Wojna nie jest miła. Wojna to przykrości. Wojna boli.
To chciał uświadomić dziadek swemu wnukowi, który wypowiedział mu wojnę.
A potem potraktował wszystko jak zabawę i dał się porwać.
Bo to miała być zabawa.Według dziadka.
Wnuczek traktował zaś sprawę poważnie: chciał odzyskać swój pokój, który zajął dziadek.
Tylko jak prowadzić wojnę, gdy kocha się dziadka i tak naprawdę nie chce się robić mu przykrości?

Sprawy wymknęły się z rąk.
I tych dziecięcych, i tych dorosłych.

- Może tak właśnie zaczynają się wojny, a potem trwają i trwają - powiedziałem. - Wróg wyrządza
ci jakąś krzywdę, więc ty robisz mu coś gorszego. Wtedy on się odgrywa, a potem ty, wszystko robi się
coraz poważniejsze i podlejsze, aż w końcu ktoś zrzuca bombę. Czy nie tak to wygląda?

Powyższy cytat (pisany kursywą) pochodzi z książki "Wojna z dziadkiem"
Roberta Kimmela Smitha.

Obaj bohaterowie zagalopowali się w swych "wojennych działaniach".
Na szczęście obyło się bez strat.
Nie zdradzę, kto wygrał wojnę, ani czy wnuczek odzyskał swój pokój...
Powiem tylko, że - paradoksalnie - owa zabawa zacieśniła więzy między nimi,
a w dodatku okazała się sposobem na wyrwanie dziadka ze smutku i marazmu.

Powyższe przedstawione jest lekko i zgrabnie w formie opowiadania pisanego przez
Petera - 10-letniego wnuczka.

Bardzo polecam tę lekturę dzieciom 7-10-letnim.


https://bajdocja.blogspot.com/2018/07/wojna-z-dziadkiem.html

Wojna nie jest miła. Wojna to przykrości. Wojna boli.
To chciał uświadomić dziadek swemu wnukowi, który wypowiedział mu wojnę.
A potem potraktował wszystko jak zabawę i dał się porwać.
Bo to miała być zabawa.Według dziadka.
Wnuczek traktował zaś sprawę poważnie: chciał odzyskać swój pokój, który zajął dziadek.
Tylko jak prowadzić wojnę, gdy kocha się dziadka i tak naprawdę...