Klasyka literatury szpiegowskiej, czyta się z zapartym tchem. Chwilami nie można uwierzyć w to co znajduje się na stronicach tej książki, jednak ma się pewność że nie jest to konfabulacja autora.

Klasyka literatury szpiegowskiej, czyta się z zapartym tchem. Chwilami nie można uwierzyć w to co znajduje się na stronicach tej książki, jednak ma się pewność że nie jest to konfabulacja autora.

„Akwarium” niezaprzeczalnie należy do najważniejszych książek, jeśli chodzi o literaturę szpiegowską. Jest to jednak książka dziwna. Autor jakby paranoik, opowiada prawdziwą historie, ale zdecydowanie mocno ubarwioną. ZSRR jest tu przedstawiane w absurdalny sposób. Jest mocarstwem, w którym wszystko działa, a równocześnie nie działa. Same sposoby, jakimi posługuje się GRU są czasem wiarygodne, a innym razem wydają się być w stu procentach wymyślone.
Jednak pomijając przekłamania historyczne, czy możemy uznać tę książkę za dobrą? Jeśli ktoś szuka rosyjskiego Bonda to nie. „Akwarium” jest książka napisaną zdecydowanie spokojniej, pełną napięcia i pozbawioną szalonych naukowców (ich tu zastępują inne absurdy). Jeśli ktoś szukać powieści szpiegowskich, a ma dość Clancy'ego i Flaminga to Suworow powinien spełnić jego wymagania.

„Akwarium” niezaprzeczalnie należy do najważniejszych książek, jeśli chodzi o literaturę szpiegowską. Jest to jednak książka dziwna. Autor jakby paranoik, opowiada prawdziwą historie, ale zdecydowanie mocno ubarwioną. ZSRR jest tu przedstawiane w absurdalny sposób. Jest mocarstwem, w którym wszystko działa, a równocześnie nie działa. Same sposoby, jakimi posługuje się GRU...

Pierwsza przeczytana przeze mnie książka Suworowa będąca jego wspomnieniową relacją z działalności szpiegowskiej na rzecz GRU. Ujawnia przy tym wiele ciekawych tajemnic, jak chociażby system szkolenia agenta.

Pierwsza przeczytana przeze mnie książka Suworowa będąca jego wspomnieniową relacją z działalności szpiegowskiej na rzecz GRU. Ujawnia przy tym wiele ciekawych tajemnic, jak chociażby system szkolenia agenta.

O Akwarium wiele razy słyszałam dobre rzeczy, ale na dość długo ta książka wypadła mi z zasięgu wzroku. Prawda to, że w zalewie nowości wydawniczych szybko zapomina się o tych, które są nieco starsze. Na szczęście przypadkowe szperanie w antykwariatach pomaga na pamięć.

Suworow to autor, który największą popularność w Polsce miał chyba w latach ‘90, jako że temat o którym pisał był wtedy szczególnie świeży. Akwarium jest historią zawierającą wątki autobiograficzne Suworowa o jego karierze szpiega Rosji Radzieckiej w strukturach GRU oraz o późniejszej ucieczce.

Mnóstwo jest tu ciekawostek szkoleniowych szpiegów, np. jak bezpiecznie padać na krześle, albo wyskakiwać z pociągu, czy nawet jak pić wodę. Nie mówiąc o ciekawie opisanych akcjach pozyskiwania agentów, czy relacjach pomiędzy samymi członkami GRU i KGB.

🕵 Przygody Bonda

Fascynująca to historia i czyta się ją jak przygody Bonda albo Bourne'a. Niektórzy mogą podejrzewać, że Suworow podkoloryzował swoje przeżycia. Ja jednak myślę, że nawet jeśli, to nie bardzo. Rosja tamtych czasów to nie było przyjemne miejsce, a jej szpiedzy musieli być poddawani totalnemu praniu mózgu i inwigilacji, bo ryzyko ucieczki z tego koszmaru było bardzo wysokie.

