Diableski jar przenosi nas ku dalszym losom Heike'go, który w końcu trafia do swoich, do Ludzi Lodu. Pomaga zapobiec tragedii, odnajduje zaginiona córkę Arva, który prawie ją posubil. Na koniec pomaga schwytać groźnych przestępców ukrywających się w niedalekim zagłębieniu.

Nie ma tutaj magii Ludzi Lodu, jednak ciepło i dobroć Heikego pozwala nam przeżyć niezapomnianą przygodę.

Diableski jar przenosi nas ku dalszym losom Heike'go, który w końcu trafia do swoich, do Ludzi Lodu. Pomaga zapobiec tragedii, odnajduje zaginiona córkę Arva, który prawie ją posubil. Na koniec pomaga schwytać groźnych przestępców ukrywających się w niedalekim zagłębieniu.

Nie ma tutaj magii Ludzi Lodu, jednak ciepło i dobroć Heikego pozwala nam przeżyć niezapomnianą przygodę.

Dobrze było wrócić do tej serii po tak długiej przerwie - nie powiem, zatęskniłam za Ludźmi Lodu. Szkoda tylko, że akurat pierwszy tom przesłuchany po tej przerwie był wyraźnie słabszy od reszty. Wątek Giunilli, choć smutny, nie był w stanie mnie zaangażować, wątek miłosny również był według mnie dużo słabszy niż poprzednie w tej sadze. Jedynie Heike ratował sytuację i bardzo się cieszę, że to jeszcze nie koniec jego przygód, bo wyrasta on powoli na jednego z moich ulubionych bohaterów w serii. Mam nadzieję, że kolejny tom wróci już na dobre tory i że "Diabelski jar" był tylko małym wypadkiem przy pracy.

Dobrze było wrócić do tej serii po tak długiej przerwie - nie powiem, zatęskniłam za Ludźmi Lodu. Szkoda tylko, że akurat pierwszy tom przesłuchany po tej przerwie był wyraźnie słabszy od reszty. Wątek Giunilli, choć smutny, nie był w stanie mnie zaangażować, wątek miłosny również był według mnie dużo słabszy niż poprzednie w tej sadze. Jedynie Heike ratował sytuację i...

Świetna seria, napisana pięknym językiem. Niepowtarzalna fabuła i bohaterowie. Szybko się czyta. Opinia przy pierwszym tomie. Polecam serdecznie.

Świetna seria, napisana pięknym językiem. Niepowtarzalna fabuła i bohaterowie. Szybko się czyta. Opinia przy pierwszym tomie. Polecam serdecznie.

Przypomina mi pierwsze części sagi, które czytałam wiele lat temu i mam do nich sentyment.

Przypomina mi pierwsze części sagi, które czytałam wiele lat temu i mam do nich sentyment.

Jest to część bardziej spokojna, dużo mniej mroczna od poprzedniej. Nadal towarzyszymy Heike w jego podróży do domu, oczywiście po drodze musi rozwiązać wiele problemów. Jest jeden bohater bardzo irytujący któremu naprawdę życzymy źle. Jest to dosyć pozytywna część.

Jest to część bardziej spokojna, dużo mniej mroczna od poprzedniej. Nadal towarzyszymy Heike w jego podróży do domu, oczywiście po drodze musi rozwiązać wiele problemów. Jest jeden bohater bardzo irytujący któremu naprawdę życzymy źle. Jest to dosyć pozytywna część.

