Będę szczera! Wymęczyłam tą część i jestem totalnie rozczarowana, po raz drugi i tym razem bardziej. Aż nie mam ochoty czytać części poświęconej Adamo. Może później…
Zupełnie nie podobała mi się postać Savio, młodociany Cassanova jeden z tych co nie potrafi usiedzieć na miejscu, żeby nie powiedzieć na dupie. Do tego pies ogrodnika 🤦‍♀️. Irytujący do granic możliwości! Przestałam go lubić po tej części. Nie ma ani jednej rzeczy, która by przemawiała na jego korzyść. Później jego postawa wydawała mi się sztuczna, taka różnica ze skrajności w skrajność, trudno mi w to uwierzyć, w tą przemianę.
Gemma też nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia, żenująca i naiwna. Z drugiej strony jakby się nad tym zastanowić to wiek bohaterów w tej części też pozostawia wiele do życzenia. Nie ma się co dziwić jak to zwyczajnie są dzieci.
Brakuje tu tej iskry, rodzinnej atmosfery, uczuć.
Jakoś mi tych dwoje od początku nie pasowało do siebie, nie kupiłam tej historii. Seksu między dwojgiem głównych bohaterów jak na lekarstwo. I ten szlaban Gemmy po ślubie na sex, za dużo jak dla mnie dziecinady.
Jestem zdecydowanie na nie, zbyt często czytając czułam się zażenowana zachowaniem obojga bohaterów.
Do tej pory Cora Reilly była dla mnie autorką nr. 1 teraz zaczynam się zastanawiać…

Będę szczera! Wymęczyłam tą część i jestem totalnie rozczarowana, po raz drugi i tym razem bardziej. Aż nie mam ochoty czytać części poświęconej Adamo. Może później…
Zupełnie nie podobała mi się postać Savio, młodociany Cassanova jeden z tych co nie potrafi usiedzieć na miejscu, żeby nie powiedzieć na dupie. Do tego pies ogrodnika 🤦‍♀️. Irytujący do granic możliwości!...