Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka wydaje mi się naprawdę dobra dla osoby słabo wierzącej; może nawet wcale – ale również i dla takiej bardziej zaangażowanej. - A to dlatego, że droga tego księdza była nieoczywista; z rodziny mocno laickiej, ale w stronę powołania głębokiego... Zarazem kompletnie bez nadęcia – zresztą bardzo polecam przed lekturą film „Johnny”, pokazuje naprawdę niezwykle barwną, sympatyczną osobowość. Ogromne poczucie humoru, wręcz luzactwo – wcale jednak nie popadające w głupkowate lekceważenie spraw najważniejszych. To bardzo rzadkie połączenie, a szkoda!

Na książkę składa się seria rozmów z księdzem; na końcu również z jego rodzicami, już po jego śmierci... Rozmów bardzo szczerych, w żaden sposób nie przemilczających bolączek życia współczesnej Polski czy Kościoła (i szerzej; chrześcijan), ale zarazem bez rzucania się w łatwy „postępizm”. - W ogóle mam wrażenie, że to taka wyjątkowa postać, która nie odrzuci, a wręcz zainteresuje zarówno typowych słuchaczy Radia Maryja, jak i „katolików otwartych”, a i osoby mocno sceptyczne. (Oczywiście – w każdej z tych kategorii znajdą się osoby tak zasklepione, że bardzo boją się wychynąć ze swej jamki, w obawie o rysę na ich starannie wymyślonym obrazie świata – jednak ta książka. jak mało która inna. może łagodnie pomóc im się otworzyć.)

Nawet jeśli ktoś umiarkowanie interesuje się sprawami wiary, bardzo cenny jest oczywiście wgląd w kwestie ostateczne; umierania. Trudno oprzeć się wrażeniu, że Bóg pozwolił na bolesne współuczestnictwo tego młodego przecież księdza w śmiertelnym cierpieniu po to, aby jego doświadczenia i przemyślenia były pełne i tchnęły autentyzmem – a może też by łatwiej przyciągnął zainteresowanie tematami ostatecznymi, które przecież dotyczą nas wszystkich. - Wcale też nie dał mu mocy jakiegoś spiżowego heroizmu; ksiądz ma mnóstwo wątpliwości... Potrafi jednak zachować niezwykłą pogodę aż do końca.

Obok tematu, który się narzuca, bardzo dużo miejsca jest poświęcone innym sprawom z życia księdza (jako „prywatnego” człowieka, jak i na drodze powołania); dużo jest też pytań o różne sprawy mocno nurtujące współczesnych chrześcijan – i nie tylko; jak seks, homoseksualizm, aborcja, antykoncepcja... Nie ze wszystkim trzeba się zgadzać (niezależnie od opcji światopoglądowej, coś zaskoczy), ale ujmuje wielka otwartość i chęć dialogu, jakże daleka od typowej dla wielu księży postawy „róbcie co wam mówię, albo pójdziecie do piekła!” Choć o piekle też pada kilka słów...

Czyta się łatwo, jak to rozmowy. - Ogólnie, książka świetnie uzupełnia się z filmem i daje sporo do myślenia – w raczej łagodny sposób, zarazem dość prosto... jednak coś po niej zostaje. - Zdecydowanie polecam!

Ta książka wydaje mi się naprawdę dobra dla osoby słabo wierzącej; może nawet wcale – ale również i dla takiej bardziej zaangażowanej. - A to dlatego, że droga tego księdza była nieoczywista; z rodziny mocno laickiej, ale w stronę powołania głębokiego... Zarazem kompletnie bez nadęcia – zresztą bardzo polecam przed lekturą film „Johnny”, pokazuje naprawdę niezwykle barwną,...