Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam szczere chęci napisać rzetelną recenzję, ze wszystkimi wadami i zaletami publikacji, błędami merytorycznymi, stylistycznymi, logicznymi, jakimikolwiek. Niestety. Nie uda się to, albowiem jestem absolutnie, skończenie, definitywnie zakochana w "Trylogii arturiańskiej". Choćbym chciała być upierdliwa i wyciągnąć jakiś mankament tej powieści, nie da się no, NIE DA SIĘ! Jest to bowiem tak urzekająca, wciągająca, wartka historia, że utonęłam w niej, a gdy zaczęła opadać, nieuchronnie zbliżając się ku końcowi, wynurzałam się z żalem i bólem...Postaci są świetnie wykreowane, fabuła z tyloma zwrotami akcji, że praktycznie cały czas czytałam z otwartym otworem gębowym. Co dla mnie ważne, postaci kobiece są charakterne, mądre i nieirytujące, jak to często bywa w powieściach typowo męskich, a taką Trylogia niewątpliwie jest, bo i bitki dużo, i krew się leje, a testosteron wylewa się z kart.
Polecam tę książkę z czystym sumieniem wszystkim. Takiej przygodówki ze świecą szukać. Innowacyjne dość podejście do tematu legend arturiańskich. Tło historyczne spójne z czasami, w jakich się akcja toczy. Piszę o tym, bo często Artur "wsadzany" jest w średniowieczny etos rycerski, gdy tymczasem okres jago teoretycznej bytności szacuje się na V w.n.e., czyli czas plemion, wojowników, skór, tarcz i włóczni, a nie żadnych zbroi, rycerzy i dam itp. ;) Do tego skwareczki w postaci odrobiny magii, takiej niekoniecznie oczywistej (wiecie, Merlin, itp.). No cud, miód i orzeszki..

Miałam szczere chęci napisać rzetelną recenzję, ze wszystkimi wadami i zaletami publikacji, błędami merytorycznymi, stylistycznymi, logicznymi, jakimikolwiek. Niestety. Nie uda się to, albowiem jestem absolutnie, skończenie, definitywnie zakochana w "Trylogii arturiańskiej". Choćbym chciała być upierdliwa i wyciągnąć jakiś mankament tej powieści, nie da się no, NIE DA SIĘ! ...