Zresztą o brutalności GRU i władzy w Rosji Radzieckiej krążą legendy. Suworow dodaje od siebie, że wystarczyła chwila słabości, jeden błąd, żeby być zdjętym z pracy operacyjnej i wywiezionym z powrotem do Rosji. Utrzymanie pozycji w tych strukturach wymagało bezwzględności totalnej.

🕵 Prawda czy paranoja?

Niektóre z tych historii wyglądają jakby były opowiadane przez paranoika, przeczulonego na punkcie wszystkiego. Akcje innych szpiegów nie wydawały tak tajne i skomplikowane oraz wymagające dla agentów, jak te opisane przez Suworowa. Oni mieli nawet buty z podeszwami tyłem na przód, żeby mylić ślad! Może mam w sobie coś z paranoika, bo jestem w stanie uwierzyć, że opowieści z Akwarium nie są mocno podkoloryzowane. Myślę sobie np. o Hermaszewskim, który w ramach przygotowania do lotu kosmicznego był rażony prądem…

Jedyne, co potencjalnie mnie zastanawia, to subtelne podkreślenia Suworowa, że pomimo pięcia się po szczeblach kariery w GRU przeczuwał, że albo przedwcześnie “skończy” swoją karierę, albo ucieknie. Pojawiają się one co jakiś czas przez całą książkę, jakby autor nie miał wyboru odnośnie swojej przyszłości, i tak zapewne było, ale jednocześnie miał od początku jasno sprecyzowane intencje. To się trochę kłóci z tym, co napisał na końcu, że gdyby go nie sprowokowali do ucieczki, to by tego nie zrobił. Trudno jednak jakkolwiek oceniać Suworowa i oczekiwać racjonalności, skoro warunki w których funkcjonował racjonalne nie były.

🕵 Każda władza taka sama

Rosja Radziecka z Akwarium była specyficznym miejscem, ale jestem przekonana, że każda władza jest bezwzględna. Zmieniają się tylko sposoby jej sprawowania i utrzymania. Nie zawsze trzeba mordować przeciwników, czasami wystarczy ich ośmieszyć, albo wplątać w jakąś aferę. Natomiast ludzie są dla władzy, jak byli dla GRU, tylko przedmiotami niezbędnymi do wykonywania zadań. Mają pracować ku chwale swoich przełożonych, nawet nie ojczyzny, czy wyższych celów. Smutne to, niestety nie wygląda na to, żeby się to kiedykolwiek zmieniło.

O Akwarium wiele razy słyszałam dobre rzeczy, ale na dość długo ta książka wypadła mi z zasięgu wzroku. Prawda to, że w zalewie nowości wydawniczych szybko zapomina się o tych, które są nieco starsze. Na szczęście przypadkowe szperanie w antykwariatach pomaga na pamięć.

Suworow to autor, który największą popularność w Polsce miał chyba w latach ‘90, jako że temat o którym...

Ciekawa książka, warto przeczytać

Ciekawa książka, warto przeczytać

Do skonsumowania w jeden dzień, a dla mnie to szybko*

*czytaj, tak pochłania

Do skonsumowania w jeden dzień, a dla mnie to szybko*

*czytaj, tak pochłania

Książka ma swoją wartość, ale jednak autor mocno nagina fakty. Z perspektywy wojny na Ukrainie okazuje się, że jego "kolorowy" obraz jakiegoś Specnazu wcale nie jest i bodaj nie był taki wspaniały i kolorowy, jak nam przedstawia. Armia ZSRR zdaniem Suworowa to jakieś super monstrum - okazało się że nie wcale tak nie jest (i raczej nie było). Jego uwagi na różne tematy po prostu mijają się z prawdą, albo wynikają z oczywistej niewiedzy. Ogólnie jest to produkt stricte marketingowy dla szerszego grona odbiorców, który miał się po prostu dobrze sprzedawać.

