Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po końcówce 2 tomu czekałam na tę książkę jak na szpilkach. Tyle sobie wyobrażałam, a wyszła... za przeproszeniem dupa.
Motyw podróży między światami totalnie schrzaniony, zrobiony na odwal się, jak wszystko w tej książce. Maas miała takie możliwości, multiwersum mogło dać genialne pomysły i sytuacje, np. Rhys z ekipą walczą u boku Bryce. A czytając to, miałam wrażenie, że Maas już się nie chce. A z drugiej strony książka jest za długa, jest za dużo niepotrzebnych wątków, które można było pominąć bez szkody dla fabuły. Mniej więcej w połowie znudziłam się i czytałam już tylko z obowiązku, bez większych emocji. Zresztą o jakich emocjach tu mowa, skoro bohaterowie mają takiego plot armora, że wiadomo, że przeżyją. Nawet końcowe sceny z Bryce nie wywołały we mnie żadnych emocji, bo to już było.
Z bohaterami też się stało coś dziwnego. Generalnie każdy facet, który się pojawiał, czy to Hunt, Rhun czy Tharion koniec końców okazywał się pierdołą, którą musiała ratować jakaś Dzielna i Potężna Heroina. Z Hunta zrobił się pantofel bez charakteru, który leci za Bryce jak pies na smyczy. Zniknęła jakakolwiek chemia między nimi, zero, nadal nul. Mass próbowała to chyba jakoś posklejać scenami seksu, których nawet nie chciało mi się czytać. Tak samo Lidia i Rhun, którzy skakali od nienawidzę cię, nie wybaczę ci do kocham cię! I tak co chwilę. Sama Bryce zaś zrobiła się nie znośna. Arogancka, zarozumiała, bez krzty szacunku do kogokolwiek. Robi co chce, mówi co chce, nic nie wyjaśnia, nic nie konsultuje. Sama wie wszystko najlepiej. A jak ktoś próbuje ją krytykować albo stopować, mówić, że hola, dziewczyno, ogarnij się, my też tu jesteśmy, ona od razu wpada we wściekłość. No bo jak to? Ona jest najlepsza, jej nie można krytykować! Nie wspominając o jej kolejnych to mocach z tyłka. Serio, czekałam, aż Mass zrobi z niej boginię, która pierdnie i Asterii odlecą na orbitę.

Strasznie się zawiodłam na tej książce. Uwielbiam Maas, mam na półce wszystkie jej książki, ale po kolejną chyba już tak chętnie nie sięgnę. A szkoda.

Po końcówce 2 tomu czekałam na tę książkę jak na szpilkach. Tyle sobie wyobrażałam, a wyszła... za przeproszeniem dupa.
Motyw podróży między światami totalnie schrzaniony, zrobiony na odwal się, jak wszystko w tej książce. Maas miała takie możliwości, multiwersum mogło dać genialne pomysły i sytuacje, np. Rhys z ekipą walczą u boku Bryce. A czytając to, miałam wrażenie, że...