Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia. - Ogólnie lubię Akunina, choć nie wielbię. Wielbię natomiast powieści morsko-pirackie, wydawało się zatem, że to coś dla mnie. Książka łączy bowiem współczesny kryminał i opis poszukiwań skarbu sprzed lat 300. I cóż, autor niewątpliwie udowodnił swój talent i wprawę. Czytało się generalnie przyjemnie, zwłaszcza obserwacje nt ludzkich charakterów, tchnące słowiańską ironią... To, że w książce pojawia się wątek fantastyczny, jakoś mi utrudniało wczucie się w klimat (choć generalnie fantastykę czytuję). Ale przełknąlem; zresztą był to element w sumie ciekawy... Dużo mocniej drażniło natomiast, iż wszystko staje się w pewnym momencie przewidywalne, bohaterowie niezwyciężeni, a pewne rozwiązania rażą literackością - w tym sensie, że niekoniecznie są bardzo logiczne, za to tworzą zgrabne klamry dla opowieści... To jakby iluzjonista podprowadzał mnie do miejsca, gdzie może wykonać sztuczkę, a ja, choć doceniałbym owej sztuczki efektowność, boleśnie odczuwałbym sztuczność całej sytuacji... W pewnym momencie zadałem sobie pytanie: w czym ta książka jest świetna? Niestety, choć to ciekawa mieszanka powieści łotrzykowskiej, obserwacji psychologicznych i humoreski, to w każdej z tych dziedzin znajdę rzeczy bardziej dopracowane i głębsze... Więc odkładam z poczuciem zawodu - a jednak zrozumiałbym kogoś, komu by się ta książka spodobała i pozostaję przekonany, że Akunin to autor przynajmniej niezły...

Mam mieszane uczucia. - Ogólnie lubię Akunina, choć nie wielbię. Wielbię natomiast powieści morsko-pirackie, wydawało się zatem, że to coś dla mnie. Książka łączy bowiem współczesny kryminał i opis poszukiwań skarbu sprzed lat 300. I cóż, autor niewątpliwie udowodnił swój talent i wprawę. Czytało się generalnie przyjemnie, zwłaszcza obserwacje nt ludzkich charakterów,...