Książka ma swoją wartość, ale jednak autor mocno nagina fakty. Z perspektywy wojny na Ukrainie okazuje się, że jego "kolorowy" obraz jakiegoś Specnazu wcale nie jest i bodaj nie był taki wspaniały i kolorowy, jak nam przedstawia. Armia ZSRR zdaniem Suworowa to jakieś super monstrum - okazało się że nie wcale tak nie jest (i raczej nie było). Jego uwagi na różne tematy po...

Książka, jako taka jest po prostu świetna i nie zmienia tego fakt, że Władimir Bogdanowicz Riezun (prawdziwe nazwisko),nie pracował, jak opsuje książka w Wiedniu, tylko w Genewie (dezinformacja całkowicie zamierzona).
Niestety ostatnio miałem wątpliwość przyjemność odświeżyć sobie lekturę za pomocą audiobooka i serdecznie nie polecam tego robić...
Ten człowiek nie potrafi czytać i jest to ostatnia rzecz, jaką powinien się zajmować.

Książka, jako taka jest po prostu świetna i nie zmienia tego fakt, że Władimir Bogdanowicz Riezun (prawdziwe nazwisko),nie pracował, jak opsuje książka w Wiedniu, tylko w Genewie (dezinformacja całkowicie zamierzona).
Niestety ostatnio miałem wątpliwość przyjemność odświeżyć sobie lekturę za pomocą audiobooka i serdecznie nie polecam tego robić...
Ten człowiek nie potrafi...

Od czołgisty do żołnierza specnazu i agenta GRU, czyli wywiadu wojskowego. Kariera w potężnej, ponurej i tajnej organizacji. Suworow na podstawie własnych doświadczeń opisuje swoją karierę w wywiadzie.

Świetnie pokazał, na przykładzie GRU, paranoję jaka panowała w ZSRR. O tym jak do cna zepsuty i skorumpowany był ten system. Jakim odznaczał się intelektualnym bankructwem. Jaką mentalność mieli teoretycznie najlepsi z najlepszych agentów.

Autor świetnie opisuje to, jak odbiło się na nim życie w systemie wiecznej inwigilacji, paranoi i podejrzliwości. Jak bardzo było to dewastujące dla jego psychiki.

Podejrzewam, że wiele się w dzisiejszych rosyjskich służbach nie zmieniło od czasów ZSRR. Więc to świetny, wciąż świetny materiał poglądowy dla tych, którzy chcą się zagłębić w mroczne zakamarki radzieckiej duszy. Ponadczasowy klasyk.

Od czołgisty do żołnierza specnazu i agenta GRU, czyli wywiadu wojskowego. Kariera w potężnej, ponurej i tajnej organizacji. Suworow na podstawie własnych doświadczeń opisuje swoją karierę w wywiadzie.

Świetnie pokazał, na przykładzie GRU, paranoję jaka panowała w ZSRR. O tym jak do cna zepsuty i skorumpowany był ten system. Jakim odznaczał się intelektualnym bankructwem....

Książka ma już swoje lata i dlatego obecnie można ją traktować jak dobrą powieść szpiegowską, osadzoną w przeszłości. Jednak trzeba przyznać, że autor potrafił zaciekawić anegdotami, barwnie opisać akcje i misje rosyjskiego GRU. Ile w tych opisach jest prawdy, a ile koloryzowania? - tego już nie zweryfikujemy. Godna polecenia publikacja, czyta się szybko, na pewno nie ma tutaj nudy.

Książka ma już swoje lata i dlatego obecnie można ją traktować jak dobrą powieść szpiegowską, osadzoną w przeszłości. Jednak trzeba przyznać, że autor potrafił zaciekawić anegdotami, barwnie opisać akcje i misje rosyjskiego GRU. Ile w tych opisach jest prawdy, a ile koloryzowania? - tego już nie zweryfikujemy. Godna polecenia publikacja, czyta się szybko, na pewno nie ma...