Początek świetny ale im dalej tym bardziej miałam ochotę Geoffreya zatłuc łopatą... i chociaż nie było tak cudownie jak przy innych książkach Garwood to i tak bardzo dobrze się czytało.

Początek świetny ale im dalej tym bardziej miałam ochotę Geoffreya zatłuc łopatą... i chociaż nie było tak cudownie jak przy innych książkach Garwood to i tak bardzo dobrze się czytało.

Niczego ciekawego w tej książce nie znalazłam, ani finezji, ani przyjemności z samego faktu czytania, które szło mi ciężko - może dlatego, że średniowiecze nie jest moją ulubioną epoką, a może po trosze dlatego, że główna heroina bywała irytująca. Nie polecam.

Niczego ciekawego w tej książce nie znalazłam, ani finezji, ani przyjemności z samego faktu czytania, które szło mi ciężko - może dlatego, że średniowiecze nie jest moją ulubioną epoką, a może po trosze dlatego, że główna heroina bywała irytująca. Nie polecam.

Fabuła jest nawet ciekawa jednak jakoś nie czułam tego ducha Średniowiecza. Książka jest poprawnie napisana ale postacie są dla mnie takie jakieś suche nie mogłam się w nie wczuć. Elizabeth jest niby osoba uczuciową ale tak naprawdę nie płakała po rodzicach nie odczuwała jakby ich braku mówiła tylko o zemście. Bohater też nie okazywał uczuć ale w jego przypadku to normalne. Brakowało mi paru nieistotnych szczegółów takich jak np. Bohaterka nie miała służącej, Bohater znów była mowa że nie ma podejścia do kobiet a przecież nie żył w celibacie ale nie było wzmianki o innych kobietach itp. Może to są mało istotne szczegóły ale książka wtedy stała by się bardziej ludzka lepiej można było by się wczuć w ich sytuacje. Tak to zostały suche sceny miedzy głównymi bohaterami. Można ją przeczytać ale zachwytu nie wzbudza.

Fabuła jest nawet ciekawa jednak jakoś nie czułam tego ducha Średniowiecza. Książka jest poprawnie napisana ale postacie są dla mnie takie jakieś suche nie mogłam się w nie wczuć. Elizabeth jest niby osoba uczuciową ale tak naprawdę nie płakała po rodzicach nie odczuwała jakby ich braku mówiła tylko o zemście. Bohater też nie okazywał uczuć ale w jego przypadku to normalne....

Jeśli ktoś szuka dobrego romansu historycznego to z pewnością nie zawiedzie się na Julie Garwood. Nimfa to opowieść o pięknej dziewczynie, szlachciance, pół Normance i pół Sasce. Jest świadkiem morderstwa swoich rodziców, sama cudem ucieka z zamku. Pod swe skrzydła bierze ją suweren ojca, baron Gofrey. Czyni ją swoją żoną. On jest wojownikiem wychowanym w boju, ona wyrosła w domu pełnym miłości. Jest zaskoczony więc okazywaniem przez nią uczuć, a nawet jej tego zabrania. Jest to wciąż temat sporny wobec nich. Dochodzi też chęć pomszczenia śmierci rodziców przez Elizabeth. Wiedzona tą chęcią udaje się wbrew zakazom do swego szwagra nie wiedząc, że to on stoi za masakrą w zamku. Po drodze jednak dochodzi do wniosku, że rozczaruje męża i zawraca. Wpada wprost w jego ręce, kipiący gniewem wypowiada wiele przykrych słów pod jej adresem. Niesforna dziewczyna i stateczny rycerz to wspaniali bohaterowie tej średniowieczniej opowieści.

Jeśli ktoś szuka dobrego romansu historycznego to z pewnością nie zawiedzie się na Julie Garwood. Nimfa to opowieść o pięknej dziewczynie, szlachciance, pół Normance i pół Sasce. Jest świadkiem morderstwa swoich rodziców, sama cudem ucieka z zamku. Pod swe skrzydła bierze ją suweren ojca, baron Gofrey. Czyni ją swoją żoną. On jest wojownikiem wychowanym w boju, ona wyrosła...

świetna, ja większość z tej serii

świetna, ja większość z tej serii