6/2024

Aleksander Litwinienko m.in. za tę książkę oraz swoje działania, których celem było pokazanie światu, że władzę w Rosji objęły służby specjalne, a prezydentem jest zbrodniarz, który nie cofnie się przed niczym zapłacił najwyższą możliwą cenę. Ten były funkcjonariusz KGB i FSB został zamordowany w Londynie za pomocą polonu 210, radioaktywnego pierwiastka, który został mu podany w herbacie. Agonia Litwinienki jest świetnie udokumentowana. W nieco ponad trzy tygodnie zamienił się z przystojnego, wysportowanego mężczyzny w starca, który z człowiekiem, z każdą chwilą, miał coraz mniej wspólnego.

Książka Felsztinskiego i Litwinienki została po raz pierwszy wydana w 2001 roku i od razu została zakazana w Rosji. Publikacja jest jednym wielkim aktem oskarżenia Federalnej Służby Bezpieczeństwa, że zawłaszczyła sobie kraj i zamieniła w prywatny folwark bezprawia. Służby, która nie miała żadnych hamulców przed mordowaniem własnych obywateli, tylko dla uzyskania legitymizacji dla zniszczenia znienawidzonego narodu — Czeczenów oraz materialnych korzyści kasty rządzącej.

Tytuł książki trzeba traktować dosłownie, ponieważ służby specjalne stały za rozpoczęciem pierwszej wojny w Czeczenii, jeszcze podczas prezydentury Borysa Jelcyna, oraz drugiej wojny w Czeczenii, która otworzyła drzwi na Kreml Władimirowi Putinowi.

W sierpniu 1999 Rosją zaczęły wstrząsać wybuchy. Świadkami terroru zostali mieszkańcy Moskwy, Bunjakska oraz Wołgodońska, gdzie miały miejsce wybuchy w blokach mieszkalnych. FSB od samego początku zaczęło informować, że sprawcami tych zamachów są czeczeńscy terroryści, jednak od samego początku w tych sprawach było wiele nieścisłości. Jednak prawdziwe trzęsienie ziemi miało miejsce w Riazaniu, gdzie dzięki czujności mieszkańców udało się przeszkodzić atakowi. Zamachowcami, którzy mieli podrzucić worki z heksogenem okazali się być... oficerowie FSB.

Po kilku dniach służby wysłały w świat informację, że tak naprawdę były to ćwiczenia, które miały na celu sprawdzić gotowość służb. Bardzo dziwne jest, że o tych ćwiczeniach dosłownie nikt nie wiedział, a pierwotnie ferowana była narracja o próbie zamachu. Później okazało się, że w workach tak naprawdę nie było heksogenu, a cukier i w czasie czynności popełniono szereg błędów. Oczywiście niedługo zaczęli umierać różni świadkowie wydarzeń.

Czy biorąc pod uwagę, że Rosją rządzą ludzie, którzy dla własnego użytku byli gotowi zabić setki swoich obywateli, może nas dziwić zajadłość z jaką niszczona jest Ukraina? Jeśli życie Rosjan nie ma żadnej wartości dla Putina i jego świty, to jaką wartość może mieć życie Ukraińców i innych narodów?

Książka nie jest może najłatwiejsza w odbiorze, ponieważ, autorzy zasypują nas szeregiem dat, nazwisk i faktów, ale w przedmowie wyjaśniają, że ta książka ma być przede wszystkim świetnie udokumentowaną kroniką kremlowskiego terroru, kiedy to ludzie, którzy teoretycznie powinni odpowiadać za bezpieczeństwo swoich obywateli, tak naprawdę wypowiedzieli im wojnę.

Aleksander Litwinienko niestety nie dożył momentu, kiedy jego praca i poświęcenie zostało docenione. Zapłacił najwyższą możliwą cenę za to, że jako jeden z pierwszych powiedział „nie” haniebnemu terrorowi. Jego poświęcenie zostało docenione lata po jego śmierci, kiedy to nawet najbardziej zaślepieni zobaczyli kim jest Władimir Putin. Litwinienko mówił o tym jeszcze zanim ten został prezydentem, ale cały świat był ślepy i głuchy na jego wołanie.

6/2024

Aleksander Litwinienko m.in. za tę książkę oraz swoje działania, których celem było pokazanie światu, że władzę w Rosji objęły służby specjalne, a prezydentem jest zbrodniarz, który nie cofnie się przed niczym zapłacił najwyższą możliwą cenę. Ten były funkcjonariusz KGB i FSB został zamordowany w Londynie za pomocą polonu 210, radioaktywnego pierwiastka, który...