Tocqueville grzmi do swoich kolegów z sejmowej ławy: "zmieńcie ducha rządów". Rwie włosy z głowy. Apeluje o powstrzymanie się od zabaw zapałkami w prochowni. Przekonuje, że nie da się oswoić ani tym bardziej ujeździć żywiołu. I jest to bardzo uniwersalne, aktualne także dziś przesłanie.
I co?
Nic.
Burza nadciąga. Ulubiona francuska forma spędzania czasu na świeżym powietrzu w formie gier grupowych w których tradycyjną siatkę oddzielającą dwie drużyny zastępuje barykada rozpoczyna się z przytupem.
Zatem w następnej odsłonie zdyszany Tocqueville biega, po ulicach omijając toczące się pełną parą rozgrywki, celem pozbierania pogubionej rodziny.
Poznajemy go również jako bufona. Mizantropa (wcale nas to nie dziwi zważywszy na bezowocność jego apeli i prawd). I powiedzmy to szczerze - dość chujowego ministra spraw zagranicznych, który nie dostrzega za miedzą budzącego się niemieckiego golema, za co kilka dekad później tak gorzko przyjdzie Francuzom zapłacić.

Tocqueville grzmi do swoich kolegów z sejmowej ławy: "zmieńcie ducha rządów". Rwie włosy z głowy. Apeluje o powstrzymanie się od zabaw zapałkami w prochowni. Przekonuje, że nie da się oswoić ani tym bardziej ujeździć żywiołu. I jest to bardzo uniwersalne, aktualne także dziś przesłanie.
I co?
Nic.
Burza nadciąga. Ulubiona francuska forma spędzania czasu na świeżym...