"Wszystkich nas nie spalicie" czyta się z zapartym tchem jak dobry kryminał. Tylko kiedy co jakiś czas odrywasz wzrok od książki i wyglądasz za okno tramwaju, uświadamiasz sobie, że to życie napisało ten scenariusz, że to się dzieje dookoła nas i wtedy lektura ta staje się bardzo niewygodna dla sumienia. Władze, które wybierane są przez nas w demokratycznych wyborach doprowadziły do sytuacji, w której podstawowe ludzkie prawa nie są respektowane, gdzie ludziom bez zasobów finansowych nie należy się szacunek i pieniądz zagłusza prawdę. Autorzy bardzo krytycznie piszą o warszawskim ratuszu, wymieniają wiele nazwisk związanych z aferami reprywatyzacji, rozliczają ostatnie około 10 lat, w których ani media ani władze nie reagowały na nieuczciwe praktyki kamieniczników. W książce tej opisane są szczegóły sprawy Jolanty Brzeskiej, aktywistki Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów zamordowanej w 2011 roku, ale dowiemy się również o sytuacji w Poznaniu, Łodzi czy Krakowie i historycznym podłożu problemu ze skupywaniem roszczeń do kamienic.
Autorzy brzmią optymistycznie kończąc słowami Mahatmy Gandhiego "Najpierw cię ignorują. Potem śmieją się z Ciebie. Później z tobą walczą. Później wygrywasz." i dodając, że "niezatapialni notable odpowiadający za być albo nie być wyrzucanych lokatorów zreprywatyzowanych kamienic okazują się całkiem śmiertelni i znikają jeden po drugim w atmosferze wzajemnych oskarżeń". Szkoda, że dopiero teraz i pozostawałoby mieć nadzieję, że oprócz zniknięcia z ratusza poniosą należytą karę finansową na rzecz poszkodowanych lokatorów.

"Wszystkich nas nie spalicie" czyta się z zapartym tchem jak dobry kryminał. Tylko kiedy co jakiś czas odrywasz wzrok od książki i wyglądasz za okno tramwaju, uświadamiasz sobie, że to życie napisało ten scenariusz, że to się dzieje dookoła nas i wtedy lektura ta staje się bardzo niewygodna dla sumienia. Władze, które wybierane są przez nas w demokratycznych wyborach...