zenon Ludwik Klemensiewicz
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1936
Najnowsze opinie o książkach autora
Historia języka polskiego Zenon Ludwik Klemensiewicz
7,2
Książkę tę przeczytałam jako podręcznik w czasie studiów i pozwoliła mi zrozumieć zawiłości polszczyzny, pozwoliła zrozumieć sens rz, ż, ó, u i tym podobnych rzeczy, ale także pokazała, jak żywą tkanką jest język.
Dzięki niej do dziś z pełnym zainteresowaniem przyglądam się zmianom w polszczyźnie. Nie wszszytko mnie cieszy, ale raduje to, że nasz język żyje. Bo dopóki żyje język, dopóty żyje naród.
Historia języka polskiego Zenon Ludwik Klemensiewicz
7,2
Dla językoznawców – pewnie jedna z podstawowych lektur. Dla reszty czytaczy – sporo ciekawych anegdot przeplatanych trochę mniej ciekawymi omówieniami gramatyki, ortografii, zmian w pisowni itd. Ale najbardziej mnie zaintrygował fakt, że przez kilkaset lat istnienia Państwa Polskiego, przynajmniej od Chrztu Polski aż do szesnastego czy nawet siedemnastego wieku, naszym rodakom trudno było zrozumieć, że jeśli nazywasz się Polakiem to powinieneś mówić po polsku! To już prędzej do lekarzy dotarła odkrywcza myśl, że po drodze między sekcją zwłok a odebraniem porodu warto umyć ręce... Łykaliśmy bezkrytycznie łacinę, czeski, niemiecki, ruski, o francuszczyźnie nie mówiąc a polski… zostawialiśmy wieśniakom i kuchtom dworskim! To prawie cud, że między Bugiem a Odrą ktoś jednak po polsku mówi a wielu innych „ktosi” nawet jeszcze pisze co nieco do poczytania…