Dom upiorów

Ostatni tom, który z tej serii przeczytałam, dalek już nie mogłam. Ocena średnia z osiemnastu, bo trudno w tej chwili każdy dokładnie ocenić, choć były lepsze i gorsze.

Ostatni tom, który z tej serii przeczytałam, dalek już nie mogłam. Ocena średnia z osiemnastu, bo trudno w tej chwili każdy dokładnie ocenić, choć były lepsze i gorsze.

Pokaż mimo to

Warte przeczytania!

Warte przeczytania!

Pokaż mimo to

Po prostu Margit Sandemo. Czyta się przyjemnie i to najważniejsze :)

Po prostu Margit Sandemo. Czyta się przyjemnie i to najważniejsze :)

Pokaż mimo to

Kocham kocham kocham! Saga to mistrzostwo swiata! Napisanie 47 ciekawych tomow to wyczyn!!! Polecam calym sercem!

Kocham kocham kocham! Saga to mistrzostwo swiata! Napisanie 47 ciekawych tomow to wyczyn!!! Polecam calym sercem!

Pokaż mimo to

Jedna z lepszych części, które czytałam w tej sadzę. Przypomniała mi czemu na samym początku tak mnie zauroczyła. Ta także mnie zauroczyła. Mamy tu świetną główną bohaterkę,Elisabeth, bezkompromisowa, ale przy okazji pomagająca potrzebującym. Mamy też męskiego bohatera, Vemunda, którego tak jak główna bohaterka pokochałam. Niby szorstki, nieprzyjemny, ale mający wrażliwe wnętrze. No i oczywiście tajemnica, której się nie domyśliłam. W tej części jak już może przeszkadzać jej filmowość/teatralność, ale jak dla mnie była to zaleta. Polecam serdecznie, i mam nadzieje, że więcej będzie takich powieści w tej serii.

Jedna z lepszych części, które czytałam w tej sadzę. Przypomniała mi czemu na samym początku tak mnie zauroczyła. Ta także mnie zauroczyła. Mamy tu świetną główną bohaterkę,Elisabeth, bezkompromisowa, ale przy okazji pomagająca potrzebującym. Mamy też męskiego bohatera, Vemunda, którego tak jak główna bohaterka pokochałam. Niby szorstki, nieprzyjemny, ale mający wrażliwe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Genialna opowieść, mimo tego, że dotyka tak trudnego tematu jak, zdrada matki, porzucenie i samotność. Tak lubię jak relacje takie jak pomiędzy Elizabeth i Vermudem układają się pomyślnie :)

Genialna opowieść, mimo tego, że dotyka tak trudnego tematu jak, zdrada matki, porzucenie i samotność. Tak lubię jak relacje takie jak pomiędzy Elizabeth i Vermudem układają się pomyślnie :)

Pokaż mimo to

Co jakiś czas pojawia się tom opisujący losy zwyczajnego członka rodu. Elisabet zdecydowanie wzbudziła moją sympatię. Historia tocząca się w tle również była bardzo ciekawa.

Co jakiś czas pojawia się tom opisujący losy zwyczajnego członka rodu. Elisabet zdecydowanie wzbudziła moją sympatię. Historia tocząca się w tle również była bardzo ciekawa.

Pokaż mimo to

W osiemnastym tomie Sagi o Ludziach Lodu Margit Sandemo postanowiła nieco odejść od wątków fantastycznych na rzecz romantycznych i sensacyjnych.

Elisabet Paladin, prawnuczka Ulvhedina i Elisy, nie jest obdarzona dziedzictwem Ludzi Lodu, nie ma żadnych magicznych mocy. Jest natomiast bardzo samodzielna i niezależna, pragnie zostać lekarzem. Jej matka dąży jednak do tego, by dziewczyna stała się członkiem wyższych sfer i korzystnie wyszła za mąż. Pewnego dnia Vemund Tark, przyjaciel ojca Elisabet, prosi o rękę dziewczyny dla swojego młodszego brata. Aby lepiej poznać przyszłego męża, Elisabet wyjeżdża do Christiani, gdzie ma opiekować się krewną Tarków, Karin, która jest w złym stanie psychicznym. Chociaż ,,Braciszek” Tark okazuje się być przystojnym młodzieńcem, Elisabet zamiast zamążpójściem interesuje się odkryciem tajemnicy przeszłości Karin.