Seria dla czytelników lubiących połączenie fantasy, obyczajówki, historii i powieści przygodowej. Trochę dreszczyku też się znajdzie.
Osiemnasty wiek. Kolejny etap podróży Heikego ze Słowenii przez Europę, a jego cel to Norwegia, gdzie czekają na zagospodarowanie dwory, odziedziczone po przodkach.
Na razie jednak Heike Lind, dotknięty złym dziedzictwem Ludzi Lodu, musi odszukać swoich nielicznych już w tej chwili krewnych. Chce także zwalczać tkwiące w nim wrodzone zło, obracać je w dobro, i wykorzystywać ponadnaturalne umiejętności dla korzyści ludzi.
W Szwecji Heikemu udaje się odnaleźć krewniaka, Arva Gripa, pisarza i urzędnika przy miejscowym majątku zamożnego dziedzica i jego przyjaciela.
Mężczyzna nic nie wie o istnieniu młodego kuzyna, co nie jest dziwne, bowiem psychopatyczny Solve, ojciec Heikego, zerwał z rodziną i nikt nie słyszał o jego dalszych losach. Jednak Arv przyjmuje młodzieńca u siebie z radością i okazuje mu dobroć, typową dla większości Ludzi Lodu.
Heike dowiaduje się, że życie Arva również nie było usłane różami- w młodości doświadczył bolesnej straty. W niewyjaśnionych okolicznościach została zamordowana jego żona, a po ich dwojgu maleńkich dzieciach ślad zaginął.
Chłopak pragnie wykorzystać swoje niezwykłe umiejętności i wrażliwe zmysły, aby pomóc krewnemu w odszukaniu dzieci. Wzrusza się także losem Gunilli, młodziutkiej dziewczyny zajmującej się gospodarstwem Gripa. Ta miła, pracowita i urocza osóbka żyje pod kuratelą obłudnego, przemocowego ojca, wędrownego pastora i fanatyka religijnego, znęcającego się nad żoną i śliniącego do córki. Praca u Arva to dla zahukanej dziewczyny możliwość wyrwania się z łap obleśnego ojca i patologicznego domu, poznania innego świata. Pracodawca, przejęty nieszczęśliwym losem Gunilli, proponuje jej małżeństwo, choć mógłby być jej ojcem. Jednak ze sprawami uczuć panna jest na bakier, wykoślawiona poprzez absurdalne wychowanie w domu rodzinnym.
A to jeszcze nie wszystko- Heike wyczuwa, że w okolicy, w ponurym, odludnym miejscu nazywanym Diabelskim Jarem, gdzie od lat giną bez śladu miejscowi ludzie, czai się prawdziwe zło.
Moim zdaniem to ciekawy tom- choć nie ma tu ,,kamieni milowych" dla historii rodu, to jednak pisarka nie poskąpiła kilku zwrotów akcji, wywracających wszystkie przypuszczenia czytelnika do góry nogami.
Bardzo ważne jest też ważne jest scalanie się poszczególnych odgałęzień rodziny, szczególna więź podtrzymywana przez Ludzi Lodu, targanych przez nieszczęścia i ciążące na nich przekleństwo złego przodka.

Seria dla czytelników lubiących połączenie fantasy, obyczajówki, historii i powieści przygodowej. Trochę dreszczyku też się znajdzie.
Osiemnasty wiek. Kolejny etap podróży Heikego ze Słowenii przez Europę, a jego cel to Norwegia, gdzie czekają na zagospodarowanie dwory, odziedziczone po przodkach.
Na razie jednak Heike Lind, dotknięty złym dziedzictwem Ludzi Lodu, musi...

"Diabelski jar" ponownie zahacza o obyczajowo-związkowe intrygi, w których autorka czuje się świetnie. Opowieść o Gunilli, w nieoczekiwany sposób splata się z dziejami Ludzi Lodu w pełnej tajemnic przeszłości fabule, która miażdży czytelnika odkrywanymi kolejno kartami.

Jestem zachwycona zręcznością autorki w budowaniu napięcia oraz pomysłowością na utkanie misternej sieci fabularnych wątków. Dodatkowo toczy się w tle dalszy rozwój postaci Heike, jego fascynujaca podróż ponownie podkreśla, jak ważną i potężną w wymiarze całej serii personą on jest.

Jeśli lubicie rodzinne tajemnice i pełne napięcia historie, będące mieszaniną obyczajowości, kryminału i fantastyki, to ten tom jest zdecydowanie dla Was. Polecam!

"Diabelski jar" ponownie zahacza o obyczajowo-związkowe intrygi, w których autorka czuje się świetnie. Opowieść o Gunilli, w nieoczekiwany sposób splata się z dziejami Ludzi Lodu w pełnej tajemnic przeszłości fabule, która miażdży czytelnika odkrywanymi kolejno kartami.

Jestem zachwycona zręcznością autorki w budowaniu napięcia oraz pomysłowością na utkanie misternej...

Przy tym tomie nieco się wynudziłam, ale poczułam ogromną sympatię do Gunilii i było mi jej niesamowicie żal. Autorka ma talent do kreowania postaci tragicznych i po raz kolejny udało jej się sprawić, że było mi strasznie smutno czytając o losach wyżej wymienionej bohaterki.

Przy tym tomie nieco się wynudziłam, ale poczułam ogromną sympatię do Gunilii i było mi jej niesamowicie żal. Autorka ma talent do kreowania postaci tragicznych i po raz kolejny udało jej się sprawić, że było mi strasznie smutno czytając o losach wyżej wymienionej bohaterki.

Cały czas do przodu, kolejny tom za mną.
Heike odnajduje kolejnego swojego krewniaka Arva Gripa, który po tragicznej stracie żony i dzieci wiedzie samotne życie.
Poznajemy też Gunillę z Knapahult, młoda dziewczynę którą ojciec wychowuje surowo według swoich zasad chodź nazywa ja boskimi.
Jakie będą losy dwójki nowych bohaterów, co ich łączy?
Polecam

Cały czas do przodu, kolejny tom za mną.
Heike odnajduje kolejnego swojego krewniaka Arva Gripa, który po tragicznej stracie żony i dzieci wiedzie samotne życie.
Poznajemy też Gunillę z Knapahult, młoda dziewczynę którą ojciec wychowuje surowo według swoich zasad chodź nazywa ja boskimi.
Jakie będą losy dwójki nowych bohaterów, co ich łączy?
Polecam

Niestety spadek formy po poprzednim tomie

Niestety spadek formy po poprzednim tomie