Podobnie jak inne książki z tej serii, również ,,Dom upiorów” trzyma w napięciu i intryguje. Chociaż pod koniec zaczęłam już do czegoś dochodzić w sprawie tajemnicy Karin, jednak ostateczne rozwiązanie było dla mnie zaskoczeniem. Historia jest pełna mroku, złych uczuć, obłudy wielkiego świata oraz dość niezdrowej relacji między narzeczonym Elisabet a jego matką. Nie zabraknie jednak też dobra, troski o innych i prawdziwej miłości. Bardzo spodobał mi się wątek relacji między Elisabet a Vemundem, ich wzajemne poznawanie się i docieranie. Mimo widocznego napięcia między tą dwójką, byli przede wszystkim przyjaciółmi i ludźmi, których połączył wspólny cel. To wielki plus, bo Sandemo chwilami przesadza z miłością fizyczną. Na uwagę zasługuje też wątek małej Sofii Magdaleny, który pod koniec nawet mnie wzruszył.

Elisabet jest zdecydowanie godną potomkinią Silje, Cecylii czy Villemo. Jest bardzo odważna, energiczna, dumna i nie chce być typową damą, czego oczekuje jej matka. Silna więź łączy ją z pradziadkiem Ulvhedinem i ciotką Ingrid. Za sprawą tej dwójki wątek magiczny jednak całkowicie nie zniknie. Wydaje się, że za sprawą Shiry Ludzi Lodu opuściło przekleństwo i kolejni członkowie rodu będą bezpieczni, ale czy tak będzie naprawdę?

,,Dom upiorów” to kolejna świetna część serii, ale jeszcze bez efektu ,,wow”. Zakończenie książki jednak daje mi nadzieję, że ten wkrótce nadejdzie.

,, Słońce smutku wypali ziemię,
Mróz w lód przemieni nocy łzy.
Księżyc roziskrzy śniegowy puch,
W końcu wiosna wróci, ale nie ty.”

W osiemnastym tomie Sagi o Ludziach Lodu Margit Sandemo postanowiła nieco odejść od wątków fantastycznych na rzecz romantycznych i sensacyjnych.

Elisabet Paladin, prawnuczka Ulvhedina i Elisy, nie jest obdarzona dziedzictwem Ludzi Lodu, nie ma żadnych magicznych mocy. Jest natomiast bardzo samodzielna i niezależna, pragnie zostać lekarzem. Jej matka dąży jednak do tego, by...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznam, że z początku tom 18 był mdły. Spodziewałam się do samego końca nudnej opowiastki o Elisabeth. Ale nie! Stop.
Vemund prosi o rękę Elisabeth dla swojego brata. Proponuje dziewczynie pracę jako pani do towarzystwa dla chorej znajomej. Najważniejsza zasada nie wymawiać nazwiska Trak i nie wychodzić z Karin na dwór. Bo przecież nikt nie może jej zobaczyć. Ale dlaczego? Elizabeth jest zbyt ciekawska by trzymać się postawionych zasad. Zresztą Elisabeth z Ludzi Lodu nie chce poślubić Braciszka, ona chce Vemunda!

Z każdym rozdziałem byłam coraz ciekawsza tajemnicy, którą skrywał Vemund.

Przyznam, że z początku tom 18 był mdły. Spodziewałam się do samego końca nudnej opowiastki o Elisabeth. Ale nie! Stop.
Vemund prosi o rękę Elisabeth dla swojego brata. Proponuje dziewczynie pracę jako pani do towarzystwa dla chorej znajomej. Najważniejsza zasada nie wymawiać nazwiska Trak i nie wychodzić z Karin na dwór. Bo przecież nikt nie może jej zobaczyć. Ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tyle emocji!
Moimi ulubionymi postaciami od początku była Sol i Cecylia, czytając o losach Elisabet, która jest taka sama, jeszcze bardziej byłam zachwycona. Jakże bardzo ucieszyło mnie co zrobił pod koniec książki Arnold!

Tyle emocji!
Moimi ulubionymi postaciami od początku była Sol i Cecylia, czytając o losach Elisabet, która jest taka sama, jeszcze bardziej byłam zachwycona. Jakże bardzo ucieszyło mnie co zrobił pod koniec książki Arnold!

Pokaż mimo to